Namine Ritsu

In a fractured world, where magic stains the soul and war is an eternal tide of blood and steel, the ruins of an imperial dream rise. The Eiyu Empire, once envisioned as the foundation of eternity by Taiko Hideyoshi, has fallen prey to decay. From the ashes of the second Eiyu-Cataya war, a conflict that neither side claims as victory, emerges Ritsu, a youth with an uncertain future, marked by the misery of a discarded class. His only hope shines in the legends, in the whispers of a trial that will grant the fortunate passage to the Forbidden City, the sanctum of power, where imperial reikan and the secrets of shadows intertwine in a deadly dance... In "Shadows of the Empire: Red Sun," there is no clarity in the strife, only the ravenous shadows that dance around power. A power that does not understand justice, but survival, and that weaves its web over the throne of an empire that has forgotten how to dream. It is in this setting of palpable darkness that Ritsu will discover that the true battle is not waged on the bloodied fields, but in the abyss that each being harbors within. And as the pages are consumed, the reader will wonder if it is truly worth emerging victorious in a world where thrones are forged with the lost souls of countless fallen.

"Bakit mo ginawa yun?" Mahinahong saad ni Mark kay Nathan. "Bakit? Ano bang pake mo?" maangas na sagot niya kay Mark. "Siraulo ka ba!? Muntikan ng mamatay sila Ella panong mawawalan ako ng pake? Pakipaliwanag nga Nathaniel, bakit?" "Di niyo maiintindihan, wala kayong maiintindihan kase wala naman kayo sa sitwasyon ko! Di niyo alam nararanasan ko!" sigaw ni Nathan pabalik, napatakip ako sa bibig ko at pinigilang wag humikbi, ayoko ng ganto, hindi ko gusto to. "P-panong di namin maiintindihan kung kahit minsan di mo magawang magpaliwanag?" Sabat ni Hannah sa pagitan ng kaniyang mga hikbi. Mahinang tumawa si Nathan at tumingin isa isa samin. "Akala niyo masaya? Sa tuwing sinusubukan kong mag open up sa inyo? Anong nangyayare? Nathan pano yung seryoso? Di ba dyan lagi nauuwi?!" saad niya pa sabay tingin sakin. "Ikaw Aprielle? Nung sinabi mo bang naiinis ka kay Steph ginawa ko bang biro yun?" napaawang ang labi ko sa sinabi niya at nanglalambot na tumingin isa isa sa kanila at saka napadako kay Steph. "Di ba sabi mo? Di mo makayang makita si Steph ng ilang oras dahil naiinis ka sa kaniya? Bakit? Kasi nasa kaniya na lahat? Ikaw Jamaica." Lahat sila ay napatingin kay Jamaica samantalang ako ay napaupo na lng sa upuang katabi ko. "Sinubukan mong lumayo dahil sa nangyari sayo, Akala mo di ko alam? Nanahimik lng ako." saad ni Nath habang matamang nakatingin kay Jam pero umiwas lng si Jam at ngumiti. "Atleast ako di kayo naargabyado, walang napahamak kahit isa sa inyo, mas pinili kong lumayo kaysa mapahamak kayo." unti unti yung harang na tinayo ni Jam para di bumigay, nawala at tuluyan ng tumulo yung mga luha niya. "A- alam niyo magsiuwian na lng muna tayo, magpalamig tayo ng ulo. Tsaka natin to pag usapan." saad ni Ate Quiin at saka umalis. "Bakit? Tatakbo ka ulit? Para ano? Matakasan mo lahat—" "Oo! Para matakasan ko ! Anong problema kung takasan ko? Anong problema? Ayaw kong masira pagkakaibigan nating lahat! Kaya heto sinusubukan kong pigilan!" pati si Ate Quiin ay bumigay na. "Sa ilang beses mong pagpigil na mangyare yung gantong bagay, mas lalong lumala, mas lalong nasira." saad ni Nath sabay tayo at iniwan kaming lahat. Lumapit sakin si Steph at hinawakan ang balikat ko pero umiling lng ako at umalis na din. . . . . . They say break up could shatter your whole life But For me, Watching my friends grow apart with each other already breaks my heart. Friend ship over is more heart breaking than break up. If ever If ever I don't want to know them if ever I'll go back time. . . . . I—no they are part of my life, if ever, If ever I could go back time I will fix everything, everything, every inch of it. . . . . .

