Umakyat si Roland ng higit sa isang dosenang palapag nang tuloy tuloy. Nang pinahinga niya ang kanyang mga kalamnan, nadama niya ang matinding sakit sa kanyang mga binti.
Walang mga elevators sa lumang gusali na ito. Kahit na ito ay isang panaginip lang, nadama pa rin ni Roland na siya ay masuwerte na hindi siya lumitaw sa itaas na sahig.
Walang alinlangan na si Zero ang dapat na lumikha nito, ngunit ito ay hindi lamang magiging gawa ni Zero. Walang sinuman ang gaganti kay Roland sa pamamagitan ng paggamit ng ganitong paraan.
Bakit kaya siya gagamit ng labis na pagsisikap upang lumikha ng ganitong kakaibang panaginip, upang ipaalam sa akin na masaksihan ang kanyang kabiguan? Hindi lamang nito inalis ang kanyang memorya bilang isang pure witch kundi ginawa rin siyang isang mahinang middle schooler.
Sa sandaling iyon, maraming masasamang ideya ang pumasok sa isipan ni Roland.
Sa kasalukuyang estado ni Zero, hinsi siya makakalaban.
