Gayunpaman, ang paglalakbay ng pagtawid sa malawak na disyerto nang walang tulog o pahinga ay pinahirapan si Duan Ling Tian, hindi nang pisikal ngunit sa isipan.
Si Duan Ling Tian ay naghanap muna ng isang lugar upang magpahinga bago siya maghanap ng matatanungan ng direksyon.
Pagkatapos magpahinga sa loob ng isang gabi, pinagpatuloy niya ang kaniyang paglalakbay sa sumunod na umaga at nagtungong hilaga.
Sa wakas, pagkatapos tumungong hilaga sa loob ng isang oras, nakakita siya ng isang tagong maliit na bayan sa harap. Mula sa kalayuan, nakakikita siya ng usok na lumalabas mula sa mga pausukan.
Ang maliit na bayan na nakatayo sa isang malawak na kapatagan ay parang isang perpektong tanawin sa mga mata ni Duan Ling Tian. Bumaba siya mula sa langit nang dumating siya malapit sa maliit na bayan.
Bago siya pumasok sa bayan, nakakita siya ng dalawang anyo na mabilis na lumalabas upang harangan siya.
