Takehisa Hinawa

"Bakit mo ginawa yun?" Mahinahong saad ni Mark kay Nathan. "Bakit? Ano bang pake mo?" maangas na sagot niya kay Mark. "Siraulo ka ba!? Muntikan ng mamatay sila Ella panong mawawalan ako ng pake? Pakipaliwanag nga Nathaniel, bakit?" "Di niyo maiintindihan, wala kayong maiintindihan kase wala naman kayo sa sitwasyon ko! Di niyo alam nararanasan ko!" sigaw ni Nathan pabalik, napatakip ako sa bibig ko at pinigilang wag humikbi, ayoko ng ganto, hindi ko gusto to. "P-panong di namin maiintindihan kung kahit minsan di mo magawang magpaliwanag?" Sabat ni Hannah sa pagitan ng kaniyang mga hikbi. Mahinang tumawa si Nathan at tumingin isa isa samin. "Akala niyo masaya? Sa tuwing sinusubukan kong mag open up sa inyo? Anong nangyayare? Nathan pano yung seryoso? Di ba dyan lagi nauuwi?!" saad niya pa sabay tingin sakin. "Ikaw Aprielle? Nung sinabi mo bang naiinis ka kay Steph ginawa ko bang biro yun?" napaawang ang labi ko sa sinabi niya at nanglalambot na tumingin isa isa sa kanila at saka napadako kay Steph. "Di ba sabi mo? Di mo makayang makita si Steph ng ilang oras dahil naiinis ka sa kaniya? Bakit? Kasi nasa kaniya na lahat? Ikaw Jamaica." Lahat sila ay napatingin kay Jamaica samantalang ako ay napaupo na lng sa upuang katabi ko. "Sinubukan mong lumayo dahil sa nangyari sayo, Akala mo di ko alam? Nanahimik lng ako." saad ni Nath habang matamang nakatingin kay Jam pero umiwas lng si Jam at ngumiti. "Atleast ako di kayo naargabyado, walang napahamak kahit isa sa inyo, mas pinili kong lumayo kaysa mapahamak kayo." unti unti yung harang na tinayo ni Jam para di bumigay, nawala at tuluyan ng tumulo yung mga luha niya. "A- alam niyo magsiuwian na lng muna tayo, magpalamig tayo ng ulo. Tsaka natin to pag usapan." saad ni Ate Quiin at saka umalis. "Bakit? Tatakbo ka ulit? Para ano? Matakasan mo lahat—" "Oo! Para matakasan ko ! Anong problema kung takasan ko? Anong problema? Ayaw kong masira pagkakaibigan nating lahat! Kaya heto sinusubukan kong pigilan!" pati si Ate Quiin ay bumigay na. "Sa ilang beses mong pagpigil na mangyare yung gantong bagay, mas lalong lumala, mas lalong nasira." saad ni Nath sabay tayo at iniwan kaming lahat. Lumapit sakin si Steph at hinawakan ang balikat ko pero umiling lng ako at umalis na din. . . . . . They say break up could shatter your whole life But For me, Watching my friends grow apart with each other already breaks my heart. Friend ship over is more heart breaking than break up. If ever If ever I don't want to know them if ever I'll go back time. . . . . I—no they are part of my life, if ever, If ever I could go back time I will fix everything, everything, every inch of it. . . . . .

