Sa malawak na lawa sa lugar ng Donggup Clan, ang pergola sa gitna ng lawa na kawawasak lamang noong nakaraang isang buwan ay nagawang muli.
Sa gilid ng pergola, isang matadang lalaki ang naka-upo nang tahimik habang may isang pamingwit sa kaniyang kamay, at siya ay namimingwit para sa isda.
Kahit na siya ay namimingwit ng isda, ang kaniyang mga mata ay nakapikit nang mahigpit, at ang kaniyang mukha ay may dala-dalang kaunting pagkalungkot.
Ang matandang lalaki na ito ay mukhang walang pinagkaiba sa isang ordinaryong matandang lalaki.
Pagkatapos ng mahabang oras.
"Nako." Iminulat ng matandang lalaki ang kaniyang mga mata at naglabas ng isang mahabang buntong-hininga, at pagkatapos ay inangat niya ang pamingwit upang tumingin sa kawit at bumulong. "Hindi ko magawang pakalmahin ang aking puso simula noong umalis si Han..."
