Itu semua terima kasih kepada tanggapan Ye Wan Wan yang tajam untuk memahami ayat itu tadi…
Si Ye Han melihat wajah kecil yang tidak berpuas hati itu dan berkata, "Awak ajar saya."
Ye Wan Wan terkedu dan menjawab, "Saya rasa…"
'Awak mungkin tak akan boleh diajar… awak tak ada potensi langsung…'
Ye Wan Wan sudah tentu tidak berani berkata perkara yang sebenar. Jadi dia menjawab dengan begitu serius, "Hm, saya rasa awak tak perlu belajar. Awak hanya perlu bergantung kepada rupa awak sahaja!"
Si Ye Han menaikkan keningnya. Jelas sekali bukan ini yang gadis itu mahu katakan.
Ye Wan Wan melompat menghampiri, duduk di sebelah lelaki itu dan melihatnya sambil memangku kepalanya. "Apa kata awak yang ajar saya? Ajar saya macam mana saya nak uruskan semua benda ni. Nanti bila saya dah pandai, saya boleh kongsi beban awak!"
Wajah Si Ye Han menjadi serius. "Awak nak belajar?"