"I'm breaking up with you, I'm sorry." He said while we're in a fastfood chain having our merienda. "W-hat did you say?! You're breaking up with me?!" I said while looking at his eyes but he just looked away. "Yes. We're over now.. So please, never bother me again. Bye." And then he stood up and left me here. Hindi ako makapaniwalang ganoon-ganoon lang niyang itatapon yung limang taon naming relasyon. Hindi ako nakapagsalita, hindi ko alam kung anong gagawin ko. Tumayo ako at umalis sa fastfood chain at sumakay sa kotse ko. Pinaandar ko ito at hindi ko alam kung saan ako pupunta. "FUCK THIS LIFE!!" Sigaw ko nang abutan ako ng red light sign na dapat akong tumigil sa pagdadrive tsaka sumandal sa manibela. "TARANTADO KA! DAHIL BA SA HINDI KO BINIBIGAY YUNG PANGANGAILANGAN MO, KAYA MO KO GINAGANITO NGAYON??!!!" Hala, sige. Pesteng mga luha! "WHERE DID I GO WRONG, YOU JERK?!!!! BAKIT MO GINAGAWA TO SAAKIN NGAYON! I LOVE YOU PERO SINAYANG MO YUN!" Hindi ko namamalayang umiiyak na pala ako. "DAMN YOU!!!" Sigaw ko nang biglang may bumisina mula sa likod ko, bwisit sunud-sunod pa ah! ***** Resto Bar. Tinigil ko ang sasakyan ko sa isang bar. Great. I need a drink. "Give me your best drink here." Utos ko sa bartender. Binigay niya naman saakin. Panglimang baso ko na pero hindi pa rin ako tinatablan ng kalasingan. Bawat shot ko, tumutulo yung mga luha ko. Bwisit na buhay to! "Hi miss. Alone?" Siraulo pala to eh mukha ba akong may kasama dito? "May nakikita ka bang kasama ko?" Sarkastikong sabi ko. Napangiwi naman ang lalaki sa sinabi ko. "The usual bro." Utos niya sa bartender.. "So, what's your name?" He asked me.. Tinignan ko nga tong lalaking to, gwapo. Matangos ang ilong, kissable lips, mapupungay ang mga mata, maputi, mukhang matangkad, mukhang nag-ggym to, in short. HOT. "Elle" Simpleng sagot ko sa kanya sabay shot ng alak. Langya, nahihilo na ako. "Nice name. You wanna dance?" Alok niya saakin. Tumayo na man ako tsaka hinila siya papuntang dance floor. When we reached the dance floor, I started to sway my hips while looking at him. I sexily or should I say, seductively swayed my hips while looking at him. I bite my lower lips at him. I saw him smirked at lumapit saakin. I just want to have fun, forget about everything, forget about the pain, forget about this damn life! Tumalikod ako sa kanya nung nakalapit na siya saakin. May hawak siyang baso ng wine ata yun but I continued to dance kahit nasa likod ko siya. Naramdaman kong bigla niyang hinawakan ang waist ko kaya mas ginalingan ko pa yung pagsayaw ko. "You're turning me on right now, you beautiful lady." He whispered in my ears that gives me shivers. "Did I? I should feel honoured then." "What do you want me to do?" He said and then he started to bite my left ear that leads to more sensation na nararamdaman ko. "You sure?" "Very sure." "Paligayahin mo ako." -- A/N PLEASE RATE THIS CHAPTER! ANY RATINGS, COMMENTS, OR SUGGESTIONS FROM YOU, ARE HIGHLY APPRECIATED BY THE AUTHOR OF THIS STORY. ENJOY YOUR STAY HERE AND GOD BLESS US ALL! :)

"What's the use of all of this if you're going to cheat with me?" Malakas na sigaw ko sa asawa ko. "Because I'm already tired! I can't deal with this anymore! You can't give me a child. I wanted to have a family!" Sumbat din niya sa akin kaya nanggagalaiti ang mga kamay ko. "Pinagsasabi mo? Nanagako ka sa akin na ayos na tayong dalawa sa huli, hindi ba? Hindi ba? Ano ngayon?" "Iba na noon at iba na rin ngayon. Lahat ng bagay nagbabago. Pati desisyon ng tao. I'm sorry, Rich. But i can't be with you anymore. I love her, I love Tyla. She can give me a child, unlike you!" "So gan'on? Eh di sana hindi mo na lang ako pinakasalan! Sana hindi ka na lang nangako!" "I'm sorry, Rich. But let's get divorce." Pagkatapos niyang sabihin ang mga katagang iyon, tumalikod na siya nang hindi man lang ako binibigyan ng kahit isang sulyap man lang. "R...Red... Do-don't... Don't leave me, Red! Please don't leave me!" Mabilis kong habol sa kaniya. Hinawakan ko pa ang laylayan ng kaniyang damit para pigilan lang siya na makaalis sa bahay. "Ano ba, Rich? Hindi na kita mahal, hindi na ikaw ang nasa puso ko. Kaya tumigil ka na. Huwag mo ng saktan ang bawat isa sa atin." Naiinis na singhal niya. Pilit niya rin akong itinatakwil sa kaniya. Kaso patuloy kong hinihigpitan ang pagkakahawak sa laylayan ng damit niya habang ang aking mga luha ay patuloy na nagsisibagsakan. "Please, Red. Don't leave me. I can't. Ikaw lang ang nag-iisa sa buhay ko. Ayaw kong iwan mo ako. Please, Red. Don't..." "I said stop this nonsense, Rich. Let's divorce and love yourself. Huwag mo na akong hintayin. Huwag mo na akong pigilan dahil pagod na ako, Rich. Gusto kong magkapamilya!" Galit na sigaw niya hanggang sa maramdaman ko na lang ang pagtulak niya sa akin nang malakas palayo kaya napatumba ako sa sahig. Napatama pa ang aking siko sa lamesa pero wala man lang sa kaniya. Nagdiretso siya na umalis, walang baling-baling sa likuran. Nang makaalis na siya, lahat ng emosyon ko ay inilabas ko. Buong gabi akong umiiyak. Sinisisi ang sarili na lalaki ako. Hanggang sa magdesisyon ako na wakasan ang buhay ko. "No one ever loves me. How can I love myself?" Mahinang tanong ko sa aking sarili at blangkong nakatingin sa ibaba ng palapag ng building. "It's now over, if I k-lled myself." Matapos kong sabihin iyon, wala rin akong pagdadalawang-isip na tumalon sa mataas na building na ito. Pumikit at dinadamdam ang hangin na humahampas sa aking buong katawan habang patuloy ang pagbagsak sa ibaba. Ngumiti ako nang mapait sabay labas na naman ng luha sa aking mga mata. 'I'm sorry.' *** [Notice! Character Alrich Zane Falco has been awakened. The True Beauty has been produced. The Plot's Processing ... The Plot Completed] [Character Alrich Zane Falco's Mission: Giving Birth With The Protagonists Children] [Character Alrich Zane Falco's Mission: Taking Care Of The Protagonists Children] [System: Character Alrich Zane Falco has been isolated] [Notice! Wait for 6 years until the storyline ended] [Character Alrich Zane Falco's Mission: Giving The Children To Their Fathers After Their 5th Birthday] [Alert! Alert! The Storyline has been ruined]