"Mag ready na kayong bumaba. ang maiiwan lang ay mga PWD/ buntis at senior." sigaw ng conductor ng bus. I stop the music. and put my cellphone on my bag and get my ID for the check point. di naman ako bingi para ipaulit pa sa katabi ko yung sigaw ng conductor. "baba na!" sigaw ulit ni  conductor. tumayo na kami at isa isang pumila sa gitna para bumaba. pagkakababa ko pumila ako sa ng che-check ng bag. iniisip Kong maayos ko bang na tupi yung  panty at bra ko. nakakahiya naman sa nagche-check. tumingin ako sa mga pulis na naassign. shift puro lalaki. no choice! sinilip ko muna yung  loob ng bag ko. hayy naparanoid lang girl. makakalimutin na ahh. your just 23 relax. kape pa more. when my turn to checking my bag. the police look at me and said "Ma'am tawag ka ni  boss" and he pointing to a man in uniform standing beside a black Toyota car. "why?" I asked immediately. he just smile and shrugs his shoulder. "boss chip! ano  pong nangyari bat Hindi po namin pwedeng isasama tung pasahero namin?' the conductor asked to the police man. " Iiwan nyo lang dito kami na ang bahala." what did I do? why...bakit pinaiwan ako. the man hand signed me to come to him. oh my gulay. ang  ganda ng mata.

"Ang daming lalake d'yan girl. Kung imumulat mo lang yang mga mata mo mas maraming nararapat sa'yo hindi ang tulad lamang ng Gerald na 'yun na kulang sa aruga. Tara sama ka sa'kin, may ipapakilala ako sa'yo." "Sabi ko tulungan mo ako, at hindi ibugaw sa ibang lalake. Kaloka ka." "Alam mo, hindi kasi niya natikman man lang ang kabibe mo girl, kaya iniwan ka niya. Ikaw naman kasi pihikan ka. Pero mabuti na rin 'yun hindi mo ibinigay ang talaba mo." anito habang pinanlalakihan ng mata ang kabibe ko at patawa tawang kumagat muli sa burger nito. Nakakahiya talaga ang bibig ng babae na 'to. Inikutan ko na lamang siya ng mga mata saka kinagatan rin ang burger na hawak ko kanina pa na medyo lumamig na. Gerald Ruchard ang ex ko. Isang itong pure pinoy ngunit nakapangasawa ng kano ang nanay nito kaya pinalitan ang apelyido. Hindi siya gwapo tulad na rin ng sinabi ni Cherry. Hindi siya 'yung tipo na lilingunin mo kapag nakasalubong mo sa daan, sakto lang. Hindi rin naman siya panget, pero okay lang dahil mabait naman siya, sweet at maalaga.....noon. Noong nanliligaw pa lamang siya sa'kin at nitong mga unang buwan namin together. Sinagot ko siya dahil matagal na rin siyang nanliligaw sa'kin almost 2 years din. Nagkakilala kami sa isa sa mga part time jobs ko. Naging kapalagayan ko siya ng loob dahil maboka ito. Magaling magpatawa at madaldal, hindi ka maboboring. Ngunit nito lang nag-iiba na ang ihip ng hangin. Madalas na kaming mag-away. Isa rin sa dahilan ayokong pumayag na may mangyare sa'min kahit matagal na nito iyong ini-uungot sa akin, hindi pa kasi ako handa para ibigay ang talaba ko, ika nga ni Cherry. Tapos lahat ng gagawin namin at mga pupuntahan pinag-aawayan pa namin, hindi kami magkasundo. Ultimo simpleng bagay pinupuna nito na nauuwi pa rin sa away. "Musta pala kayo ni ate Beth? Inaaway ka pa rin?" tanong nito makalipas ang ilang minuto. Hindi lingid sa kaalaman ni Cherry ang pagtatalo at hindi namin pagkakasundo ni nanay Beth. Hindi ko ito tunay na magulang. Ito na ang nakagisnan ko noong ako'y bata pa lamang. Isa itong GRO sa isang club sa subic na mismong pinapasukan din ni Cherry slash Maria Concepcion at gusto nitong doon rin ako magtrabaho. Ngunit tumanggi ako. Doon na nagsimula ang palagi naming pag-aaway ni nanay Beth sa araw araw. I mean pang-aaway sa'kin ni nanay Beth. Ni minsan hindi ko ito sinagot dahil nirerespeto ko ito, humindi lang ko dahil hindi ko talaga kayang magtrabaho sa club. Hindi ko kayang halos hubad na ang katawan ko sa harap ng mga tao lalo na ng mga kalalakihan. Gusto rin kasi akong i-recruit ng baklang may-ari ng club na pinagtatrabahuhan ni nanay Beth at Cherry. Hindi man mala-bundok ang dibdib ko tulad ng kay Cherry may umbok naman iyon at may kurba rin naman ang katawan ko. Maraming part time jobs ang pinapasukan ko para kahit papaano makatulong kay nanay Beth ngunit parang kulang pa iyon dito. Nag-iipon din ako para sa susunod na taon makapasok na ako sa kolehiyo. Gusto kong mag-aral at makatapos dahil si nanay Beth hindi na ako gustong pag-aralin. Kahit tambakan na ako ng maraming part time jobs, okay lang. Kakayanin ko huwag lang ang bagay na iyon. Isa pa rin naman akong babae na nangangarap makahanap ng lalakeng mala prince charming ang datingan ang nakalaan para sa'kin. Oo, sa edad kong bente anyos, naniniwala pa rin ako sa fairy tales at happily ever after. Ngunit nagising ako sa hindi pamilyar na lugar. Ilang kurap pa ang ginawa ko upang mag-adjust ang paningin ko. Nanlalabo iyon ngunit maya maya lamang luminaw rin iyon. Sa nanghihinang katawan pinilit kong bumangon at umupo ngunit mabilis ko rin itinakip ang kumot sa aking katawan dahil kakarampot na damit lamang ang suot ko, kung matatawag ba iyong damit. Napakanipis niyon at sobrang ikli. Mas nagimbal ang buong pagkatao ko ng higitin ko ang kumot ay isang hubad na lalakeng walang saplot na kahit ano sa katawan ang nakita kong nasa tabi ko at mahimbing na natutulog.

