Di tingkat bawah, Xu Yi sedang membantu Ye Wan Wan dengan bagasinya apabila dia tidak boleh menahan dari terdengar perbualan antara Ye Wan Wan dan kawannya.
'Ye Wan Wan ada mohon tuisyen? Macam mana aku boleh tak tahu?'
Lagipun, dia yang bertanggung jawab untuk semua perkara yang berkaitan dengan Ye Wan Wan.
'Adakah tuan tolong dia mohon?'
Jiang Yan Ran lega setelah mendengar kata-kata Ye Wan Wan. "Cikgu matematik yang awak cakap ini hebat? Dia mesti sangat bagus!"
"Ya, jangan risau. Awak juga fokus untuk mengulang kaji bersungguh-sungguh! Saya pergi dulu! Jangan lupa rindukan saya!" Ye Wan Wan menghampiri dan memeluk Jiang Yan Ran.
Wajah Jiang Yan Ran bertukar merah dan memuncungkan mulut dengan tidak berdaya. "Cepat pergi! Saya jumpa awak hari Isnin, okey?"