Sa isang relasyon. Sobrang importante. Ang. Mga memories ito Ang isa sa mga nag papatibay at hinawakan nang marami paano Kung. Makalimutan lahat nang partner mo kung sino ka at Kung anong meron kayo ano sa tingin mo Ang unang ipapaalala mo sa kanaya Ang MEMORIES niyo? O Ang FELLING niyan sayoo ? Ikaw ano Ang masabi mo rito ?

"Are you really sure about your decision?" Mahinhin na sabi ni Kreiah sa asawa na prenteng nakaupo sa sofa. Kita rin niya sa may table ang isang envelope na kinalalagyan ng divorce paper na gustong papirmahin ng asawa niya. "I am sure. Don't ask me about anything. I am tired. I am already tired on loving you," Walang emosyon na sagot naman nito sa kaniya. Nilabas pa nito ang dokumento at pinakita sa kaniya, pati ang ballpen ay nilapag na rin sa direksyon ng lamesa. "Kaya sign it and we're done." Dagdag pa nito sa sinambit. Napatango na lang si Kreiah sa sinambit nito. Ngunit kalaunan din ay ngumiti siya sa asawa na ngayon ay hindi na maipinta ang mukha. Lumapit siya sa may lamesa na katabi ng lalaki. Hinawakan ang dokumento at hindi na nag-atubili pang basahin ito. Tamang nakikiramdam lang ang asawa niya sa pagpirma niya ng mga dokumento. Nang matapos na ay tuluyang lumabas ang ngiti sa labi ng lalaki. Pumalakpak pa ito sa galak at tumayo sa pagkakaupo sa sofa. "Well I need to go. Wala na rin naman akong gagawin dito. May sasabihin ka pa ba?" "I want to say be happy and I'll support you no matter what happen. It's not the end, so I'll never bit a goodbye. Just keep safe." Her soft smile still didn't fade away while looking to her husband. "Alright. Goodbye Ex-Wife." Kumaway pa ito sa direksyon niya at kinuha na ang envelope na nakatago ang pinirmahan niyang dokumento. Ngumiti lang siya at kumaway din sa harapan nito. "Take care Ex-Husband." Sagot din niya sa sinabi nito bago unti-unting nawala ang bulto ng katawan ng asawa niya, na ngayon ay isa na lang niyang dating asawa. She's no longer the wife of a notorious mafia boss, but she will remain as his ex-wife who will support him at all cost.

Tatlo silang magkakapatid Maria Anaiah Celestia Mae H. Rodriguez 17 Famous yan ghorl (sa dati nilang school) [di ko lang alam kung hanggang ngayon bahala na si author hehe] (btw fraternal twins sila amariah and anaiah hindi identical) Maria Amaraiah Cynane Mae H. Rodriguez 17 Laging ginagamit yan para sa assignments kaso wala nga lang syang kaibigan Mark Axel Charlton Max H. Rodriguez 16 Baka mabugbog ka nito lagot kaaaa lalo na pag hinawakan mo jowa nyann protective kaso niloko Paano kung madaming sikretong nakapalibot sakanila na hindi nila alam? May lablayp ding magagawa hindi lang tayo naka focus sa family matters nila may mga lablayp din yan HAHAHA sana oll Date started: March 25, 2020

GLOOMISERY SERIES #2 "Ngayong gabi ikaw ang canvas ko. Magpipinta ako sa iyong katawan gamit ang aking dila. Lulunurin kita ng mga kulay gamit ang aking bibig." ***** Hinawakan niya ang kanang kamay ko at sinimulan niyang magpinta. Sa gabing ito para kaming nagsasayaw sa malambing na musika gamit ang brush. Nasa likod ko lang siya at rinig ko ang pagtibok ng kanyang puso na parang payapang alon sa karagatan. Sa bawat paglikha ng bagong imahe sa canvas ay parang isang paglalakbay na sa huli ay babalik din kung saan nanggaling. __________________________________ Quotes are not mine. Credits to the rightful owner.

“Do you like me, Vince?” There was a slight twitch in the corner of his eyes. His mouth popped open and closed. She waited for a reaction. She waited for any other movement from him. For any sound that would slip past his lips. Anything… But then he laughed. “You’re messing with me, right? Come on, hindi mo ako madadali sa mga gan’yan.” Of course, he would react this way. Pero hindi siya nagpatinag. “I’m serious, Vince.” Napahinto ito sa pagtawa. There was a sudden uncertainty in his face. Hinawakan siya nito sa magkabilang balikat at sandaling tumungo. Nang mag-angat itong muli ng tingin sa kanya, may kalkuladong ngiti na ito sa mga labi. “I can’t like you, Aya. You know that.”