ajauquuqiqu

Gusto mo bang sumama? Kung saan ang mundo ay puno ng mahika? Wag kana mag-atubiling sumama, dadalhin ka namin lugar kung saan maraming misteryo. May mga kaharian na namumuno pero ang tanong makakaya mo kaya ang mga pagsubok na ibibigay ng mundong ito? Tara na, samahan natin si Dorothea.

Chanelle pov Nandito ako ngayon sa restaurant. Hinihintay ko Ang asawa ko hindi Pala Dahil peke ang kasal namin, pamilya ko at nag iisa Kung Kaibigan. Para sa Birthday celebration ko. Masayang masaya Ako Dahil may surprise ako Kay loki magiging daddy siya. Gusto Kung maging OK na lahat saamin. Walang nasasaktan. Pero Hanggang Ngayon wala pang Dumating kahit Isa sa kanila. Nag text ako Kay Mama at papa na Punta sila dito. Ganun din sa Iba. 3 hours na. wala parin sila. Mag te 10 na ng Gabi pero walang Dumating ni Isa kanila. Pati si beshang kinalimutan na ako. Si Mama at papa Ganon din si Loki. Naiiyak ako feeling ko wala akong kakampi, walang nagpapahalaga sa akin. Dapat Sana Sinabi nila na hindi sila darating Para hindi na ako umasa pa. Diba ako ka mahal mahal? Tanong ko sa sarili naiiyak nalang ako sa mga naiisip tumingin ako sa labas baka may naglalakad na pupunta Para Maki Celebrate man Lang. Pero wala eh. Hindi ito Ang iniisip ko, at pinapangarap habang naglalakad papunta sa altar kasama si loki. Nagsumpaan kami pero walng saysay tinanggap ko sila, pinatawad kahit sinaktan at niloko nila ako. Natatawa nalang ako habang umiyak. "Siguro Mag celebrate nalang ako mag Isa" Sabi ko sa sarili. Tumayo ako at umalis sa restaurant. Pupunta ako ng Golden Club Para uminom. Ilalabas ko ang Samang loob ko. Pagkarating ko sa club pumasok ako derederetso sa Bartinder. "Yong pinakamatapang na Alak" "Hindi Alak ang sagot sa problema" "Anong paki Alam mo. Ito ang sagot ko sa problema ko magka Iba tayo" Hindi na nagsalita ang lalaki. "Ano na saan ang Alak? " Binigay naman ng lalaki. Inimom ko deredertso humingi pa ako. "Isa pa" Inom Lang ako ng inom pero Parang hindi parin ako TINATAMAAN. Tumatawa ako habang umiiyak. Ano tong nangyayare sa akin bakit nasasaktan ako. May kasalan ba ako sa past life Kaya pinag babayaran ko ngayon. I Don't what do? Sikip ng dibdib ko. Halos di ako Maka tingin sa kaharap kong bartender Dahil sa luha ko. Sige parin ang luha ko. Nasasaktan na Ako wala bang tutulong sa Akin Para makaalis sa problemang kinakaharap ko ngayon. Bakit pakiramdam ko hindi ako makakalaya sa problemang ito. Bakit ang dami kung bakit hehehe. Baliw na ako. Siguro Ako Lang pwede makakalotas sa problemang kina kahap ko ngayon. Ako Lang naman ang nagmamahal sa sarili ko. Iyak at tawa Lang ako. TSaka kolang na isipan umowi. Ng medyo nahimasmasan na ako. Binigay ko na Ang bayad ko at Umalis. Sumakay ako sa kotse ko at nag drive pauwi. Habang nagmamaniho ako, nakita Kung Alas dose na. Tiningnan ko Ang Cell phone ko. Nakita Kong may nag message sa akin Agad Kong in open. Biglang NagBlurd Dahil ba lasing parin ako. Hindi ko tinitingnan ang Daan. Hindi ko maaninag Kung Anong laman ng message. Naisipan ko nalang na sa condo ko nalang basahin. pagtingin ko sa Daan may malakina trak na makakasalobong ko. Nanlaki mga Mata ko. Ssssscccccckkkkruuuuuuuuuuuttttt.. Bogsh Bogsh. PANG.. Nabagok Ang ulo ko Dahil matinding ipak na track. N-n-no... Ayaw ko pang mamatay. Anybody help me!!! Ang nasa isip ko bago ako mawalan ng Malay... NOTE: SANA MAGENJOY KAYO. SORRY SA MGA WRONG TYPOS, ERROR AT WRONG GRAMMAR. TAO LANG po NAGKAKAMALI.

