Pagkatapos magyakapan nang matagal.
Hinimas ni Roland ang mukha ni Anna at sinabi, "Pumayat ka."
Kahit na may mga luha sa kanyang mga mata, ang mga mata ni Anna ay parang dalisay na tubig sa lawa. Malinaw na nakita ni Roland ang kanyang anino sa kanyang asul na mga mata. Ngunit si Anna ay tila mas payat. Sa pamamagitan ng kanyang mga damit, naramdaman ni Roland ang kanyang bahagyang pagtaas ng backbone at nakita ang kanyang mga kwelyo. Ang kanyang mukha ay hindi malumanay tulad ng dati.
"Ikinalulungkot ko na nag-alala ka sa akin." Ang pag-amoy ng halimuyak ni Anna, muling tumahimik si Roland sa kanyang puso. Ito ay isang blink lamang ng mata ngunit nadama nila na nakilala nila ang isa't isa pagkatapos ng ilang siglo.
Umiling si Anna at pinunasan ang mga pawis at sinabi, "Ayos lamang ako, lalo at nagising ka na."