My tears reminds me of the rain, they just keep falling, even when you wish them to stop. "Anong gagawin ko?" Nilapitan niya ako at niyakap, nang matigil ako sa pag-iyak, hinawakan niya ang magkabilang balikat ko at tinitigan ako sa mata. "You know,  We don't live in fairytale Ash,  We do live in reality. And, reality is.. Life gives us.. No, life surprises us with something we do not want." "But, I am torn. I don't know what to choose." I reason out. "Hey, do you remember what you told me before? That sometimes the answer to your question is not in the choices, the answer is in you. The answer is up to you." I am really lucky that she is my friend..

"Kai, patawad*Snff*..ang misyon ay misyon.. *Snff*.." " *Smile* Ang misyon ay ang tapusin ako *Snff*...mahal na mahal kita... *Snff and Smile*...Miyuki." "KAII!! *Cry Very Loud* Patawarin mo KOOOO!!" dagdag sabi ko pa, umiyak ako nang malakas at niyakap ko siya nang mahigpit. "Gawin mo na.. *Snff*...kapag nagawa mo na ang misyon.. *Snff*..mag-iingat ka lagi ahhh, 'wag kang magiging pasaway...*Smile*...gawin mo na" sabi pa niya at nginitian niya ako. "Gawin mo na.." dagdag sabi pa niya. Tumingin ako sa mukha niya at nakita ang napakagandang ngiti at luha sa kanyang labi at mga mata. Hinawakan ko ang The Great Sword of Powerful Minister at...

Have you ever became a secretive person? Have you ever became a wife of a CEO of a company but doesn't want to be known? Have you ever lied to other's to have a private life? This story is about Chael. Asawa siya ng isang CEO of a famous company si Harris, pero dahil hindi niya ka-level ang asawa niya at ayaw niyang maka-apekto dito mas pinili niyang itago ang relasyon niya dito. To the point in her life, that she have to suffer just to keep her secret. "Everyone, meet my wife, Cally Nichael G. Gu" Harris said in front of everyone. Hinigit niya ako at hinawakan sa bewang at nagulat ako bigla niya akong hinalikan sa public. 06-27-22

"WHY. ARE. YOU. LATE?" Napalunok na lang ako as I try not to look directly to his face and those tantalizing eyes. "I--im sorry s-sirr-" Di ko pa man natatapos ang sasabihin ko nang bigla na lang siyang sumigaw na nagpatili sa akin. "DIDN'T I TOLD YOU NOT TO CALL ME SIR WHEN WERE ALONE?!" "I'm very sorry sir Jace pero-" "AGAIN AND AGAIN AZALEA RAINE JUAREZ!" Napapikit na lang ako ng mariin and bit my lower lip as I hear his footsteps coming close. "Heads up honey. Heads up." mariing utos niya pero di ako sumunod at nanatiling nakayuko. Nang hindi na siya nakatiis ay marahas na niyang hinawakan ang panga ko at pilit iniangat dahilan para makita ko ang madilim niyang mukha. "Now tell me. Who is that boy, mm?" he asked na tinutukoy si Sean. "N-nagtatanong lang siya tungkol sa project na gagawin at---" "LIAR!" I again closed my eyes to his loud voice. Buti na lang talaga at sounproof itong opisina niya. "You are mine Raine. Mine..." ani niya at inilapit ang mukha sa mukha ko "alone." and he claim my lips.

Napabalikwas ako ng bangon at napahawak sa aking dibdib, malapit sa aking puso. Tanging malakas na pag kabog ang naririnig ko, parang nabibingi ako sa uri ng tibok ng puso ko. Napapikit na lang ako at dinama ang hangin na dumadampi sa aking pisnge. "Tawagin niyo ang Reyna! Buhay ang kanyang isang anak!" Isang malakas na sigaw ang nagpamulat sa aking mata na siya 'ring ikinabaling ko sa kanang bahagi ko kung saan nanggaling ang boses ng babae. Nang magtama ang mata namin, nababasa ko ang kanyang saloobin. Nakikita kung nalulungkot siya na may halong saya. "Buhay ka,kamahalan" May kahinaang sambit nito at hinaplos ang aking pisnge. Nakatulala lang ako sa kanya. "Faith!" Rinig kung sigaw ng isang boses babae. Parang nag slow motion ang paligid ko ng bumaling ako sa direkisyon 'non. Isang babaeng may gasgas sa pisnge ang tumatakbo papunta sa akin. Nang tuluyan na itong makalapit sa akin, mabilis pa sa kidlat ako nitong binalot ng kanyang braso. Isang mahigpit na yakap ang natanggap ko dito at naramdaman kung hinagod nito ang aking likod. Pero nang maramdaman niyang hindi ko sinuklian ang yakap niya, kumawala siya at hinawakan ang dalawa kung balikat. "Faith, ayos ka lang ba?" Nagtatakang saad nito, nahihimigan ko ang pag'aalala sa boses nito. Napangiwi ako ng biglang sumakit ang isang bahagi ng ulo ko, lumapat doon ang kamay ko at napapikit nalang ako sa hatid na sakit 'non. "Faith anak" Nag'aalalang pagtawag nito. "Tumawag ka ng manggagamot, bilisan mo!" Natataranta'ng sigaw nito sa babae. Nakarinig ako ng mabilis na pagtakbo. Pagmulat ko, ultimong naging malabo ang paningin ko at mahina nalang ang naririnig ko. "Faith!" Huling sinabi nito at naramdaman kung unti'unting dumidilim ang aking paningin. Ngunit, nasaan nga ba ako? Isa lang ang alam ko, Hindi ako si Faith

