Tinanggal niya ang dayami sa kanyang mukha, tinali ang kanyang puting buhok, at gumamit ng maliit na gunting upang gupitan ang kanyang kilay. Pagkalipas ng isang tao na nabubuhay sa mundong ito, bihasa na siya sa pag-aayos ng sarili at hindi na kailangan ng isang katulong.
Sa pagtingin sa kanyang malabong repleksyon sa pilak na salamin, naramdaman niya na kahit paano ay mayroon siyang divine manner ng isang Taoist priest, kung magsusuot siya ng malapad na robe.
Tumango si Roland at umalis papunta sa kanyang opisina.
Naroon si Barov na naghihintay sa kanya sa silid.
"Kamahalan," sabi niya habang nakayuko, "isang lumilipad na mensahero ang naipadala na sa Longsong Stronghold at malamang ay makakarating sa kastilyo ng Stronghold sa loob ng kalahating oras."
"Uh-huh, maayos na ba ang venue?"
"Natapos na ito kahapon nang hapon, at ngayon ay mukhang kaya itong maokupa ang buong populasyon ng lungsod," sagot ng City Hall Director.
