"Sa Hilagang-timog, kilala ako bilang si Blood Rakshasa. Sa probinsya ng Yao, ang kumander na si Qi… nag padala ng mga tao para magtayo ng rebulto ko sa tarangkahan ng lungsod, na inutusan ang mga tao para pumasok sa lungsod at duraan ang rebulto ko bago sila makapasok sa loob. Sa panahong ito, habang ako ay tumayakbo, kailangan kong iwasan ito hidi lamang ang kasamahan ng gobyerno pati rin ang mga sibilyan. Noong makatakas galing sa Zhen Huang, nag karoon ako ng sugat. Nasagip ako ng mabuti at hindi mapanakit na matatandang mag asawa sa edad na 80 anyos. Ginamot nila ang mga sugat ko at pinatay nila ang nag iisang manok para lang gawing nilaga para sakin at hindi man lang nag tatanong kung saan ako nanggaling. Naisip nila na nakawan ako at hinikayat na para magsumbong sa awtoridad.
"Gayunpaman, sa pangalawang araw, nong pumunta ang matandang lalaki sa bayan para kumuha ng gamot, nag bago ang tingin nito pag dating. Hindi ko alam kung bakit. Sa parehas na gabing iyon, pinasok nila ang silid na may dalang kutsilyo at ainubukang saksakin ako. Alam ko na yung anak nila ay naging tauhan ng Xia army na kung saan nilupig ang Yan Bei, namatay sila sa matayog na Yan Bei sa huli." Natawa si Chu Qiao at may lamig sa kanyang mukha. "Pinatay ko sila dahil sa pag ka balisa nila. Hindi ako makatakas, kaya pinatay ko na lang sila."
"hipokrita," malamig na tinig na sabi. Umupo si Zhuge Yue habang nag sasalita ng pang uuyam, "Meron kang taglay na galing, madali lang saiyo na paslangin ang dalawang matanda. Hindi ka naman na tatakot kung isuplong ka nila sa opisyales. Nag hahanap ka lang ng palusot para sa sarili mo."
"Hindi ako nag hahanap ng lusot," kalmadong sagot ni Chu Qiao. "Malaki ang aking pinsala. Isang pana ang tumarak sa aking hita. Hindi ako maka lakad. Dalawa lang ang aking pag pipilian—patayin sila o ako na lang ang patayin nila."
Tumawa na pag salungat si Zhuge Yue. "Xing'er, sa ginagawa natin, anong pinag iba natin?"
"Tama ka, akala ko sa una lang ito," sagot ni Chu Qiao sa mababang tono. "Gayunpaman, hindi ko na iisipin ito. Balik tayo, Anong natanggap ni Heneral Meng sa pakikipag digmaan sa Yan Bei, ang layunin niya ay mahimasukan niya ito, patayin sila, yurakan nag mga inosenteng tao. Ang anak nial ay inarkila sa army para paghimasukan ang bayan ng ibang tao. Ang mga biktima ba ay hindi pinayagang maghiganti? Sa nag daang taon ng pakikipagdigmaan, nagdusa ng ilang beses ang mga taga Yan Bei at maraming namatay. Mula sibilyan hanggang sa mga army at merong mga lahing pinag papatay kung saan saan. Nag dusa ang Yan Bei sa pag kawala kaysa sa Xia Empire. Para sa akin,hindi ko hinayaang bitawan sila. Nanatili ako sa bahay nang nilusob nila pero malaking kabayaran ang kinuha ko sa kanila. Sila nag gustong saktan ako dahil sa galit nila na hindi ko naman ginawa. Dapat bang umupo lang ako roon at mag hintay sa kamatayan ko? Pumapatay ako ng tao pero hindi ng mga inosente. Kaya kong amkiramay pero hindi ako santo."
Merong laman ang pag kukubinsi ni Chu Qiao sa kanyang boses. Salita sa salita, "Ang digmaan sa Yan Bei at sa Xia Empire ay nalalapit na at mag tatagal ito sa mahabang oras. Gayunpaman, ang mga buhay na mawawala sa labanan ay hindi ito magiging walang saysay. Isasakripisyo lang nila ang sarili nila para sa hustisya at kalayaan. Mayroong araw na kung saa may luapin ang Hongchuan na tatakbuhan kasama ang kakaibang kaisipan, ang isa ay ang kalayaan at pag pantay pantay, isa pa ay ang kautusan at kapayapaan. Hindi magiging kasingtulad na barbariko noon. Para sa araw na ito, laaht ng ginagawa ko ay may kuwenta ito."
biglang pagkutya ni Zhuge Yue. "Xint, lagi kitang pinag bibigyan. Hindi ko inaasahan na ang balintuna na salita mo. Kalayaan at pag kapantay pantay? Kautusan at kapatapaan? Naka sunod kaba sa Da Tong? Naka pag umpisa kabang mahumaling sa ibang tao don?"