"Pervert!" Nasampal ko s'ya ng malakas sa kanang pisngi n'ya ng halikan n'ya 'ko sa labi. "Nako bro," rinig ko ang pagtawa ng isang lalaki. Nakita kong hinawakan ni Nico ang nagkulay luntian n'yang pisngi bago nagsalita. "Shut up Jasper! She's my girlfriend, there's nothing wrong with that" nanlaki ang mga mata ko ng tumingin s'ya sa akin. "What are you talking about?!" Tinulak ko s'ya ng malakas bago tadyakan ang binti n'ya. Napadaing s'ya ng gawin ko 'yon. "What's your problem?!" Tanong n'ya. "Ikaw! Ano'ng problema mo? why did you do that?!" Pinunasan ko ang labi ko. That was my first kiss! Iw! "Nico, what's going on? S'ya ba 'yung ipinalit mo sa akin?!" Napatingin ako sa babae ng magsalita ito. "None of your business, Wendy" rinig ko ang pag ngisi ni Nico. Tumingin sa akin ang babae bago ako inirapan. "Mang aagaw!" Tumakbo ang babae papalayo. "What the hell?!" Tinignan ko si Nico. Nagulat ako ng lumabas ang isang lalaki sa room. "H..hoy! Saan ka pupun--" "I'm sorry" agad akong napatingin kay Nico ng magsalita s'ya. Kumunot naman ang noo ko ng bigla n'ya 'kong nilapitan. "Bastos!"

"Dalian mo llide, pumasok ka sa loob ng kabinet, kahit anong mangyare huwag na huwag kang lalabas!"  Tinulak ako ni mama papasok ng kabinet. Naguguluhan ako kung anong nangyayare. May mga lalakeng kanina pang katok ng katok sa labas ng bahay kaya parang takot na takot si mama. "mama ayoko madilim sa loob gusto ko sa tabi mo lang ako, ano po bang nangyayare?" tanong ko kay mama habang umiiyak, kita ko rin sa mga mata ni mama yung pagtulo ng luha niya pero mas nangingibabaw yung takot. "Sumunod ka na lang llide, basta't tatandaan mo palagi, kahit anong mangyare huwag na huwag kang lalabas naiintindihan mo ba" hinawakan ni mama ang pisngi ko at hinalikan ako sa noo, "mahal na mahal kita anak, I'm sorry kung mas pinili kong lumayo tayo sa papa mo dahil ayokong maging katulad mo siya" humagulhol si mama sa pagiyak at niyakap ako ng mahigpit. Narinig namin ang pagbukas ng pinto kaya tinulak na niya ako sa loob ng kabinet. Tatlong lalakeng nakapula ang nasa loob ng bahay may hawak silang panaksak, pinaghahampas sila ni mama ngunit hindi na siya nakapag ng saksakin siya mula sa likod, naptakpi na lang ako sa king bibg dahil baka marinig nila ang patulpy tuloy kong pag iyak. "Nasaan ang anak mo!" rinig kong aogaw nung isang lalake na pinagsisipa si mama habang nasa sahig. "Hinding hindi niyo siya mahahanap, nasa malayong lugar siya kung saan tanging tao lamang ang mga nandoon" nanggiliit sa galit ang lalake kaya pinaikot niya ang ulo ni mama. lalo akong umiyak at napuno ng galit. "Supremo mukha ngang wala dito ang anak niya , mukhang natakasan tayo" rinig kong sabi ng kasama nilang lalake. Nakatingin si mama sa direksyon ko ng may luha ngunit nakangiti. "Hindi isang bata ang makakapagbagsak sakin, hanapin niyo ang batang yan at ibigay niyo sakin ang pugot niyang ulo" Lumabas na ng bahay ang tinatawag nilang supremo kaya sumunod na rin ang kanyang mga kasama. Dali dali akong lumabas ng kabinet at pinuntahan si mama. "M-mama tatawag ako ng doctor huwag kang p-pikit" humahagulhol ako sa iyak habang hawak hawak ko si mama, may pilit binubulong si mama kaya inilapit ko ang tenga ko para maring ang sasabihin niya "kahit anong mangyare huwag na huwag kang gaganti, hindi ka nila katulad, para sakin isang espesyal, mahal na mahal kita" hinawakan ni mama ang aking pisngi habang patulpy parin ako sa pag iyak. Bumagsak ang kamay ni mama sa sahig kaya nagulat ako "m-mama? mamaaaaaaaaaaaaaaa!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"  hindi hindi maari wala na wala na si mama. Lumipas ang tatlong araw nilibing ko si mama sa likod ng bahay.  Ayokong may ibang makaalam tungkol samin kaya mas mabuting dito ko na lang aiya nilibing. "Hahanapin ko ang supremo nila at ako mismo ang papatay sa kanya balang araw, ipaghihiganti ko ang pagkamatay mo mama" pinilit kong huwag ng umiyak dahil kailangan kong maging matapang para harapin ang supremo. Napatitig ako sa langit at napapikit.

