Selepas semua orang beredar, hanya tinggal Ye Wan Wan dan Si Ye Han sahaja di halaman rumah.
Senyuman nipis yang Ye Wan Wan gunakan untuk menghantar Tang Tang pergi masih kekal di wajahnya.
Si Ye Han mengeluh perlahan dan menarik gadis itu ke dalam dakapannya.
Semua emosi telah ditahan sebentar tadi, kini telah melimpah ruah dan membanjiri segenap inci dirinya. Suaranya bertukar serak apabila dia bertanya, "Sayang, saya nak Tang Tang. Kenapa Tang Tang bukan anak saya?"
Si Ye Han membelai rambut gadis itu. "Tang Tang bukan anak kita. Mak dan ayah kandung dia mesti tunggu dia."
"Saya tak kira! Saya nak Tang Tang! Saya Mama Tang Tang! Saya dah janji saya akan selalu bersama dengan Tang Tang!"
"Kalau awak nak… kita pun boleh ada anak lepas ni."
"Saya tak nak anak! Saya hanya nak Tang Tang!"
…
Dalam bilik tidur.