"Hindi. Hindi ako. Buo ang pag iingat ko na ang totoong pag pantay pantay ay hindi matatagumpatan kung naka sentro ka sa sarili mo. Gayunpaman, pwede nating ito iabaliktad ang sitwasyon para sa ikakabuti ng pag unang lakad." Nakakatitig lang si Chu Qiao kay Zhuge Yue at nagsalita ng mataimtim, "sa pinaka maliit, hindi nila gagawin ang pag papatay, pagabuso, at pag papahirap sa mga mamayang Zhuge!"
"Sa tingi mo ba mag tatagumpay si Yan Xun?" Di naniniwalang nakataas ang kilay ni Zhuge Yue. "Sa tingin mona ang matatanda galing sa Da Tong ay walang pag iimbot na makuha nila? Doon sa mga nakatikim sa kapangyarihan ay hindi basta basta bibitawan ng ganong kadali. Kahit na si Yan Xun ay merong trono minsan, mag kakaroon siya pero may mag iiba sa dinastiya at hindi matatapos ang era rito. Xing'er, kapag hindi mo tinanggap na na merong Mbisyon si Yan Xun at gutom sa kapangyarihan, tanggapin mo namalapit na mag higanti iyon. Mas magandang pakinggan. Wag mo siyang ilaalis bilang isang maharlikang tao. Nakakdiri prasa akin."
Tahimik na Nag bago ang anyo ni Chu Qiao. Pagkatapos ng sandaling iton, minatali niya ang tono niya na maging nakakapmbinse. "Naniniwlaa ako sa kanya."
Napasimangot si Zhuge Yue at tumitig sa kanya.
"Naniniwla ako na hindi niya ako bibitawan." Malamyos na tawa ni Chu Qiao. ""Lagi akong nasa tabi niya para tumulong sa gusto niya marating na misyon. Zhuge Yue, tumingin ka at manood."
Sa mabilis, parang liwanag na nilukuban ang kadiliman. Biglang naramdaman ni Zhuge Yue na ang nasa harapan niyang babae ay mahina at hangal pero hindi niya inasaar ito sa katigasan ng ulo. Gusto lamang niya na magtanong. "Kung may isang araw, hindi ka niya bitawan anong gagawin mo?" Gayunpaman hindi niya ginawa. Naramdaman niya na may munting kalupitan… tama napakalupit.
Ang babae ay nasa 17 na taong gulang. Anong ginagawa sa bahay ng kapatid nito? Anong ginagawa ng prinsesa ng lungsog na Zhen Huang?nag lalalgay ng koloreta sa mukh, nsgsasaya sa buhay, nakikipag usap sa ibang kasarian, magloko sa paligid kasama ang lalaking nasa likod ng lahat? Para sa kanya, may panahon na maraming bagyo kaysa sa maniwlaa siya na makakhawak siya ng pagmamahal. Wala siyang kapangyarihan, walang impluwensya o dikaya kaibigan p kaanak… ito lang ang rason kung bakit niya ipinagpapatuloy na mamihay.
Kung ganoon, Xing'er. Nakikita ko. Nakikita ko kung naka abot ba ang lalaki sa inaasahan mo. Kung may araw man, ako si Zhuge Yue ay wiling na ibigay ang buong kapalaran ng pamiyan ko sa paputok, para ipagdieang ang tagumpay!
"Yan Bei…" tumingala si Zhuge Yue at ininom ang nasa basong alak, na nagsanhi ng mainit na pakiramdam sa lalamunan. "Nakatingin ako sayo." Simpleng sagot nito.
Sa pangalawang umaga ng araw, maagang nagising si Zhuge Yue para mag lakad lakad sa pasilyo ng lungsod para sa kabayo at karwahe. Kahit na meron siya pera, hindi siya pwedeng bumili. Ang buong lugar ng palengke, kahit ang upuan ay galing sa nagbebenta ng kabayo ay nawala noong gabi. Sa galit, nag hanap si Zhuge Yue ng pwedeng pumalit kagaya ng ursong o mola, kahit na pumunta siya sa hindi niya karapat dapat na magtanong tungkol sa baka. Gayunpaman, parehas lang din yun.
Sabay-sabay, nakaupo si Chu Qiao sa kayang silidsa pangalawang palapag sa inn. Nakatingin sa armadong guwardya at ang mga kabayo ay lumagpas, namg makabalik si Zhuge Yue sa silid niya ay nag katinginan sila sa mata, nanatiling tahimik.
Nang umalis ang kasamahan nila sa lungsod, ay hindi na sila kabilang sa army sa apat hanggang limang daang tao. Nang na pinuwesto ang tao sa harap para mag lumabas sa lungsod, ang nasa likod na mga tao ay hindi nakasakay sa kabayo. Nasa 200 na katao. Malaking halaga ang dalahin, kagaya ng rasyon, ginto, alahas at iba pang mamahalin na nakalagay sa 300 karwahe. Maraming babae ang nakasunod sa kanila, lahat sila ay nakasuot ng bulaklakin. Ang makita ang karwahe bago ang karwahe na lumagpas ay nakakahanga.