Nasa isang building ako ng school namin ng may narinig akong tugtog, sa pagka curiosity ko ay sinundan ko ang tunog na iyon at pinuntahan. Narating ko ang stage at naroon ang maraming study ante na katulad ko sa quadrangle, nanunuod at nakikinig… Nag umpisa na kumanta ang sa tingin ko ay lead singer nila. “There goes my heart beating Cause you are the reason I'm losing my sleep Please come back now” Bakit parang pamilyar ito sa akin? “There goes my mind racing And you are the reason That I'm still breathing I'm hopeless now” Pilit kong inaalala kung saan ko nga ba narinig ang boses na ito, ngunit wala akong matandaan. Hindi ko maintindihan ang sarili ko kung bakit pumunta ako sa unahan ng mga taong nanunuod. Nakatingin ang mga mata niya sa akin, habang kumakanta ito… “There goes my hands shaking And you are the reason My heart keeps bleeding I need you now, oh” Habang kumakanta siya at nakatingin sa aking mga mata, Parang pinapahiwatig niya na para sa akin ang kantang kinakanta niya ngayon, “I'd climb every mountain And swim every ocean Just to be with you And fix what I've broken Oh, 'cause I need you to see That you are the reason” Sa bawat pagbigkas niya ng mga liriko ng kanta ay parang sumasabog ang puso ko sa hindi malaman na dahilan? Parang nasasaktan ako at nalulungkot sa madamdaming pagkanta nito. Siguro dahil na rin sa mensahe ng kanta na, lahat kaya niyang gawin kahit gaano kahirap at kahit masakit basta makasama niya lang ang taong mahal niya. Nakakalungkot man na kailangan pa niyang magdusa para lang makasama niya ang mahal niya… Hindi ko namalayan na maluha na pala ako sa sobrang touching ng pagkanta nito. - Bumaba sa stage ang lalaking lead singer at lumakad ito papunta… papunta sa akin? Bakit sa akin? Nagtataka ako at naka kunot ang noo ko na nakatingin sa kanya habang papalapit ito sa akin, pinunasan ko rin ang luhang dumaloy sa aking mga pisngi. Nang nasa harap ko na siya ay, hinawakan niya ang aking kanang pisngi ng kanyang kanang kamay habang hawak naman ng kaliwa niyang kamay ang Mike, “Cause I need you to see…” tumingin ito sa aking mga mata, “cause you are the reason…” kinanta nito ang huling liriko at bigla na lamang akong niyakap… "You are the Reason " ©2020 PrinsesaMin All Rights Reserved

"L-let me go lance, nasasaktan ako" nai-iyak na sabi ko sakanya habang hinihila nya ako Galing lang naman tong lalaking to sa klase ko, and guess what... Pumasok sya habang nag ka-klase kami at wala pasing sabing hinila ako paalis ng classroom, walang nagawa ang mga kaklase ko dahil narin siguro sa takot "Talagang masasaktan ka, how dare you to cheat on me?!" malakas na sigaw nya saakin ng makarating kami sa parking lot, walang estudyante dito kaya walang makakakita saamin, wala rin akong mapag hihingiang ng tulong. "W-what do you mean?? why would i-i cheat on you?" naiiyak na sabi ko habang wala parin syang tigil sa pag hila saakin at na tigil lang sya ng nasa tapat na kami ng sasakyan nya Marahas pero maingat nya akong ipinasok sa loob atsaka inayos ang seatbelt ko at padabog na isinarado ang pinto ng kotse nito at umikot para sumakay sa driver seat "Saan mo ko dadalhin?" kinakabahang tanong ko ng buksan nya ang makina at sinimulan nyang paandarin ang kotse paalis ng parking lot ng school "Sa langit" malamig na sabi nya at di nag tagal ay pinaharurot nya na ito kaya napa tili ako at napahawak sa seatbelt ng upuan Hindi nag tagal ay andito na kami sa bahay na ipinagawa nya para 'daw' saaming dalawa inalis ko na ang pag kaka seatbt ko at akmang bubuksan ang pinto ng inunahan nya akong at binuksan ang pinto ng shotgun seat at marahas akong hinawakan sa pulsuhan atsaka hinila na papasok "Ano ba? Nasasaktan ako" mainang sabi ko pero parang wala syang narinig bagkus dinala nya ako sa kwarto kung saan lagi nya akong kinukulong ''a-anong gagawin mo?" kinakabahang tanong ko ng itulak nya ako na naging dahilan ng pag ka upo ko sa malambot na kama "Im giving you the best punishment, love" ma-pang akit na sabi nya at inalis ang pag kaka sinturon ng pantalon nya atsaka itinali sa kamay ko, inalis nya rin ang polo nya at dahan dahang inubad ang pantalong suot nya kaya naiwan nalang ang boxer na suot nya "lance, please no, i'm begging you" pag ma-makaawa ko pero isang ngiti lang ang ipinakita nya saakin kaya parang binuhusan ako ng malamig na tubig "I told you once that stay away from other guy, but you didn't listen!" malakas na sigaw nya atsaka sumampa sa kama kaya napa atras ako "d-dont come near me!" na iiyak na sabi ko at bahagyang umaatras pero natigil ako ng maramdaman ko ang headboard ng kama "tch! you wish, uhhmm love you need to face the consequence" mapang akit nya pang sabi atsaka biglang hinila ang dalawang paa ko dahilanan ng pag higa ko "lance, please stop!!"

