Heto

"Bakit mo ginawa yun?" Mahinahong saad ni Mark kay Nathan. "Bakit? Ano bang pake mo?" maangas na sagot niya kay Mark. "Siraulo ka ba!? Muntikan ng mamatay sila Ella panong mawawalan ako ng pake? Pakipaliwanag nga Nathaniel, bakit?" "Di niyo maiintindihan, wala kayong maiintindihan kase wala naman kayo sa sitwasyon ko! Di niyo alam nararanasan ko!" sigaw ni Nathan pabalik, napatakip ako sa bibig ko at pinigilang wag humikbi, ayoko ng ganto, hindi ko gusto to. "P-panong di namin maiintindihan kung kahit minsan di mo magawang magpaliwanag?" Sabat ni Hannah sa pagitan ng kaniyang mga hikbi. Mahinang tumawa si Nathan at tumingin isa isa samin. "Akala niyo masaya? Sa tuwing sinusubukan kong mag open up sa inyo? Anong nangyayare? Nathan pano yung seryoso? Di ba dyan lagi nauuwi?!" saad niya pa sabay tingin sakin. "Ikaw Aprielle? Nung sinabi mo bang naiinis ka kay Steph ginawa ko bang biro yun?" napaawang ang labi ko sa sinabi niya at nanglalambot na tumingin isa isa sa kanila at saka napadako kay Steph. "Di ba sabi mo? Di mo makayang makita si Steph ng ilang oras dahil naiinis ka sa kaniya? Bakit? Kasi nasa kaniya na lahat? Ikaw Jamaica." Lahat sila ay napatingin kay Jamaica samantalang ako ay napaupo na lng sa upuang katabi ko. "Sinubukan mong lumayo dahil sa nangyari sayo, Akala mo di ko alam? Nanahimik lng ako." saad ni Nath habang matamang nakatingin kay Jam pero umiwas lng si Jam at ngumiti. "Atleast ako di kayo naargabyado, walang napahamak kahit isa sa inyo, mas pinili kong lumayo kaysa mapahamak kayo." unti unti yung harang na tinayo ni Jam para di bumigay, nawala at tuluyan ng tumulo yung mga luha niya. "A- alam niyo magsiuwian na lng muna tayo, magpalamig tayo ng ulo. Tsaka natin to pag usapan." saad ni Ate Quiin at saka umalis. "Bakit? Tatakbo ka ulit? Para ano? Matakasan mo lahat—" "Oo! Para matakasan ko ! Anong problema kung takasan ko? Anong problema? Ayaw kong masira pagkakaibigan nating lahat! Kaya heto sinusubukan kong pigilan!" pati si Ate Quiin ay bumigay na. "Sa ilang beses mong pagpigil na mangyare yung gantong bagay, mas lalong lumala, mas lalong nasira." saad ni Nath sabay tayo at iniwan kaming lahat. Lumapit sakin si Steph at hinawakan ang balikat ko pero umiling lng ako at umalis na din. . . . . . They say break up could shatter your whole life But For me, Watching my friends grow apart with each other already breaks my heart. Friend ship over is more heart breaking than break up. If ever If ever I don't want to know them if ever I'll go back time. . . . . I—no they are part of my life, if ever, If ever I could go back time I will fix everything, everything, every inch of it. . . . . .

CHAEBOL-Ang tawag sa mayamang pamilya sa Korea. This story tells the story of 2 people with different story, status but becomes Chaebol in a different way. Hi, my name is Seonmul Park, a genius boy in Computer. I am a simple Hack and Bug Remover in Manyong Company and Enterprise-MCaE, but one day, I became a successor of Manyong. Hi, my name is Flaviana Clara Diamante Millar napunta ako sa land of my dream sa South Korea para magtrabaho as a assistant ng tagapagmana ng Manyong Company. Isa akong Filipina nagmula simple ng pamilya lamang. Ang tinapos kong kurso ay FBPSM pero dahil wala nga akong makuha na trabaho Don grinab ko opportunities na makapagtrabaho sa Korea as a julalay kasi 1 Billion won ba naman ang sahod di kailangan daw na magaling magkorean kahit proficient lang daw sa English ok lang sa kanila. Luckily natanggap ako, wala ni piso akong babayaran daw kaya umoo agad ako. Read and find it out! Mahilig ba kayo sa KDRAMA heto na ang iniintay nyo mayroon akong ginagawang storya na pangKDRAMA halina at tunghayan. Follow me and subscribe to my story. Thank you in advance!. Tauhan Kang Manyong/Lee Seonmul-Lee Joon Gi Flaviana Clara Diamante Millar-YEOJA1BABAE2GIRL3/GIWU 대별/PAYE ANDREA DIAMANTE MILLAR YEOJA1BABAE2GIRL3 ©️COPY RIGHTS ALRIGHT RESERVES

