Download Chereads APP
Chereads App StoreGoogle Play
Chereads

Ba Dum Tish

Ignoring The Fathers Of My Kids (Filipino Version)

"What's the use of all of this if you're going to cheat with me?" Malakas na sigaw ko sa asawa ko. "Because I'm already tired! I can't deal with this anymore! You can't give me a child. I wanted to have a family!" Sumbat din niya sa akin kaya nanggagalaiti ang mga kamay ko. "Pinagsasabi mo? Nanagako ka sa akin na ayos na tayong dalawa sa huli, hindi ba? Hindi ba? Ano ngayon?" "Iba na noon at iba na rin ngayon. Lahat ng bagay nagbabago. Pati desisyon ng tao. I'm sorry, Rich. But i can't be with you anymore. I love her, I love Tyla. She can give me a child, unlike you!" "So gan'on? Eh di sana hindi mo na lang ako pinakasalan! Sana hindi ka na lang nangako!" "I'm sorry, Rich. But let's get divorce." Pagkatapos niyang sabihin ang mga katagang iyon, tumalikod na siya nang hindi man lang ako binibigyan ng kahit isang sulyap man lang. "R...Red... Do-don't... Don't leave me, Red! Please don't leave me!" Mabilis kong habol sa kaniya. Hinawakan ko pa ang laylayan ng kaniyang damit para pigilan lang siya na makaalis sa bahay. "Ano ba, Rich? Hindi na kita mahal, hindi na ikaw ang nasa puso ko. Kaya tumigil ka na. Huwag mo ng saktan ang bawat isa sa atin." Naiinis na singhal niya. Pilit niya rin akong itinatakwil sa kaniya. Kaso patuloy kong hinihigpitan ang pagkakahawak sa laylayan ng damit niya habang ang aking mga luha ay patuloy na nagsisibagsakan. "Please, Red. Don't leave me. I can't. Ikaw lang ang nag-iisa sa buhay ko. Ayaw kong iwan mo ako. Please, Red. Don't..." "I said stop this nonsense, Rich. Let's divorce and love yourself. Huwag mo na akong hintayin. Huwag mo na akong pigilan dahil pagod na ako, Rich. Gusto kong magkapamilya!" Galit na sigaw niya hanggang sa maramdaman ko na lang ang pagtulak niya sa akin nang malakas palayo kaya napatumba ako sa sahig. Napatama pa ang aking siko sa lamesa pero wala man lang sa kaniya. Nagdiretso siya na umalis, walang baling-baling sa likuran. Nang makaalis na siya, lahat ng emosyon ko ay inilabas ko. Buong gabi akong umiiyak. Sinisisi ang sarili na lalaki ako. Hanggang sa magdesisyon ako na wakasan ang buhay ko. "No one ever loves me. How can I love myself?" Mahinang tanong ko sa aking sarili at blangkong nakatingin sa ibaba ng palapag ng building. "It's now over, if I k-lled myself." Matapos kong sabihin iyon, wala rin akong pagdadalawang-isip na tumalon sa mataas na building na ito. Pumikit at dinadamdam ang hangin na humahampas sa aking buong katawan habang patuloy ang pagbagsak sa ibaba. Ngumiti ako nang mapait sabay labas na naman ng luha sa aking mga mata. 'I'm sorry.' *** [Notice! Character Alrich Zane Falco has been awakened. The True Beauty has been produced. The Plot's Processing ... The Plot Completed] [Character Alrich Zane Falco's Mission: Giving Birth With The Protagonists Children] [Character Alrich Zane Falco's Mission: Taking Care Of The Protagonists Children] [System: Character Alrich Zane Falco has been isolated] [Notice! Wait for 6 years until the storyline ended] [Character Alrich Zane Falco's Mission: Giving The Children To Their Fathers After Their 5th Birthday] [Alert! Alert! The Storyline has been ruined]
BaiRan · 5.8K Views

MASKARA

Tik tak. Tik tak. Tanging tunog ng orasan ang nangingibabaw sa tahimik na bahay—isang tahimik na nakakabingi, na para bang bumabalot sa bawat sulok ng silid. Parang musika ito ng kawalan, ngunit imbes na paginhawahin, lalo lamang nitong pinapalakas ang kabog ng aking dibdib. Tik tak. Parang pinipiga ang aking puso, bawat segundo, bawat saglit, paulit-ulit, na tila pinapaalala ang bigat na matagal ko nang dinadala. Hindi ko na kayang pigilan pa. Kumawala na ang aking mga luha, kasabay ng hiningang tila mabigat na bato sa aking dibdib. Bumagsak ang mga patak na parang ulan sa pisngi kong hindi na sanay ngumiti. Minsan naiisip ko, paano nga ba ako napunta sa ganitong sitwasyon? Ang sakit—nakakapaso, nakakasakal—hindi ito basta lungkot lang, kundi isang matinding kalungkutan na nagpapahina sa aking mga tuhod. Araw-araw, pilit akong bumabangon, pilit tinatawid ang mga oras, pero habang ginagawa ko ito, lalong lumalalim ang sugat. Nasasaktan ako, hindi lamang dahil sa mga nangyari, kundi dahil sa awa ko sa aking sarili. Sino ba namang hindi maaawa kung araw-araw, pinipilit kong ngumiti kahit wala nang natitirang dahilan para sumaya? Ngunit kahit anong mangyari, kahit anong sakit ang idulot nito, isa lang ang sigurado ko: Ikaw at ikaw lamang ang aking mamahalin. Walang makakapalit sa'yo. Sa kabila ng lahat, sa kabila ng mga gabing binubulabog ng tahimik na pag-iyak, ikaw pa rin ang laman ng puso kong durog na durog na. Hays… Nawa’y dumating ang araw na ang tik tak ng orasan ay maging musika ng pag-asa. Pero sa ngayon, ito muna ang aking mundo—isang tahimik na silid, isang pusong nagdurugo, at isang pagmamahal na kahit kailan ay hindi ko kayang bitawan.
ariazmo · 3.5K Views