"Congratulations Dennise!" "Salamat" "Galing galing mo talaga dennise" "Salamat" "Ate congratulations, galing mo talaga" "Thank you sissy" "Congrats den den" "My god kuya Stop calling me den den" "Haha whatever..." Babatukan ko sana kuya ko, kaso naisip ko nandito ako sa school ko ngayon. Ayoko mawala ang ganda ko dahil lang sa kapatid ko, like duh!  Masisira lang ang maganda ko kamay para lang sa panget nya mukha! HAHAHA just kidding. I saw my dad smile at me, niyakap ko sya dahil natutuwa ako nandito sya ngayon, syempre nanalo ang anak nya sa QUIZ B. "Congrats Dennise" he said to me "Thank you daddy" Iniwan ko muna ang pamilya ko para lapitan ang mga kaklase ko na kanina pa ako tinatawag specially monique, atat masyado makita kaibigan nya maganda She congratulate me, ganun din ang mga kaklase ko. Tinawag ako ng kapatid ko para mag picture daw kami, syempre bago yon inayos ko muna ang aking buhok bago ngumiti sa camera. Kelangan maganda ako para matalbugan ko si samantha HAHAHAHA just kidding again, my sister is damn beautiful compared to me. Una umalis si daddy dahil may aasikasuhin sya sa opisina nya, naiwan si mommy dahil may kausap pa sya. As always agaw pansin ang aking kuya at si Samantha. Sanay na ako dahil sikat sila dalawa, like me. But samantha said to us, hindi mahalaga ang popularity dahil mas mahalaga ang pag aaral. Pero hindi ako katulad ni Samantha, Because I use my popularity because of him. "Congrats dennise ang talino mo talaga, natalo mo na naman si Lara" monique "Mag tataka ka pa ba? Like duh, lagi naman ako nanalo. Lagi ako nasa Top!" I flip my hair "Iba talaga ang Villarreal.." She added Umirap ako sa kanya, she is my best friend since Elementary. Sya lang ang kaibigan ko dahil hindi ako nakikipag kaibigan basta basta. No. 1 rule never trust anyone! Again, hindi ako katulad ni Samantha, mag kaiba kami dalawa. "Dennise.. Si Lawrence papalapit sa atin" "Talaga.. OMG maganda ba ako hindi ba ako mukhang hagard o ano pa man" Umiling lang sa akin si monique, ninguso nya ang nasa likod ko. Ibig sabihin malapit na sya! Like OMG Inayos ko ang buhok ko, pati na din ang dress ko old rose na nababagay sakin. Lahat naman bagay sa akin Humarap ako sa kanya, sakto malapit na sya sakin. Ngumiti ako sa kanya as in ginamit ko ang matamis ko ngiti para mapansin nya ako. Tiningnan nya ako mula hanggang paa, tumingin din sya sa medal ko. "Hi Lawrence.." Bati ko sa kanya nang nakalapit na sya sakin. Tinaas nya lang kilay nya nang humarang ako sa kanya. Pansinin mo ako! Ayoko mapahiya. "Hi dennise" pinanliitan ko ng mata si leo, kapal ng mukha banggitin maganda ko pangalan. Hindi ko na lang sya pinansin, humarap ulit ako kay Lawrence para kausapin. "Tabi.." Malamig nya sabi sakin "Hindi mo ba ako babatiin.. I won Lawrence this is another achievement for me.. Hindi ka ba proud sakin" "Wala ako pake.." Hindi ako agad nakapag salita sa sinabi nya. "But.." "Wala na ako pake sayo simula nang pinili mo yan kesa sa akin..." Pag katapos nya sabihin yon naiwan ako nakatulala habang nag lalakad na sya paalis. Hinawakan ni Monique ang braso ko. Dun lang ako bumalik sa dati ko wisyo. Pinunasan ko ang luha ko sa pisngi at saka ngumiti ulit. Tinaasan ko ng kilay ang mga studyante nakatingin sa akin. "WHAT NOW??" Sigaw ko sa kanila "Dennise okay ka lang.." Monique ask me. O my god tinatanong pa ba yan? Syempre okay lang ako! Duh. "Of course.." I flipped my beautiful hair. But I lie to her, because that truth is.. I'M NOT OKAY It's been a long Time.. Nandito pa din yung sakit na nararamdaman ko nang iniwan ko sya nung mga bata pa kami. Lawrence hanggang kelan mo ako kaya tiisin? Hindi mo na ba talaga ako mahal? Bumalik ka nga.. Pero bakit ganito ka pa din sa akin. I miss you so much.. Lawrence

