Download Chereads APP
Chereads App StoreGoogle Play
Chereads

Domestic Na Kanojo Manga

Young hearts

Julie Thompson just moved into the suburban town to live with her aunt's family and hopes to not have or make any friends at all because she disliked people but maybe liking just one won't hurt. She falls for Uche, her cousin brother's best friend, without even knowing. Follow Julie through her first attempt at love. ... I watched him as he stood there, leaning on the bridge's railing and eating ice cream. The breeze wasn't disturbing his hair today because he had parked it all backwards, he looked cute, I smiled drawing in some breath, satisfied with how today was going. "What?" I heard him ask taking me off my thoughts. "Huh?" "You were smiling." "Oh. I was...." "Can I kiss you?" He asked looking at my lips. "Here?" I asked now, my heart beating hard against my chest, our first kiss could happen now. "Yeah?" He nodded, I could see his Adam's apple go up and down as he swallowed, I bit my lips, nervously. I smiled approvingly, almost getting up from the bench where I sat. "No sit." He said coming closer to sit next to me. The bench was quite small so we were so close to each other. He leaned in and I could smell him more the closer he got to my face. His lips were now inches away from mine and the moment they touched I closed my eyes, I didn't know why but I did. He didn't put his tongue in my mouth, it was as simple as it could get, just a warm kiss and I as glad he didn't. When he lips left mine, I opened my eyes licking my lips. He was smiling, I hadn't yet told him how much I loved his smile. "You lied." I told him. "About what?" He stopped smiling. "You said you were a bad kisser." He laughed now with his teeth showing, those beautiful set. Read more... #genka3na
Genika3na2 · 137.1K Views

MASKARA

Tik tak. Tik tak. Tanging tunog ng orasan ang nangingibabaw sa tahimik na bahay—isang tahimik na nakakabingi, na para bang bumabalot sa bawat sulok ng silid. Parang musika ito ng kawalan, ngunit imbes na paginhawahin, lalo lamang nitong pinapalakas ang kabog ng aking dibdib. Tik tak. Parang pinipiga ang aking puso, bawat segundo, bawat saglit, paulit-ulit, na tila pinapaalala ang bigat na matagal ko nang dinadala. Hindi ko na kayang pigilan pa. Kumawala na ang aking mga luha, kasabay ng hiningang tila mabigat na bato sa aking dibdib. Bumagsak ang mga patak na parang ulan sa pisngi kong hindi na sanay ngumiti. Minsan naiisip ko, paano nga ba ako napunta sa ganitong sitwasyon? Ang sakit—nakakapaso, nakakasakal—hindi ito basta lungkot lang, kundi isang matinding kalungkutan na nagpapahina sa aking mga tuhod. Araw-araw, pilit akong bumabangon, pilit tinatawid ang mga oras, pero habang ginagawa ko ito, lalong lumalalim ang sugat. Nasasaktan ako, hindi lamang dahil sa mga nangyari, kundi dahil sa awa ko sa aking sarili. Sino ba namang hindi maaawa kung araw-araw, pinipilit kong ngumiti kahit wala nang natitirang dahilan para sumaya? Ngunit kahit anong mangyari, kahit anong sakit ang idulot nito, isa lang ang sigurado ko: Ikaw at ikaw lamang ang aking mamahalin. Walang makakapalit sa'yo. Sa kabila ng lahat, sa kabila ng mga gabing binubulabog ng tahimik na pag-iyak, ikaw pa rin ang laman ng puso kong durog na durog na. Hays… Nawa’y dumating ang araw na ang tik tak ng orasan ay maging musika ng pag-asa. Pero sa ngayon, ito muna ang aking mundo—isang tahimik na silid, isang pusong nagdurugo, at isang pagmamahal na kahit kailan ay hindi ko kayang bitawan.
ariazmo · 3.3K Views
Related Topics
More