Nagsalita siya na tila bang sigurado ng mamamatay si Duan Ling Tian ngayon.
"Ano? Hanggang ngayon ay iniisip mo pa rin na mapapatay mo ko?" Kapag kaharap ang masyadong mataas na pagtingin ni Ye Xiang sa kanyang abilidad, hindi maiwasang tumawa na may pangungutya si Duan Ling Tian.
"Hindi kita kayang patayin, ngunit ang mga eksperto sa aking Ye Clan ay napakarami tulad ng ulap. Ang pagpatay sa maliit na bata na tulad mo ay sobrang dali lang." Pinunasan ni Ye Xiang ang dugo sa mga sulok ng kanyang bibig habang tumatawa ng malamig.
"Kaya sa ganitong paraan, kahit na ano, hindi ko maiiwasan na mamatay? Kahit na patayin kita ngayon, hindi ko kailangan matakot?" Ngumiti si Duan Ling Tian habang humakbang papalapit.
Ang mga sinabi ni Duan Ling Tian ay nagsanhi sa mukha ni Ye Xiang na mamutla, at mabilis niyang sinigaw. "Bata, kung hahakbang ka uli papalapit, ang iyong mababang tagapaglingkod sa iyong tabi ay mamamatay ng walang ataul!"