Sa bahay-ampunan nag-umpisa. Aware si Nazmiya, ipinagkasundo na siya sa kababatang si Nato. Pero heto makulit ang puso niya. Tinitibok niyon ay iba. At iyon ay walang iba kundi si Apollo. Kahit pa nalaman niya ang sikreto nito ay wala pa rin iyong pinagbago. Gusto niya si Apollo. Period. Ganoon din kaya ito kahit pa parehas silang may kabibeng tinatago?

Araw araw na lamang siyang nakatingala sa bughaw na kalangitan. Iniisip kung karapat dapat lamang ba ang kanyang ginawa. Heto sya ngayon nag iisa sa kawalan. Tila wala nang saysay ang lahat. Masaya kaya sya ? Sana naman. Yun lang naman ang tangi nyang nais. Biglaang dumilim ang paligid. Andito na naman sila. Hindi na sila napagod pagod. Inilabas nya ang kanyang mahabang espada. Ibinuka ang pakpak at inipon ang natitirang lakas. "Hinding hindi kayo makakalagpas. Hinding hindi nyo malalapitan ang aking mahal" Tila mga asong ulol ang mga demonyong nagsisipag takbuhan patungo sa lagusan. Nag uunahan, nag kakandarapa, at nagkakatapakan.

Siya si Melody Tolentino, lumaki sa hirap Kaya naman hindi naging mapagmataas kahit kanino man. Siya ay 19 years old na, nakapag-aral ng elementary at sekondarya sa isang pampublikong paaralan at kailanman ay hindi niya ito ikinahiya kanino man. Sapagkat nakapagtapos siya ng elementarya at sekondarya ng may mga sertipiko at medalya. At ngayon ay nakapagtapos siya ng dalawang taon sa Senior high sa isang pribadong paaralan. Nakapasok siya dito sapagkat nakakuha siya ng scholarship sa isang kilalang tao, Kaya naman hindi niya sinayang ang pagkakataong iyon. Nag-aral siya ng mabuti at nagsikap, Kaya naman heto siya ngayon, Isa sa mga nagkamit ng mga medalya. Ngayon ay mas mahirap na pagsubok ang darating sa kaniya sa pagdating niya sa kolehiyo. Kung ang iba ay lumaki sa isang marangyang pamilya, siya naman ay ibang-iba sa mga Ito. Isa siyang batang babae na lumaki sa hirap, walang magandang buhay, walang magarang damit at sasakyan, walang masarap na pagkain at walang maraming pera. Ngunit pinalaki siya ng kaniyang mga magulang na palaban sa buhay at may takot sa panginoon. Kaya naman lumaki siya ng mayroong mabuting puso at mapagmahal sa kapwa. Marami mang nambully sa kaniya dahil sa istado ng kanilang pamumuhay ay hindi ito naging dahilan para siya ay sumuko. Ginamit niya itong lakas upang bumangon at makapag simulang muli.