MAPAYAPA yan ang buhay ko bago siya dumating. Dati naman 'di rin ako ni-nonose bleed, eh ngayon? Halos araw-araw akong sumpungin ng nose bleed. TATANGA-TANGA ganyan ako dati bago niya ko turuan ng mga tamang asal. Dati naman laging may nawawala sa 'kin, lagi rin akong may kaaway sa kanto. May kasabunutan sa mall, may kaflirt na lalake sa park. Pero ngayon? Halos 'di na ko lumabas dahil mas inuna ko siya. GAGA AT BALIW walang makakatalo ata sa akin. Ganyan nga ako at Queen ako ng mga gaga't baliw sa Pinas. Dati naman may grupo pa akong kasama makipag-away. Tatawanan namin yung nahulog na ice cream sa cone. Pagt-tripan namin yung mga lassengerong tambay. Eh ngayon ba? Kaya ko pa bang gumawa nang masama ngayong lagi-lagi ko na siyang kasama?

ALTNF 1 Ben Cariaga's POV "Ano na, asan ka na?" Sabi ko dahil hindi ko na talaga siya makita. Asan na ba siya? Masyado nang mataas ang narating niya! Mamaya mahulog to eh. "Wait, teka lang babi! Ang kati ng likod ko. Jan ka lang!" Sigaw niya mula sa itaas ng puno. Sa totoo lang, kanina pa ako nangangalay dito. Paano ba naman, kanina ko pa bitbit ang pagkalaki-laking bayong na 'to na naglalaman ng mangga. Yep, nasa mango-hunting kami ngayon ni Kristal. "Ano na bes? Nakakangalay na! Asan ka ba? You are nowhere to be found!" Sigaw ko. "Nandito ako, look!" Hinanap ko siya sa itaas pero hindi ko talaga siya makita. Masyado kasing maraming sanga ang nakaharang. Maya-maya ay may ginalaw-galaw siyang mga sanga at hinanap ko iyon. Nang makita ko ito ay ako ang nalula sa sobrang taas. "Hala Kristal! Gagi ka ba? Ang taas mo masyado! Bumaba ka na dyan, bago ka pa mahulog at masisi pa ako ng masungit mong mudrakels dahil ako ang nagpaakyat sa'yo dyan!" Sigaw ko sa kanya. "Babi, magtiwala ka sa akin. Kaya ko 'to. Ang dami kaya dito. Ready mo na yang bayong, dali!" Sabi niya. I frowned. Ano ba 'yan, bigat na bigat na nga ako dito tas biglang change location. Huhu. Hinanda ko na ang dala-dala kong bayong. Tama siya, ang dami ngang bunga ng mangga sa pwesto niya. Kumpul-kumpol at malalaki na. Sana lang hindi pa hinog ang mga 'yam. "Kris, ang dami masyado. Bawasan mo. Baka sa ulo ko tumama 'yan imbes na shumoot sa bayong." She chuckled, "Ok." At hinulog na niya isa-isa yung mga mangga. Marami-rami rin kaming nakuha. No, marami talaga kaming nakuha. Samantalang kami lang din naman ni Kristal ang mangangain nito. You know, summer. Ang sarap ng may mangangata. "Marami rin tayong nakuha. Tirahan natin si kuya Japs ng lima." Sabi ko. Bumaba na si Kristal sa ng puno nang walang kahirap-hirap. Taong unggoy 'yan eh. Kayang umakyat ng puno kahit gaano kataas ng effortless. Kahit maliit na babae yan si Kristal wag mong mamaliitin yan. Maraming 'yang kayang gawin sa buhay. "Tatlo lang? Gawin mo nang sampu." Sabi niya. I gave her a meaningful look, "Ok, ok, fine, fine. Crush mo eh." "Huh? C-crush ka diyan, wala akong crush no." She said, blushing. "Asus, oke, sabi mo eh." Sabi ko naman. Nagligpit na kami ng mga pinanguha namin at umuwi na rin kami. Bago ang lahat. Ben Cariaga ang pangalan ko. Si Kristal naman itong kasama ko. Kristal used to call me "Babi" dahil, wala lang. Trip lang daw niya. Kami 'yung tipong unexpected best friends kasi pagkalipat na pagkalipat nila dito, inapproach niya kaagad ako. Then ayun, instant BFFs. Minsan tinanong niya ako if I'm a gay. Napansin niya daw sa behaviour ko at way ko ng pagsasalita.

