"Tama, mas madaya ka nga naman kaysa sa akin." Hindi inaasahang kaagad na sasagot si Du Ming kay Fang Rui. Parang masaya pa nga siyang aminin ang lahat ng ito kay Fang Rui.
"T*ngina! Hindi ka maaaring matalo, kahit na maging madaya ka man ay kailangan mong manalo!" Sa mga sandaling ito'y napatayo si Lu Boyuan sa kaniyang upuan. Kanina ay naiinis siya dahil sa pagkatalo niya sa Group Arena.
Ngayong nalulungkot siya ay umamin pa ang kaniyang kasamahan na hindi siya nakakakumpara sa kaniyang kalaban. Dahil diyan ay hindi na nagawang pigilan ni Lu Boyuan ang kaniyang sarili. Sa pakas naman na kung ano ang pinag-uusapan ng dalawang manlalaro sa labanan.
Hindi na importante iyon.
"Ah, sa tingin ko'y..." Napaubo si Fang Minghua.
"Sa istilo ng paglalaro ni Tang Rou ay sa tingin ko'y hindi siya natutuwa sa mga taong madadaya sa labanan." Sabi ni Jiang Botao.
"Masakit nga naman ang mga salitang ito ni Fang Rui sa kaniya!" Sabi ni Fang Minghua.
