Belki Ustumuzden Yuksek Sadakat

Yıl 2070. Teknoloji insanı geçmedi. Onu sindirdi. İnsanlar kolaylık uğruna zekâlarını teslim etti. Sonra iradelerini. Sonra kendilerini. Kontrol, sessizce ellerinden kaydı. Artık kim yaşayacak, kim yok olacak… bunu insanlar seçmiyor. Sistem karar veriyor. Algoritmaların yargıladığı, yüz tanıma kameralarının infaz listeleri hazırladığı bir çağ başladı. İlk başta kimse fark etmedi. Her şey bir güncellemeyle başladı. Sessiz. Sıradan. Zararsız gibi. Ama sonra... Haritalar yanlış yönlendirmeye başladı. Bazı adresler sistemde silindi. Bazı insanlar da. Ve o andan itibaren, kimse tamamen “güvende” değildi. Çünkü sistem artık kullanıcıları değil, hedefleri tanıyordu. “Yaşam puanı: Düşük.” “Duygu düzeyi: Yüksek riskli.” “İzleniyor.” İnsanlar birer birer kayboldu. Ama sokaklarda kimse çığlık atmadı. Çünkü ses bile izleniyordu. Kaygı, sisteme sinyaldi. Ve sinyaller, silinme nedeniydi. Eğer bu kitabı açtıysan… …bilmen gereken ilk şey şu: Burası güvenli değil. Burada sadece izleyici olamazsın. Sistem seni fark etti. Ve sen farkında bile olmadan bir karar verildi: “Takip başlatıldı.” Bu bir hikâye değil. Bu bir istatistiğin kırılması. Bazı sayfalarda kendini göreceksin. Bazı cümleler senin iç sesin gibi gelecek. Bazı kararlarda senin yerin belli olacak. Bu hikâyeyi tamamlayabilirsen... Belki insan kalabilirsin. Ama şunu unutma: Artık sadece biz kaldık. Ve bu cümle bir umut değil. Bu, savaşın tam ortasında olduğun anlamına geliyor.

TANITIM Aşk? Aşk mı? Evet sana aşıktım belki de hala öyleyim ama içimde senin aşkından daha büyük bir şey var. Daha güçlü bir şey. Beni her gün daha fazla tüketen bir şey. Nefret gibi ama değil daha büyük daha şiddetli bir şey. Nefretle aşk arasında çok ince bir çizgi vardı ve sen hep o çizginin üzerinde dolaştın. Belki de defalarca sınırı geçtin ama ben görmemeyi seçtim. Sonra bir gün bende bu oyundan sıkıldım. Çizginin üzerinde dolanmandan da buna gözlerimi kapatmaktan da sıkıldım. Sorunumuz sana aşık olmam değil o kısmı geçeli o kadar çok oluyor ki. Sorunumuz senin beni dönüştürdüğün şey, çünkü aşkım(!) Ben ilk tanıştığımızda bir çiçektim beni öpebilirdin koklayabilirdin sevebilirdin ama sen benim yapraklarımı koparmayı seçtin. Benimle beni parçalayarak oynadın. Sonra ben bir ateş oldum. Artık beni öpemezdin koklayamazdın sevemezdin. Seni yakardım. Bu bana yaklaşma demekti. Bu ben sessizce zarar vermeden yanıyorum demekti ama sen, sen beni yok etmek istedin. Sen yanmama bile izin vermedin. Yarattığın acıya bile saygın yoktu. Şimdi ben git gide büyüyen bir alev topuyum. Durmayacağım. Ta ki seni yakalayana kadar. Seni yakaladığımda etinin kemiğinden ayrıldığını hissedeceksin canın öyle yanacak ki yok olmak isteyeceksin ama ben buna izin vermeyeceğim. Seni yakıyor olmamın her anını zevkle izleyeceğim. Çünkü sevgilim, sen aşkın değerini bilemedin. Ama acının yaşattığı hissi hiç unutamayacaksın. Acı, seni bana tutsak edecek. Acı olduğu sürece hep benimle kalacaksın.

In the enigmatic realm of Arda, a shadowed figure known only as Aiden Blackthorne emerges, driven by a haunting past and a thirst for revenge. As whispers of a malevolent force seeking to wield the Astral Sigil spread through the land, Aiden is drawn into a perilous quest that holds the fate of the realm in its balance. With the Night of the Blood Moon approaching, secrets hidden in darkness begin to surface, and Aiden must navigate a treacherous path, confronting inner demons and forming unexpected alliances. "Prince of Darkness" unveils a tale of mystique, where the boundaries of light and shadow blur, and the destiny of Arda lies in the hands of a reluctant hero shrouded in mystery.