Ang Kampilan na Humahati sa Hangin

Isang uri ng nobelang Bayaning-Mandirigma (War Hero), na ang mga pangunahing mga karakter ay marunong manlaban at nageensayo ng kanilang Sining Pandigma (Martial Arts). Sila ay mga Alagad ng Sining Pandigma (Martial Artists) na nagpapalakas ng kanilang Gahum (Spiritual Power) sa pamamaraan ng pagpatay ng ibang tao o hayop at pagkukuha ng kanilang Gahum o pagbibigay pugay o paghihingi ng kapangyarihan galing sa mga umalagad (ancestral spirits). Sa Kapuluang Baha-Bahagi, sa mundo ng Ikinatha, tinatahak ng dalawang dakilang magkakapatid ang buhay ng alipin. Si Mayumi at Bolan ay dalawang magkapatid na aliping horohan ni Datu Ranao. Mga dalaga't binata na, walumpung taon sila nagtataka kung sino ang kanilang mga magulang. Si Mayumi ay isang mabuting bata, umbo ni Bolan, mainitin ang ulo, at walang takot na sumusulong sa buhay. Lahat noon ay mababaliktad nang napaginipan niya ang puting buhok na diwata. Nanay niya ba ito? Buhay pa kaya siya? Si Bolan ay ang oyo ni Mayumi. Malumanay, matalino, pero marunong pumatay. Mahuhulog ang kaniyang damdamin para sa napakagandang Baylan sa kanilang lungsod... kaso lang, siya'y binayaan ng pagkikita sa mundong hindi makita. Maari siyang maging bayugin. Sundan ang dalawang magkapatid na ito at ang kanilang kaibigan na sila Urduya at Galura, sa pagngayaw kay Datu Keraya, ang Datung nagnakaw sa makabuluhang Kampilan ng Humahati sa Hangin. Kakayanin ba nila ang katotohanan? Gagampanan ba nila ang kanilang responsibilidad? Hanapin ang Kampilan ng Humahati sa Hangin. *** Kapag nagustuhan ninyo, mag-vote at comment! Talagang pinapahalagaan ko ang inyong mga feedback! *Ako gumawa ng cover, pero hindi ako ang may-ari ng imahe na ginamit. Credits sa owner.
oinonsana · 52.9K Views

Chaotic Era - Heavenly Destined Villain

#Fantasy; #Apocalypse; #Harem; #Sliceoflife Harem? Yes! Harem!!! Of course (^_^)!!! (Sometime, it will have 17+ scenes) -------- If you were to be Isekaied, what kind of world would you want to go to, and what kind of person would you want to be? An adventurer in a world full of mysterious creatures? A mage or swordsman in a world of fantasy? Someone with superpowers, trying to survive in the Apocalypse? Or... to be the Young Master of a super-rich family in an urban world? In another world somewhat similar to Earth, the apocalypse has arrived, bringing with it countless monsters from the ‘Void Rifts’. Humanity is on the brink of extinction, but their faith is rekindled once again by the appearance of the 'Survivors'. The survivors possess power similar to people in fantasy novels, and they begin to help humanity fight back against the monsters. Van Negut is lucky that he came to this world; however, it is also unfortunate that he came to the world not as a protagonist but as an antagonist. He was the Young Master of a huge family in this world. He also Isekaied more than 100 years after the apocalypse had arrived. Now humans lived in small safe zones, outside of which were countless monsters from the ‘Void Rifts’. Furthermore, he was not the main villain; on the contrary, he was only a small villain who would die in the first few chapters, becoming a stepping stone for the protagonist. [Ding! The ‘Heavenly Destined Villain’ system greets its master. Starting the countdown to your death.] 15 days, 12 hours, 30 minutes... Negut: “...” He really wanted to cry. Everyone else who got Isekaied became heroes; they all became protagonists, who were able to embrace countless beauties. But him? He came to this world as a small villain; even the system counted down to his death. What the hell! Are you kidding me? Others get Isekaied as a reward, but I get Isekaied as punishment. Oy! I don’t want to be Isekaied; can you just send me straight to hell? [Ding! Congratulations on obtaining the unique Class - Void Eater] Negut looked at the notice board, saw the Void Eater profession, and realised... he was about to embark on the path to becoming a villainous boss. ----- Don't ask why my main character is dum because he is really dum (Like the Author)
HikaruKiki · 314.3K Views
Related Topics
More