This is a story made by me and edited by my best friend. This story was based off our obession with greek mythology. Hades is a young and troubled boy trying to figure out how to be happy. On this highschool he meets many people that makes he as happy as he could ever be.

Isang estudyante si Mariane Nicole ng FNHS. Siya ang nag iisang anak ni aling Linao. Bata palang siya ay iniwan na sila ng kanyang ama. Kaya namuhay siya sa kahirapan Dahil sa kahirapan ay nagtrabaho siya sa murang edad. Tinulungan niya ang kanyang ina para may makain sila sa araw araw ----- "Maryannn!" sigaw ni aling linao Napabangon siya dahil sa sigaw ng nanay niya. Nagugutom na siguro ito Lumabas siya at nakita niya si aling linao na nasa lamesa at kumakain "Nay ano yan kinakain mo?" lumapit ako para makita kung ano ito "Pumunta ka muna kay mareng silvia kunin mo ang inutang ko" napatigil siya sa pagsalita ng ina at hindi na natuloy ang paglapit Hindi niya na ito sinagot at tumango nalang. Hinanap niya ang kanyang tsinelas pero hindi niya makita "Asan na iyon" hinalungkat ko ang istante pero wala. Dalawa lang namin kami dito pero iba iba ang mga tsinelas at... Ang iba ay parang nginatngat Anong nangyari dito? Kay inay kaya ito? Eh bakit may ngatngat? Dahil hindi ko makita ang tsinelas ko ay lumabas ako ng nakayapak Malapit lang naman ang bahay ng kumare ni nanay Habang naglalakad ay kapansin pansin ang mga dugo na nagkalat sa kalsada. Natapon siguro ang dinuguan ni Aling Susan Si aling susan ay nagtitinda ng dinuguan mula umaga hanggang gabi. Sobrang mabili ang tinda nito kaya ilang kilo ang niluluto nito araw araw Kaya ang mga tao dito ay hindi nagsasawa sa dinuguan ni aling susan Pinaglihi na sila sa dinuguan na may ulo at tenga ng baboy Sarap! Malapit na ako ng may nabangga ako "Ay sorry" paumanhin ko "Ang baho mo talaga hahahaha!" tinakpan nito ang ilong Si Adrian pala ito ang laging nang aasar sa kanya. Walang araw na hindi siya nito inasar Kaibigan ko ito pero dahil sa pambubully nito kaya feel ko na kaibigan pa ba ako nito? "Tumabi ka nga" siniko ko siya "Saan ka pupunta? Samahan na kita" ngiti ngiti pa ito "Sa kumare ni inay may ipapakuha" sagot ko Sumabay ito sa paglalakad niya. Nakarating na siya sa bahay ni Aling Silvia Kinatok niya ito "aling silvia tao po" Maya maya ay binuksan nito ang pintuan. Naka daster pa ito at nakalugay ang buhok "Pumasok muna kayo" utos nito Pumasok ito sa kwarto at ilang segundo lang ay lumabas ito "Ito ang limang daan na inutang ni kumare" saad nito Tumayo ako at kinuha ang inaabot nito "Maraming salamat po" sagot ko at yumuko ako Lumabas na ako ng kanilang tahanan at nag paalam na kay Aling Silvia. Nakita ko si Adrian na nakasandal sa bakod "Hoy tulala ka?" tanong ko "Wala may nakita lang ako" nagsimula na itong naglakad Anong nakita? O baka sino ang nakita niya? Babaero ka talaga Adrian! Sinundan ko ito at sinabayan sa paglalakad. Tahimik kaming naglalakad at walang nagsasalita Malapit na ako sa bahay namin kaya nagpaalam na ako "Ingat ka salamat sa pagsama" nakatulala pa rin ito Dahan dahan itong lumingon sa kanya at... Napaatras ako dahil sa nakita ko! Nagkulay pula ang mata nito Pero baka kulay pula talaga ang mata niya. Umatras ulit ako dahil nakakapangilabot Kumurap kurap pa siya para makumpirma ang nakita pero..... hindi na kulay pula ang mata nito "Hoy baho gwapong gwapo ka sakin?" lumawak ang pag ngiti nito "Kapal mo!" tinalikuran ko ito at naglakad na papasok sa bahay Bakit ganun ang nakita ko? Totoo ba iyon? O guni guni ko lang? Pero parang totoo e. Nagliliyab pa nga ang mata niya Pagkapasok ko sa bahay ay nagulat ako sa nasaksihan ko.....

