Nasa kung saan pa ang isipan ni Wei Chen noong may kumatok ulit sa pintuan ng practice room. Mabilis ang paggalaw ni Xiao Shiqin at mabilis na lumabas ng pintuan. Sumunod naman sa likod niya si Ye Xiu, habang tumatawag. "Bakit nagmamadali kang umalis? Bakit hindi ka pa maglaro ng ilang sandal?"
"Hindi na kailangan." Madaling tinanggihan ni Xiao Shiqin. "Kailangan ko ng bumalik. Madami pang gagawin sa team na kailangan kong gawin. Matagal na akong nasal abas, hindi magandang magtagal sa aking pagsalubong."
"Wala namang trabaho ngayon. Anong bang mga gagawin mo?" Agad na sinabat ni Wei Chen: "Bakit hindi ka pa maglaro ng mas matagal?"
Agad na parang nakakain ng hindi kanais nais ang ekpresyon sa mukha ni Xiao Shiqin. "Kakarating ko lang. Madami pang dapat gawin sa team na dapat kong intindihin!"
"Talaga?" Tumawa si Ye Xiu.
