Bilik tidur utama di tingkat atas.
Ye Wan Wan akhirnya berjaya membaca habis semua dokumen itu. Dengan semua data dan maklumat rumit itu, dia pasti sudah pengsan jika bukan kerana memorinya yang kuat.
Ketika itu, dia terdengar satu suara garau, "Seronok tak baca?"
Ye Wan Wan terus menoleh dan ternampak lelaki itu itu baru bangun. "Awak rasa? Saya memang tak tahu macam mana awak boleh baca semua dokumen ni sampai ke tahap awak abaikan tidur dan lupa untuk makan! Saya baca tak sampai sehari dan saya dah rasa nak muntah! Datang sini cepat, biar saya tengok muka awak untuk segarkan mata saya!"
Si Ye Han ketawa kecil. Senyuman lelaki itu ibarat kelopak bunga yang keluar daripada matanya yang dalam.
Ye Wan Wan tergamam melihat senyuman lelaki itu.
'Tak guna, senyuman itu sepatutnya diharamkan!
'Ini kali pertama aku tengok si syaitan hebat senyum dengan… begitu lembut…
'Kesan mencuci mata ni sangat hebat!'