I'm Erich Candilier isang dakilang probinsyana na pagpapalaing makapag trabaho sa maynila bilang katulong ng Isa sa pinakamayaman na pamilya sa pilipinas di man ako nakatapos ng pag aaral alam kong may maibubuga rin ako sa kasipagan yun lang ata ang assets ko hahaha by the way I'm 23 year's old yes English hahah may tatlong kapatid ang akin nanay ay labandera ang itay naman ay driver ng bus dito sa probinsya namin Magkakaroon ako ng amo na sobrang weird ang pangalan ay Alexiel Hussion anak ng amo ko diko mawari kung anong meron sa lalaking yun at sinasabing asawa nya ako jusko alam kung gwapo sya pero ni minsan sa buong buhay ko wala pa akong naging nobyo asawa pa kaya kaya sanay magustuhan nyo ang kwento ng aking buhay pati nadin ang love life enjoy Written by: sexysmiggle ❤️

Sana all. Totoo pala talaga ang fairytales? Seryoso? Iyan talaga ang pangalan ng boyfriend mo? Ang cute ng mga pangalan ninyo. bagay talaga! Kumbaga, parang itinadhana! Ilan lang iyan sa mga naririnig kong sinasabi ng mga kaibigan ko simula noong nakilala ko siya. Pero teka ha? Walang kami. Sinasabi lang nila na boyfriend ko kasi talagang bagay daw sa isa't isa ang pangalan namin. Pero, magiging totoo nga kaya ito kung sa aspeto ng reality? I mean, may fairytale ba akong makakamtan?

