Sevgiliyi Mutlu Edecek Uzun Mesajlar

Noe Uzun is the first unawakened human to survive in a dungeon. That was until he woke up in a medical facility in Minerva. Members of the Mutant Extermination came to meet him over suspicions of a potential awakening. Known as Sorcerers, awakened humans are humanity's last line of defense against the mutants. As Noe and his twin sister, Noelle, navigate their newfound powers, they must confront the challenges that come with them. Will these siblings harness their abilities to protect their world, or will the burdens of their awakening tear them apart?

Noe Uzun was the first unawaken human to survive in a dungeon. Living in a world where "awakened humans" are called Sorcerers, Noe awakes in a medical facility somewhere in Minerva. Members of the Mutant Extermination Association (a government ran organization that deals with Supernatural threats) come to recruit him, and Noe gains new power that he never knew he could possess. (DISCLAIMER: This story is the rewritten and revised version of a story that I wrote six years ago (when I was a teenager), the opening line and story is still the same: check Author Notes to see everything I changed for each chapter) Follow me on Instagram & Twitter, @OrionPeals (Instagram & Twitter)

TANITIM Aşk? Aşk mı? Evet sana aşıktım belki de hala öyleyim ama içimde senin aşkından daha büyük bir şey var. Daha güçlü bir şey. Beni her gün daha fazla tüketen bir şey. Nefret gibi ama değil daha büyük daha şiddetli bir şey. Nefretle aşk arasında çok ince bir çizgi vardı ve sen hep o çizginin üzerinde dolaştın. Belki de defalarca sınırı geçtin ama ben görmemeyi seçtim. Sonra bir gün bende bu oyundan sıkıldım. Çizginin üzerinde dolanmandan da buna gözlerimi kapatmaktan da sıkıldım. Sorunumuz sana aşık olmam değil o kısmı geçeli o kadar çok oluyor ki. Sorunumuz senin beni dönüştürdüğün şey, çünkü aşkım(!) Ben ilk tanıştığımızda bir çiçektim beni öpebilirdin koklayabilirdin sevebilirdin ama sen benim yapraklarımı koparmayı seçtin. Benimle beni parçalayarak oynadın. Sonra ben bir ateş oldum. Artık beni öpemezdin koklayamazdın sevemezdin. Seni yakardım. Bu bana yaklaşma demekti. Bu ben sessizce zarar vermeden yanıyorum demekti ama sen, sen beni yok etmek istedin. Sen yanmama bile izin vermedin. Yarattığın acıya bile saygın yoktu. Şimdi ben git gide büyüyen bir alev topuyum. Durmayacağım. Ta ki seni yakalayana kadar. Seni yakaladığımda etinin kemiğinden ayrıldığını hissedeceksin canın öyle yanacak ki yok olmak isteyeceksin ama ben buna izin vermeyeceğim. Seni yakıyor olmamın her anını zevkle izleyeceğim. Çünkü sevgilim, sen aşkın değerini bilemedin. Ama acının yaşattığı hissi hiç unutamayacaksın. Acı, seni bana tutsak edecek. Acı olduğu sürece hep benimle kalacaksın.

