Chapter 559: Panaginip? Realidad?
__ ** Editor: ** Translation Nation He Dongning. Ang pangalan na ito ay hindi lumitaw sa isip ni Marvin sa loob nang mahabang panahon. Ngunit nang banggitin ang kanyang pangalan, isang ripple ang lumitaw sa kanyang puso. Habang nagtatawanan ang lahat, isang eleganteng nakabihis na babae ang lumakad nang may ngiti. Palaging mayroon siyang tiyak na ekspresyon, na may dala nang kaunting pagmamalaki. Maganda ang kanyang mga mata at sinulyapan niya ang lahat, mukhang isang reyna. Ang kanyang ekspresyon ay nanatili nang eksakto, hanggang sa nakita niya si Marvin na mahinahon na nakaupo sa isang sulok. Isang kakaibang hitsura ang bumalot sa kanyang mukha sa oras na iyon. Ngunit walang nakakaintindi sa kahulugan ng ekspresyong iyon, lalo na dahil tumagal lamang ito ng isang iglap. Hindi rin maintindihan ni Marvin. 'Di nagtagal, naupo siya, napapaligiran ng ibang tao. Hindi nagsalita si Marvin. Isang mahabang panahon ang nakalipas, mayroong ilang mga kwento sa pagitan nila, ngunit ngayon, hindi nila nais na banggitin ang nakaraan. Ang agwat sa pagitan nila ay napakalaki. "Palakpak!" Bumagsak ang isang kamay sa balikat ni Marvin. Ang isang medyo palakaibigan na kamag-aral ang nagpagaan ng loob sa isang mababang tinig, "Huwag malungkot, lahat ito ay nakaraan na." "Halika, uminom ka." Tila naisip niya na ang katahimikan ni Marvin ay dahil sa kanyang lungkot. Ngunit sa katunayan, ang katahimikan ni Marvin ay dahil sa pagdududa. Kahit na noong unang lumitaw si He Dongning, naramdaman niya ang pagdududa. Ito ay parang nakita na niya ang lahat bago ito ... isang makatotohanang pakiramdam. Ang kanyang transmigration sa Feinan at sa kasalukuyang realidad, alin ang katotohanan? Hindi masabi ni Marvin. Patuloy siyang nakaramdam na parang may nanonood sa kanya. Hindi niya namamalayan na tumingin sa gilid. Nagkataon, si He Dongning ay nakatingin din sa kanyang direksyon. Nakatingin siya kay Marvin, na tila may iniisip. Ang mga tao sa mesa niya ay tahimik din. Nang magkita ang kanilang mga mata, biglang nanlaki ang mga mata ni Marvin.
Nang sumunod na segundo, bigla niyang ginalaw ang kanyang wheelchair at umalis. Ginamit niya ang kanyang pinakamabilis na bilis upang tumakas sa kabilang panig ng restawran! "Ano ang nangyari kay Marvin?!" "Ano ba ang ginagawa mo?" "Ang bata ba ay na-trigger sa pamamagitan ng pagkakita kay He Dongning at pagkatapos ay nabaliw?" "Ano ang maaari niyang gawin bilang isang may kapansanan?" Hindi pinansin ni Marvin ang lahat ng kanilang mga puna dahil ang kanyang wheelchair ay mabilis na dumaan sa pagitan ng mga talahanayan, na halos tumama sa ilang mga serbedor. Ngunit hindi pinansin ni Marvin ang lahat ng ito. Napuno ng pagkabigla ang mukha ni He Dongning. Hindi alintana kung ito ay mula kay Marvin bago ang aksidente o pagkatapos nito, siya ay palaging nanatiling kalmado. Ito ay kakaiba para sa kanya na mag-react nang ganito sa panahon ng Classmate Party. Naisip niya na darating si Marvin upang salubungin siya, at mabilis siyang nag-iisip, naghanda na siyang batiin siya. Maraming mga talahanayan ng mga mata ang sumabog sa siga ng tsismis. Ngunit sa pagtataka at pagkabigla ng lahat, talagang dumaan sa kanilang mga talahanayan si Marvin! Ang kanyang silweta ay direktang nawala sa daanan ng pasukan, na iniwan ang lahat na nagulat. "Siguro kailangan niyang pumunta ng inidoro," biro ng isang tao na naisip ang kanyang sarili na talagang kaakit-akit. "Kailangan nating ipakita ang ating pag-unawa, pagkatapos ng lahat." Binigyan siya ni He Dongning ng isang malamig na tingin, na walang sinasabi. Ang paggawa ng isang biro tulad ng tungkol sa isang may kapansanan ay bastos, anuman ang kaso. Tumingin ulit siya sa direksyon ng pasukan na may isang pagdududa na expression. ... Mahinahon na naobserbahan ni Marvin ang kanyang paligid sa dulo ng lakad. 'Nawala.' Ang anino na ngayon lamang, ang mukha na iyon, tiyak na hindi nagkakamali si Marvin. Nawalan siya ng pagpipigil sa sarili dahil napansin niya talaga ang isang tao na hindi dapat lumitaw sa mundong ito! Si Wizard God Lance! Ngayon lamang, nakita ni Marvin sa kanyang sariling mga mata na ang serbedor sa talahanayan ni He Dongning ay nakakagulat na si Lance, ang tagalikha ng Feinan Continent! Magkamukha lang ba sila? Hindi ito inisip ni Marvin. Ngunit kahit na siya ay isang tao na kamukha, kailangan pa ring tanungin ni Marvin upang matiyak. Ngunit malinaw niyang nakita ang ibang partido na naglalakad sa ganitong paraan. Sa teorya, hindi siya dapat mawala nang mabilis.