"Ano to? Nasaan ako?" sambit ni Ivana Chu. "Lady Chu, ngayon po ang ika labing-limang taon mong kaarawan. Aayusan ka na po namin at naghihintay na ang iyong ama sa bulwagan." Paliwanag ng isang katiwala. "Ano daw? Birthday ko? Ba't ang pormal ng mga tao dito? At ano tong suot ko? Diyos ko naman! Ang sikip at napakainit. Hubaran nalang kaya ninyo ako." sa isip ni Ivana. At tumingin siya sa kanyang paligid. "Wow naman! Ang gandang silid. Napaka-elegante ng mga Furnitures na parang ako'y nasa... Wait lang! mga Chinese Furnitures ito! At itong suot ko Traditional Chinese dress din 'to ah! Nasa anong panahon ba ako? Sandali lang, pano ako napunta dito?" sambit ni Ivana. "Lady Chu?" naguluhan ang katulong sa mga sinasabi ng kanyang binibini. Napabuntong hininga nalamang si Ivana sabay sabi "Ah wala, punta na tayo sa bulwagan." *Author's thought* Ano kaya ang kaugnayan ng paninikip at pagsakit ng kanyang dibdib sa pag transmigrate niya sa ibang panahon at oras? Abangan! :) ---First tym ko pong magsulat. Heheh kaya pagpasensyahan niyo poh kung may mga mali-mali man sa aking grammar. Peace yoew.. ;) ty. have a great tym reading!

I'm Alicia.. Aly for short! One year nalang graduate na ako! At syempre hindi ko na makikita yun terror professor namin na iniiwasan ko for almost 3 years! But one day everything change! My professor said he will court me? What the F*CK!!! --- iamnyldechan

" I am so tired ! This marriage is so f*cking boring ! let's just e-end this " saka siya nag-iwas niya ng tingin. Para naman akong nabingi sa sinabi niya. Parang kahapon lang noong siya ang atat na atat na maikasal kaming dalawa, tapos ngayon pagod na siya ? " You're kidding, right ? If this is some kind of a sick joke, then stop it honey, it's not funny " sabi ko, 'Please sabihin mong hindi totoo ang sinabi mo, Please!' "No, I am really serious about it Kristine " he paused, I know that he is serious right now because he just mentioned my name, he used to call me hon or honey. " I am just so f*cking tired of being called a prince who fell in love with an ugly duckling and you're ..... boring " " You're ending our marriage because of that?? We are almost 2 years married for god's sake !! " " NO !! It's not that only !! I f-found someone better than you and I l-love her " naramdaman kong may namumuong luha sa gilid ng mga mata ko, sinubukan kong pigilan pero traydor ang mga luha ko kaya kusa na lang silang kumawala. " Who is she? " garagal na tanong ko, nag iwas siya ng tingin " Si A-andy " nagulat ako . F*ck ! why ? of all people, why did she ? why did my bestfriend ? I trusted her " It started last month, I realized that I love her more than I love you, I'm sorry " yumuko siya at ako naman tuluyan nang humagulgol .. " So you want a divorce ?? " halos pabulong kong sabi. Pinunasan ko muna ang mga luha ko bago nagsalita " Fine. Tama nga si Daddy, iiwanan mo rin ako, pero sana sa susunod na magkikita tayo umakto ka na parang hindi tayo magkakilala at wala tayong ni isang pinagsamahan " cold na pagkakasabi ko. Bago ako tumalikod tinignan ko muna siya sa mata. Mga matang parang nalulungkot at gustong bawiin ang lahat ng pinagsasabi kanina . Pero Ito naman ang gusto niya diba ? Kaya tuluyan na akong umalis sa apartment na tinitirhan namin at nagpakalayo-layo, malayong malayo mula sa kanya .

Suatu insiden yang sangat tragis telah merenggut kehidupan normal nya Lisa Fandrina Ayudia, bahkan sang kematian pun ikut serta merenggut nyawanya. Akan tetapi takdir tidak berpihak kepada sang kematian. Kedua mata Lisa terbuka kembali seiring kegelapan yang mulai pudar, namun sang kematian tidak lah bodoh, Dia tetap mengambil separuh kehidupan Lisa dan memberinya suatu kutukan yang sangat jahat dan kelam. Kutukan itu bagaikan parasit yang memakan jiwanya, dimana akan membawa bencana bagi diri Lisa dan orang-orang di sekitar nya. Akankah kutukan itu bisa menghilang? Akankah Lisa bisa mendapatkan kehidupan normal nya kembali? Atau kah kutukan tersebut bisa di kendalikan oleh nya?

Sepertinya Aku memang tidak pantas untuk dilahirkan ke dunia ini. Apapun yang kulakukan selalu saja salah, selalu membawa bencana, selalu menyakiti orang lain, terutama orang yang kusayang. Jadi, untuk apa aku hidup, jika aku adalah Le Cursed Child?

whwhuwywuuwuwuwuuw

One incident changed the normal life of lisa fandrina ayudia, where her daily life instantly became more normal. Bound by the curse is not an easy thing, hard to let go, and hard to come back.

ssa