Download Chereads APP
Chereads App StoreGoogle Play
Chereads

Is Drama

Atrapada en un Sueño K-Drama

A sus 24 años, Amaranta lleva una vida tan normal como la de cualquier maestra venezolana amante de los K-dramas. Entre planificaciones escolares y maratones de series coreanas, su existencia da un vuelco tras la aparición de un misterioso matero con una planta de Mugunghwa en la puerta de su casa. De repente, se encuentra inmersa en un vívido y recurrente sueño, un mundo paralelo nacido de su subconsciente. En este universo onírico, conoce a Min-joon, un enigmático hombre coreano con una peculiar y crucial labor: mantener el orden y el equilibrio de los pensamientos humanos. Cada noche, al cerrar los ojos en su realidad, Amaranta aparece en este mundo como una habitante más, sus caminos cruzándose inevitablemente con los de Min-joon. Lo que comienza como encuentros fortuitos se transforma en una inesperada amistad, tejida entre sueños y realidades distantes. Amaranta se siente inexplicablemente atraída por la seriedad y el aura melancólica de Min-joon, mientras que él encuentra en la calidez y la curiosidad de ella un respiro en su solitaria tarea. Pero este mundo de ensueño, aunque fascinante, plantea interrogantes inquietantes. ¿Es solo un producto de su mente? ¿O existe una conexión más profunda entre ella y Min-joon, entre Venezuela y Corea, entre la vigilia y el más allá de la conciencia? A medida que su amistad florece en este limbo onírico, Amaranta comienza a cuestionar la naturaleza de sus sentimientos y el verdadero propósito de sus encuentros nocturnos. ¿Podrá este romance de ensueño trascender las barreras de la mente y la distancia cuando Amaranta despierte a su vida real? ¿O Min-joon y su mundo paralelo se desvanecerán como la última escena de un K-drama al amanecer?
Andrea_Paz_9484 · 285 Views

Business Tycoon vs. Drama Queen Star

Luo Tiantian sacrifices herself to save Bai Yueguang, only to wake up in the novel her best friend had written as a prank. The best friend of the original owner of this body has gotten plastic surgery to take her place, snatching everything she had. She has even been imprisoned for ten years! To avoid a tragic end, Luo Tiantian clings on to the greatest boss in the novel. After she shoots to fame overnight, the internet is teeming with curses toward her, claiming how she had undergone plastic surgery, was one to put on airs, and was being kept as a mistress… She doesn’t even have any time to respond before the female lead’s lackeys suddenly change their stances. Her eldest brother, a CEO: “She has the Luo Corporation backing her. Miss Luo doesn’t need a sugar daddy.” Luo Tiantian’s expression darkens. “Scram! Don’t provoke me!” Her second brother, a forensic pathologist: “As someone working in forensics, I can confirm that my younger sister is a natural beauty. She’s never had any plastic surgery done.” Luo Tiantian sneered. “Who are you?” The movie star: “Tiantian, you’re my fiancée. How could you live with another man?” Luo Tiantian stares at that stupid face. “You?” - The moment she returns home, Luo Tiantian tones down immediately. Her boss glances at Luo Tiantian with what seems like a smile. “An orphan?” Luo Tiantian nods innocently. “Yes, my entire family’s dead. I’m the only one left.” Her boss raises his eyebrow. “A fiancé?” Luo Tiantian quickly shakes her head. “No, no. That’s nothing more than a rumor. You’re the only one in my heart!” - From then on, the big boss undergoes a drastic change and becomes henpecked. He gazes at her affectionately. “Little friend, you’re toxic, but you’re my antidote.”
Fallen Leaf Turned Loner · 341K Views