Ngunit ang landas sa harap niya ay walang laman, at ang serbedor na iyon ay halos nawala. Si Marvin ay nanatiling nakaupo roon pansamantala, bago mabagal na bumalik sa piging. Ang lahat ay nakaupo at umiinom, nag-iikot sa bawat isa na may papuri. Tanging si Marvin lamang ang kumakain sa kanyang sarili nang hindi nakikipag-usap sa mga nakapaligid sa kanya, kahit na nahulog sa pagmumuni-muni. Sinubukan ng iba na sabihin ang ilang mga salita sa kanya, ngunit sa pagtanggap ng walang tugon, nagpasya silang ibagsak ang bagay. Pagkatapos ng lahat, sino ang hindi alam kung gaano kahila-hilakbot para sa isang batang talentado na may potensyal na maging isang hinaharap na superhero ng S-class na darating sa ganito? Buhay pa siya, na isang himala sa kanyang sarili. Ang ilang mga tao na may mas matinding pananaw ay nadama na kung nakatagpo nila ang mga kalagayan ni Marvin, mas mahusay na mamatay na sila. Ang buhay na tulad nito ay isa pang anyo ng pagpapahirap sa sarili, hindi ba? Ang mga taong dating tumingala sa kanya ay ngayon ay nakatingin sa kanya na may awa. Ang kasintahan na dating naglalakad sa tabi niya ngayon ay ang pinakamaliwanag na bituin ng Federation, habang siya ay naglalaro pa rin para mabuhay. Ang kanyang mga kapatid, na ipapanganib ang kanilang mga buhay at paa para sa kanya, ay naglalakbay na ng isa pang kalawakan, habang siya ay makakatingin lamang sa mga bituin mula sa isang silid sa ika-18 na palapag. Ang kanyang lahat ay nakulong sa game capsule. Sa mundong ito, hindi na niya magawa ang anumang bagay. "Ang mundong ito ..." "Ang mundong iyon ..." bulong ni Marvin, ang kanyang mga mata ay nagliliwanag.
Ngunit sa oras na iyon, isang pamilyar na tinig ang narinig sa tabi ng kanyang mga tainga. "Ayos ka lang ba?" Itinaas ni Marvin ang kanyang ulo at nakita ang pamilyar na mukha ng kanyang dating kasintahan sa harap ng kanyang mga mata habang sinabi niya, "Long time no see." Ang iba ay tumalikod nang tahimik upang bigyan sila ng kaunting puwang, gamit ang pretext ng pagpapahiwatig ng isang toast. Silang dalawa lang ang naiwan sa lamesa. Umupo siyang mahinahon. Hindi sumagot si Marvin, nakatitig lamang sa kanya nang hindi gumagalaw. Marahil ito ay dahil matagal na siyang tinitingnan ni Marvin, ngunit tumakbo ang puso ni He Dongning. Pinilit niya ang isang ngiti at tinanong, "Ano ang nangyayari?" Dahan-dahang iniabot ni Marvin ang kanyang kamay, at sa ilalim ng gulat ng lahat, marahan niyang hinahaplos ang mukha ni He Dongning! "Alam mo kung ano ang pinakakinamumuhian ko?" "Hindi ang mawala ang lahat, makakaya ko ang paghihirap na iyon. Sa halip ..." "Ito ay isang tao na nagsisikap na sumilip sa walang kabuluhan kong mga alaala." "Nagdulot ako sa iyo ng kaunting taranta, hindi ba? At sa gayon ikaw ay personal na bumaba sa aking kamalayan at kinabit ang iyong sarili sa pagkakakilanlan ng aking dating kasintahan." "Gaano katagal mong nais akong bitagin sa pagtulog sa puwang na ito? O sinusubukan mong patayin ako?!" Matapos ang mga huling salitang ito, lumalim ang hangarin ng pagpatay ni Marvin habang suminghal siya, "He Dongning? O ..." "Miss Ambella?" Bigla sinampal ni He Dongning ang kamay ni Marvin at tiningnan siya na parang baliw siya. "Baliw ka!" Ang iba ay tumingin din sa kanya na may mga katulad na ekspresyon. Nanatiling kalmado si Marvin, ipinikit ang kanyang mga mata. Pagkatapos ay bigla siyang sumigaw, "Mga alaala ka lang! Huwag mong isipin na totoo ka!"