Download Chereads APP
Chereads App StoreGoogle Play
Chereads

Pomni Is Scared

SCARED BY BLOOD ( Beast, God, Man?)

Scared by Blood – In a world where beast tamers hold great power, Samuel, a young tamer with an extraordinary and forbidden ability, embarks on a journey that will shape the fate of the continent. Unlike ordinary tamers who control living monsters, Samuel can tame the souls of dead beasts, gaining their powers and even commanding their bodies. The Beginning: Samuel lived a peaceful life in a small village until his mother revealed the truth about his father and his hidden power on her deathbed. Determined to grow stronger, he left home, trained in secret, and eventually registered as a beast tamer in the capital Zoria. There, he met his closest friends—Elaine, Marianne, Sylvia, and his childhood best friend, Lancelot. The Attack on Zoria & Awakening of Power: While on a job in the capital, Ezekiel (Vox Sanguinis), an infamous beast tamer, led an invasion using monstrous creatures known as the Malugna. In the chaos, Lancelot was killed before Samuel's eyes, breaking something inside him. Fueled by rage, Samuel swore revenge and awakened his Soul Tamer abilities. He summoned Bahamut, the Legendary Dragon, forcing Ezekiel and his forces to retreat. Rising Fame & New Challenges: As Samuel continued his journey, his power grew: He fought and tamed a Leviathan, gaining the ability to breathe underwater. He traveled with his party and Jason, a warrior from the neighboring nation of Sylphora. His abilities spread across the continent, catching the attention of kings, nobles, and enemies alike. He formed complex relationships, including a growing rivalry and romance with Lyra, a noblewoman who served the king. A World in Conflict: Samuel’s increasing power brought both respect and fear. Some saw him as a hero, while others saw him as a threat to the balance of power. The King of Zoria summoned him and his party for high-stakes missions, including investigating a leviathan threat in the city of Lorigna and defending the kingdom from external and internal enemies. But beneath the surface, a greater danger looms—a secret war between powerful factions, hidden forces that manipulate events from the shadows, and the mystery of Samuel’s own past. As he continues his journey, Samuel must face betrayal, loss, and the burden of his abilities. He will be forced to make difficult choices, knowing that every beast he tames, every enemy he defeats, and every soul he claims will shape his destiny. Is Samuel a savior, or will he become a monster feared by all? The world will soon find out.
banana_1boy · 16.4K Views

Hara is Alive

Ang buhay ay parang apoy. Kapag maliit, madaling patayin. Kapag malaki, mahirap patayin. Pero hindi gan’on ang tunay na buhay—dahil kahit maliit ka man o malaki, madali ka pa ring patayin. Hindi natin pagmamay-ari ang buhay na meron tayo ngayon pero sadyang may mga taong handang wakasan ang kanilang buhay para sa inaasam-asam na kapayapaan sa sakit na nararamdaman. Meron namang binawian ng buhay na hindi naman nila ginusto, lalo’t na ang pagkitil ng isang buhay na hindi mo naman pagmamay-ari. May mga taong gusto mabuhay, pero hindi nabigyan ng pag-asang mabuhay. Alam nating lahat na ikaw at ako ay magkaiba. Dahil tayo ay ginawa ayon sa gusto ng Diyos, ngunit tatanggapin mo ba ang buhay na hindi naman dapat sa ‘yo? O pababayaan mo na lang dahil hindi mo ito gusto at pagmamay-ari? O gagamitin mo ito para sa iyong paghihiganti? Isang araw na akong walang tulog dahil sa mga pangungutya ng mga kaklase, guro, at mga tinuring kong totoong kaibigan. Hindi ko na alam kung paano ko kakayanin pa. Yesterday, my friends told me to do the dare. Sabi nila, katuwaan lang. I don’t know kung bakit ko ginawa ang katangahang bagay na ‘yon. “Hara, you must do the dare. I promise, he truly likes you.” Nahihiya akong gawin ang dare kasi malalaman nila na meron pala akong tinatagong nararamdaman sa isa sa mga gwapong, magaling, at babaerong sikat na MVP Basketball player sa Cor Jesu College. Sino naman kasi ang hindi magkakagusto sa isang katulad niya na, everytime mo sya na makikita ay ngumingiti siya ‘tapos dagdag mo pa ‘yong mapupula niyang labi at ‘yong thick eyebrows niya. “Okay, I’ll do the dare, but make sure na hindi ‘to malalaman ng iba.” Sila ‘yong mga babaeng grupo sa school namin na nagkaisa para takutin ang mga babae at bakla sa school namin na ‘wag lalapitan o kausapin ang kanilang prinsipe raw. Nakita ko si JM sa labas ng room namin kung saan siya lang mag-isang nakaupo sa isang white plastic chair habang hawak-hawak niya ang kaniyang cellphone. Nasa harap ko na siya pero ang mga kamay, paa, at katawan ko ay parang ayaw nang humakbang papalapit sa kaniya pati na ‘yong anino ko gusto nang umurong. “Sige na, Hara!” boses ni Christian sa likod ko na nagtatago sa may pintuan ng room namin. Lumingon ako at sininyahasan ko na gagawin ko na ang dare nila. “JM, ahm… ano k-kasi,” nauutal ako. Hind ko na tuloy alam kung ano ang sasabihin sa kaniya. Ang mga bibig koy tila parang may nakadikit na glue na parang ayaw na nitong bumuka. Subalit, nilakasan ko ang aking loob upang matapos na ito. “Bakit, Hara?” tanong ni JM, kita sa mukha niya ang pagkalito sa kilos ko. “Dare lang ‘to, huh. Sana ‘wag mong masamain. Can I kiss you?” Hindi ko namalayan—ang pinkish, smooth, at nakakaakit na labi ni JM ay nakadampi na pala sa inosente kong labi. Saglit akong natigilan. His lips... were on mine. Para akong kidlat na tinamaan sa kalmadong gabi—walang babala, walang panahon para umiwas. Ang patak ng ulan ay tila pluma ng tadhana, dahan-dahang sumusulat ng eksenang hindi ko kailanman inasahan. Sa bawat segundo, parang umiikot ang mundo nang mas mabilis—para akong nasa Ferris wheel na nawalan ng kontrol, lumulutang sa pagitan ng takot at pagkamangha. Ang lamig ng paligid ay unti-unting natunaw sa init na hindi ko maipaliwanag, parang apoy na biglang sumiklab sa gitna ng bagyo. I was barely clothed—what I had on was torn to shreds. That’s the only way I could describe myself when they found my body behind the abandoned school comfort room. Makalipas ang ilang taon, tuluyan nang naglaho ang usapan tungkol sa pagkamatay ko. Wala nang balita, wala nang tanong. Siguro’y pinasara na ang kaso dahil wala silang ebidensiyang nakuha, at wala ring makapagsabi kung sino ang pumatay sa akin. Ang lumabas na lang sa balita: suicide. Dahil daw nalulong ako sa droga. Dahil daw sa stress—sa school, sa bahay. But now I’m back… And they’ll pay… For treating me like some toy—something to break, to use, to discard when they were done.
GenZRizal · 156K Views
Related Topics
More