Hara is Alive

Ang buhay ay parang apoy. Kapag maliit, madaling patayin. Kapag malaki, mahirap patayin. Pero hindi gan’on ang tunay na buhay—dahil kahit maliit ka man o malaki, madali ka pa ring patayin. Hindi natin pagmamay-ari ang buhay na meron tayo ngayon pero sadyang may mga taong handang wakasan ang kanilang buhay para sa inaasam-asam na kapayapaan sa sakit na nararamdaman. Meron namang binawian ng buhay na hindi naman nila ginusto, lalo’t na ang pagkitil ng isang buhay na hindi mo naman pagmamay-ari. May mga taong gusto mabuhay, pero hindi nabigyan ng pag-asang mabuhay. Alam nating lahat na ikaw at ako ay magkaiba. Dahil tayo ay ginawa ayon sa gusto ng Diyos, ngunit tatanggapin mo ba ang buhay na hindi naman dapat sa ‘yo? O pababayaan mo na lang dahil hindi mo ito gusto at pagmamay-ari? O gagamitin mo ito para sa iyong paghihiganti? Isang araw na akong walang tulog dahil sa mga pangungutya ng mga kaklase, guro, at mga tinuring kong totoong kaibigan. Hindi ko na alam kung paano ko kakayanin pa. Yesterday, my friends told me to do the dare. Sabi nila, katuwaan lang. I don’t know kung bakit ko ginawa ang katangahang bagay na ‘yon. “Hara, you must do the dare. I promise, he truly likes you.” Nahihiya akong gawin ang dare kasi malalaman nila na meron pala akong tinatagong nararamdaman sa isa sa mga gwapong, magaling, at babaerong sikat na MVP Basketball player sa Cor Jesu College. Sino naman kasi ang hindi magkakagusto sa isang katulad niya na, everytime mo sya na makikita ay ngumingiti siya ‘tapos dagdag mo pa ‘yong mapupula niyang labi at ‘yong thick eyebrows niya. “Okay, I’ll do the dare, but make sure na hindi ‘to malalaman ng iba.” Sila ‘yong mga babaeng grupo sa school namin na nagkaisa para takutin ang mga babae at bakla sa school namin na ‘wag lalapitan o kausapin ang kanilang prinsipe raw. Nakita ko si JM sa labas ng room namin kung saan siya lang mag-isang nakaupo sa isang white plastic chair habang hawak-hawak niya ang kaniyang cellphone. Nasa harap ko na siya pero ang mga kamay, paa, at katawan ko ay parang ayaw nang humakbang papalapit sa kaniya pati na ‘yong anino ko gusto nang umurong. “Sige na, Hara!” boses ni Christian sa likod ko na nagtatago sa may pintuan ng room namin. Lumingon ako at sininyahasan ko na gagawin ko na ang dare nila. “JM, ahm… ano k-kasi,” nauutal ako. Hind ko na tuloy alam kung ano ang sasabihin sa kaniya. Ang mga bibig koy tila parang may nakadikit na glue na parang ayaw na nitong bumuka. Subalit, nilakasan ko ang aking loob upang matapos na ito. “Bakit, Hara?” tanong ni JM, kita sa mukha niya ang pagkalito sa kilos ko. “Dare lang ‘to, huh. Sana ‘wag mong masamain. Can I kiss you?” Hindi ko namalayan—ang pinkish, smooth, at nakakaakit na labi ni JM ay nakadampi na pala sa inosente kong labi. Saglit akong natigilan. His lips... were on mine. Para akong kidlat na tinamaan sa kalmadong gabi—walang babala, walang panahon para umiwas. Ang patak ng ulan ay tila pluma ng tadhana, dahan-dahang sumusulat ng eksenang hindi ko kailanman inasahan. Sa bawat segundo, parang umiikot ang mundo nang mas mabilis—para akong nasa Ferris wheel na nawalan ng kontrol, lumulutang sa pagitan ng takot at pagkamangha. Ang lamig ng paligid ay unti-unting natunaw sa init na hindi ko maipaliwanag, parang apoy na biglang sumiklab sa gitna ng bagyo. I was barely clothed—what I had on was torn to shreds. That’s the only way I could describe myself when they found my body behind the abandoned school comfort room. Makalipas ang ilang taon, tuluyan nang naglaho ang usapan tungkol sa pagkamatay ko. Wala nang balita, wala nang tanong. Siguro’y pinasara na ang kaso dahil wala silang ebidensiyang nakuha, at wala ring makapagsabi kung sino ang pumatay sa akin. Ang lumabas na lang sa balita: suicide. Dahil daw nalulong ako sa droga. Dahil daw sa stress—sa school, sa bahay. But now I’m back… And they’ll pay… For treating me like some toy—something to break, to use, to discard when they were done.
GenZRizal · 156K Views
Related Topics
More