Habang tahimik akong naghihintay na matawag ang pangalan ko dito sa labas ng ob-gyne. "may masakit pa ba sayo hon? nahihilo ka ba ? o nagugutom?" "Ayos lang ako ho,hindi pa naman gutom si baby hon" sabay sabi at ngitin nito sa asawa niya. Palihim akong napangiti ng mapait nang marining ko yung mag-asawa na nag-uusap sa gilid ko. Hinawakan ko ang tiyan ko na malaki na. Ganyan sana ang sitwasyon namin ng papa mo baby kung hindi niya lang sana ako niloko.wala eh ganun talaga mahina ang loob ni mama. Kaya hindi niya nagawang ipaglaban si papa sorry baby. But kaya ko namang mag multi- tasking para maging mama at papa mo 2 in 1 hindi ba baby? pupunan kita ng pagmamahal para hindi mo maramdaman na may kulang sayo. Sa pangalawang pagkakataon napangiti ako ng mapait dahil sa naiisip ko. "Ms.Crus" Napatayo ako ng marinig ko yung surname ko. " ako po yun "sabi ko naman sa nurse. "Your turn madam." ngiting sabi nung nurse Dahan dahan akong naglakad at pumasok sa loob. 5 months na kasi ang tiyan ko. Kaya pumonta ako para maipa - check siya. kung maayos ang kalagayan niya at kung healthy ba ang pag-develop niya. Pero sa hindi ko inaasahan ang naabutan ko sa loob. Halata pa ang pagkagulat at taka sa mukha na madapo ang tingin niya sa malaki kung tiyan. "C-che..." mahinang sabi niya bago mapalitan ang expression ng mukha niya. Galit at Paghihinayang. "This way mam." sabi ng nurse pero hindi na ako makagalaw sa kinatatayuan ko. At ang mas ikinagugulqt ko pa ay ang pagsipa ng baby ko.nung magsalita si Jesson. Nakilala ng baby ko ang boses ng papa niya? sabi ko sa isip ko. "Mam?." Pagtawag ulit sa akin ng nurse kaya nabalik ako sa wisyo. "Y-yes..." sagot ko bago ibalig sa sahig ang paningin. Bakit ngayon pa? bakit ngayon niya pa ako nakita? bakit? bakit? "Let's go hubby." kaagad kung inangat ang paningin ko na sana dapat nde ko nalang ginawa pa. Parang bumalik lahat ng sakit lahat ng paghihirap ko na para maisalba ko yung relasyon namin ni Jesson at nasa harapan ko pa siya ang malala pa kasama niya pa yung mismong dahilan ng lahat na yun , kung bakit ako bumigay. kung bakit ako naiwan sa eri mag-isa.dahil lang sa hindi ko naibigay yung gusto nila tapos babagsak pa yung company namin imbes na tulongan kami iniwan pa kami. "C-che...Nandito ka_" napadako ang paningin ni Chelsea sa tyan ko. "A-and you're .... P-pregnant ." Nauutal niyang sabi sa akin. Naibaba ko din ang mga mata ko sa tiyan niya ring malaki na. Pinaka - dahilan para mag file ako ng divorce kay jesson dahil may bata na madadamay sa gulo namin. Biglang naninikip yung dibdib ko. Iniisip ko palang kung gaano sila kasaya dahil sa pag file ko ng divorce. Para na akong pinapatay sa sakit. Pano pa kaya kung makita ko pa sa mismong harapan ko. Hindi na ako makatagal pa ay tumalikod na ako. Dire - diretso na akong lumabas at hindi na pinansin pa ang pagtawag ng nurse sa akin. kaylangan ko mo na lumayo. ngayon pa na hindi pa ako handa sa muling pagkikita namin at nagkita pa kami ni jesson nakita niya din ang tiyan ko. Na dapat hindi niya nakita... Hindi pa dapat.... At hindi na dapat pa... Ano na gagawin ko !? bakit kasi ngayon pa sila nag pa check-up !? sa dinami dami ng araw bakit ngayon pa !? pwede naman ibang araw , pag nga naman minamalas ka , makikita mo pa ang nde mo pa dapat makita! nakakainis naman .habang naglalakad siya ito nalang nasasabi niya sa isip niya " che chill ka lang ahh bawal ma stress buntis ka,huminahon ka please para sa bata na sinapupunan mo,bawal ka ma stress okay " sabi niya isip niya kaya dahan dahan siya ng inhale exhale para naman kumalma siya. Lahat na nilusutan ko at nilikuan ko na para lang maka-alis dito at maka iwas na din. Simula ng araw na yun tinanggap ko na sa sarili ko at pinangakong hindi ko na hahayaan pa na magtagpo pa ang ating mga landas pero ito ako ngayon... "Che." Napahinto ako sa paglalakad . Binalot na naman ng kaba at sakit ang dibdib ko. panahon na ba para malaman niya ang totoo.....? nde pa sa ngayon..