Pinaandar nila Chu Qiao at Zhuge Yue ang karwahe sa likuran ng mga tao. Kahit na nabili na ito merong mabang amoy ang loob.
Hindi makita kung saan sila nag alala. Dahil sa malakas ang antas nito , hindi sila nag karoon ng pagkakaktaon na lumapit sa pamilyang Liu. Sa umaga, sumunod si Chu Qiao sa likuran ng iilang tagasilbi na naka atas na magdala ng mga bagahe, nang makita ang lalaki na naka kulay na bughaw na roba na papasok sa loob ng karwahe ay inasikasong mga taga silbi. Kahit na sobrang init sa An Bai, ang lalaking naka balabal ay binalot siya. Napaka payat at naka tago ang sombrero ang mukha niya. Gayunpaman, ang kalahating anino nito sa hamog na nag sanhi ng pagkagulat ni Chu Qiao. Hindi niya napansin Napatigil siya sa ginagawa niya, nang makita niyang nawawala ang anino sa di malayo bago pumasok sa maharlikang na dekorasyon sa karwahe.
Tumayo si Chu Qiaong matagal kung saang siyang lugar.
"Anong problema?" Nag lakad sa unahan sa kanya si Zhuge Yue para bumalik at mag tanong.
"Oh, wala ito." Natawa si Chu Qiao sa sarili at iniling ang ulo nito, sinubukang tanggalin ang nakakagulo sa isip niya. "Tara na."
Ang karwahe ng kabayo ay dahan dahan umaalis sa lungsod ng An Bai. Nag alumbaba si Chu Qiao sa bintana at binuksan ang kurtina tumitig sa labas at naanigan ang mukha niya.
"Oh, Tama," naalala ni Chu Qiao at nilabas ang maliit na bag at ibinigay kay Zhuge Yue, "Sinabi ko sa tagapag silbi na kunin ito nong umaga noon umalis siya." Kalmadong sabi niya.
Kinuha ni Zhuge Yue ang bag at binuksan ito, nakitaan ng sombrero. Kahit hindi ito ang oras para soutin ang sombrero ay marikitcsa babae. Ang materyal ay manipis, na kung saan kaapg ginamit ito ay hindi maiinitan.
"Mas maganda kung mag iingat," dadag nito sa malambot na sabi ni Chu Qiao at tumawa. "Kahit na pwedeng hindi magamit ito."
Ang mga kasamahan nasa hudit kumulang 200 na katao at mga ilang daang karwahe nanakahilera sa kabilang daanan. Ang unahang pangkat ay hindi makita kung nasaan sila.
Inilagay ni Zhuge Yue ang sombrero sa tabi pero hindi magagalaw ng kanyang kamay. Nang pinindot niya ang sombrero nag salita ito, "Ang mangangalak ay malapit na ring tumakas."
Ngumtisi Chu Qiao at tumalikod. "Nakita mo rin."
"Ang digmaan ng Yan Bei at sa Xia Empire ay malaipt na. Itong matatapang na matandang fox na malapit ng sumulo sa teretoryo ng Tang. Hindi nila gugustuhing umalis sa Xianyang sa malaking grupo nila. Kaya nilang iayos sa An Bai, at para maging magkasama sa Tang Jing. Ang buhay nila ay sinagip ang mga bahay nila at iyon ang karwahe."
Napatango si Chu Qiao sa pag sangayon, sumagot ng malamyos, "Oo, gusto nilang basbasan ang sarili sa ano mang resposibilidad."
Hindi katulad ni Zhuge Yue, biglang nakaramdam ng pag kagulo sa puso si Chu Qiao. Maingat siya sa kanyang pagkakakilanlan sa nag bebenta sa Xianyang at bukod sa kung paano nila ipinamahagi ang yaman sa buong taon. Gayunpaman, ngayong araw, ay gagawa sila ng paraan para makatakas.
Iniisip niya ang mga aninong nakitaniya kanina, biglang nakaramdam na may nag uumapaw na gawin niyang tumingin kung anog nasa harapan niya. Gayunpaman, sa maikling segundo, nag bago ang isip niya, hirap na umiiling ang ulo at inuuntog sa pader na umaalog nag kabayo sa karwahe.
Chu Qiao, pagod ka na ba? Nong rebelyon sa Zhen Huang ay hindi ka pa sumusuko sa mga banta nila. Ito ba nag nag hubog sa hindi makatotohanang pag iisip?
Yan Xun, ay malapit na silang makatakas sa paningin ko. Anong gagawin ko para mapigilan ko sila? Anong gagawin ko?