TANITIM Farkındalık var oluşun başından beri çok az kişiye huzuru getirmiştir. Farkındalığı yaşadığın ilk anda saf bir korku da onunla beraber gelir. O korku bir eşikten geçmek demektir. Korkuyu hissettiğin ilk an sonsuza dek süreceğini düşünürsün bir saniye öncesinde hayatının anlamsız olduğuna inanırken korku o anlamsızlığı özletir. Anlamsız hayatını geri istersin. Çünkü hayatının bir anlamı olması demek bir hedef yaratır ve o hedefe giden uzun dar korkunç bir yol... Kimse o yolda yürümek istemez, yani yolu gördükten sonra istemez. Var olduğum ilk andan beri içimde koca bir boşluk taşıyordum. Bir şeylerin ters gittiğini her zaman biliyordum. Her şey olması gerektiği gibiydi ama beni rahatsız eden bir boşluk vardı. Görmezden geldiğim bir boşluk. O boşluğu o kadar görmezden geldim ki var olduğunu bile unuttum. Diğerleri gibi olmama düşüncesiyle baş edemedim içimdeki utanç ve korkuyla başa çıkamadım. Hiçbir şeyin eskisi gibi olmaması düşüncesi içimdeki boşluğa sırt çevirmeme sebep oldu. Sırtımı çevirdim kulaklarımı ve gözleri kapattım. Bana yazılan rolü oynadım üstelik hiç fakında olmadan. Ta ki o güne kadar... Artık o rolü oynayamazdım. Yolu görüyorum, korkuyorum. Hissettiğim ilk şeyin bu olması çok acayip olsa da korkudan daha gerçek ne var ki? şimdi çılgınca bir şey yapma zamanı. O eşikten geçme zamanı. Özgür kalma ve tüm köleleri özgür bırakma zamanı. "Sadece Tanrıyı öldürenler özgürdür. Çünkü özgürlük ancak Tanrıyı öldürünce gelir."

(baş karakter Shu Rain ) Basit bir köyde doğmuştur bulunduğu köy kıtada bulunan yüzlerce Krallığın binlerce Klan'ın gözüne giremeyecek kadar önemsiz olmasına rağmen olan olur ve köyleri bilinmeyen insanlar tarafından katledilir ailesi oğullarını korumak için onu bir sepete koyup nehre bırakırlar tek istekleri oğullarının kurtulması (kurak topraklarda en üstün iblislerin bulunduğu en zeki cinlerin en güzel elflerin olduğu Gölge Krallığı arazisinde yaşayan iblis doğum sırasında çocuğunu kaybeder ve yolculuğa çıkar yolculuğunda nehirde yüzen bir sepet görür başta aldırmaz fakat bebek ağlamasını duyduğunda hemen sepeti alır ve çocuğa bakar işte o zaman bu çocuğu büyütmek ister fakat bir sorun vardır çocuğu Gölge Krallığında büyütemez kendisi de bu Krallıkda uzun süre yaşayamaz o sıra gözlerine ölen oğlu gelir ve bir karara varır ÖLÜ SOYU KULLANACAĞIM BU ÇOCUĞU NE PAHASINA OLURSA OLSUN BUYUTECEĞİM ONU BU DÜNYADAN OLMAYAN BİR CANLIYA ÇEVİRMEM GEREKSE BİLE YAŞATACAĞIM) Ölü Soy açıklaması (bu soy kadim iblislerin binlerce iblisin kanını emip bir canlıyı iblise donusturmesine yarar fakat o canlı sıradan bir iblis olmaz o canlı bir iblis tanrısı olur bu soyu bilen iblislerin hepsi eski çağlarda idam edilmiştir öleki milyonlarca ölü Soy sahibi iblisten sadece 3 tane kalmıştır bu iblislerin en yaşlısı fan huroa yani kadim kraliçe lanet yüzünden bir varis aramaktadır ) Bunun yüzünden milyarlarca canlı insan, iblis kayırmaksızın herkesi kabul etmektedir burdaki iblisimiz fan huroa haricindeki kadim soy sahibi olan kohu zahiri olmaktadır son kadim soy sahibiyse kocası kohu sahuba dır bu ikisi iblis topraklarında sözü geçen 10 büyük Klanın en büyüğü olan kızıl göz kanının yöneticileridir

Ana karakterimiz doğduğundan beri zorbalığa uğramış, en çok değer verdiği insanlar tarafından aldatılmış ve hor görülmüştür. Trajik ölümüyle birlikte yaşadığı acıları unutup sadece yeni hayatını mutlu mesut yaşamak istemektedir. Ancak mananın her şey olduğu bir dünyada, kendisinden nefret eden bir Tanrı yüzünden manasız olarak yeniden doğar. Yeni hayatı trajedilerle mi dolu olacaktır, yoksa mutlu mesut mu yaşayacaktır? Yoksa her ikisi de mi?