Excerpt: Kagagaling lang niya sa kaniyang maliit na groserya. Nadatnan niyang nakayakap sa sariling tuhod si Rebecca. Napahugot na lang siya ng hininga, nakikita na niya kung bakit narito ito at ganoon ang itsura. Nag-angat ito ng tingin Marahil ay naramdaman nito ang presensya niya. Namumula ang mata nito. "What happen?" tanong niya. "Pasensya ka na Liberty. Ginamit ko ang duplicate key ng bahay mo. Its just that.... W-Wala akong mapuntahang i-iba.." Napahagulhol na ito. Umupo siya sa sofang katabi nito at tinapik ang balikat. "Its okay.. Anong nangyari?.." Malumanay na tanong niya. Muli na naman itong napahagulhol. "M-Maliit lang na p-problema pero..pero naging dahilan ng away namin at marahil nasaktan ko ang damdamin ni Jose kaya hindi na umuwi ng dalawang araw. Kanina nang bisitahin ko sa opisina ay sinabing hindi ito pumasok ng tatlong araw... Maaaring magkasama sila ng babaeng iyon!" Tumalim ang mata nito sa huling turan.. Nalilitong nakatingin siya sa kaibigan. Sa totoo lang hindi maintindihan ang paliwanag nito bagkus na magtanong muli ay nanahimik na lang siya. Makalipas ang ilang sandali ay nagsalita siya. "Ano ng balak mo ngayon?" "Maaari ba akong dumito ng ilang araw?" Nananantyang tanong nito. Kumunot naman ang noo niya. "Oo naman. Pero baka kapag umuwi na ang mister mo at hindi ka maabutan ay siguradong mag-aalala 'yon..." Hindi ito sumagot. Napasandal na lang siya sa upuan. Limang buwan lang na kasal ang kaibigan niya at heto hindi iilang beses na tumatakbo ang kaibigan sa bahay niya at doon umiiyak.. Makaraan lang ng isang araw o dalawa ay sinusundo na ng asawa at magkakabati agad. Pagkatapos ang saya-saya na naman ng kaibigan. Makaraan na naman ng mga araw ay umiiyak na naman itong uuwi sa bahay niya at mauulit na naman ang pangyayari.. Napabuntong hininga na lang siya. Sigurado naman siyang mahal ni Rebecca ang asawa at ganun din naman si Jose rito pero hindi niya maintindihan ang mga ito kung bakit palaging away-bati. Kung siya lang ang magmahal ay ayaw niya ng away nais niyang perpekto ang kanilang samahan sa asawa kung mayroon man ganoon, hindi na siya aasa na may lalaking hindi aawayin ang babae. "Matutulog na ako.." Paalam ni Rebecca. Tumango na lamang siya. Ang kanyang apartment ay may dalawa lang silid at may iisang banyong napapagitnaan niyon at may maliit na kusina sa kaliwang bahagi ng bahay kung saan katabi lang ng kwartong inuukopa ngayon ni Rebecca at ang maliit na sala ay katabi naman sa kanya. Mula sa kanyang silid ay may pintuan ang banyo ganoon rin sa kabila kaya kung maligo siya ay ila-lock ang pintuan mula sa kabila kahit noon wala nang tumatao roon. Dati ay bahay nila iyong dalawa. Hati sila ng bayad ng mabili iyon. Pero ng mag-asawa si Rebecca mahigit limang buwan na ay ibinenta na sa kanya ang share sa bahay na iyon. Makaraan ng dalawang araw ay naroon na si Jose at sinusundo ang asawa. Sa una ay galit si Rebecca pero 'di kalaunan pagkatapos magpaliwag ng asawa ay nagkabati na sila. Umuwi daw ang asawa sa bahay ng mga magulang dahil sa hindi pagtitiwala ni Rebecca dito, nagselos lang daw ito sa wala kahit naman walang nakitang babae ang asawa. "Eh bakit tatlong araw kang hindi pumasok?!" Naghihimutok pa rin na usal ni Rebecca. "Kasi naman ang unang araw ng absence ko sa opisina ay naghanda ako ng surprise sayo pero hindi mo na nakita dahil sa nangyari. Monthly celebration dapat natin noong isang araw-" Hindi pa man tapos sa pagsasalita ang asawa ay tumalon na ito at niyakap ng mahigpit ni Rebecca.. Napailing na lang siya sa nasaksihan niya parang ganoon rin lang noong nakaraang nag-away ang mga ito. Ang kaibahan lang ay sa loob ng bahay nangyari ng huli hindi tulad ngayon na sa labas at kasalukuyan niyang isinasara ang bahay niya. Papasok pa siya sa bangko. