Bengang kerana dia tidak dilepaskan pergi, Si Xia cuba membuat masalah. Apabila dia mendengar kata-kata Ye Wan Wan, dia mengangguk setuju. "Betul, betul! Tengok! Dia ni memang menjengkelkan! Dia sekat kau dari buat itu dan ini, tak ada siapa yang lebih menjengkelkan daripada dia!"
Si Ye Han berpaling kepada Si Xia dengan mata yang dingin.
"Selalu…" Si Xia merenung sepasang mata itu dan menyambung, tetapi suaranya menjadi lebih perlahan.
Si Ye Han mengabaikan lelaki itu dan pandangan matanya jatuh kepada kesan gigi di tangannya. Dia kemudian merenung tepat kepada Ye Wan Wan.
Suasana sunyi sepi menyelubungi ruangan itu.
Beberapa masa berlalu sebelum Si Ye Han akhirnya berkata, "Saya boleh lepaskan awak pergi. Mulai hari ini, saya akan bagi awak buat apa yang awak nak tanpa menyekat kebebasan awak, tanpa masuk campur urusan awak, melainkan dua perkara ini berlaku…"
