Natalo ako…
Umiling iling si Fang Rui habang pababa siya sa entablado. Ang kalakasan niya ay ang mapanlinlang niyang istilo pero natalo siya dahil sa maduming galaw ng kalaban. Katulad ng isang manlalangoy na nalunod, talagang nakakahiya.
"Punyeta, Han Wenqing!"
Noong nakabalik na siya sa upuan ng manlalaro, kinuha niya ang tuwalya sa kanyang mga kasamahan, pero hindi niya pinunasan ang kanyang kamay. Sa halip, tinapon iya ang tuwalya sa upuan na parang nakaupo doon si Han Wenqing.
"Kung ako kalaban mo, malamang hindi ako mapapain doon." Tapat na sinabi ni Fang Rui kay Ye Xiu.
"Nah, talagang mahuhulog ka." Tapat rin na sagot ni Ye Xiu."
"Hindi ako mahuhulog."
"Mahuhulog ka."
Naguluhan saglit si Chen Guo, pero matapos isipin ito saglit, naintindihan niya.
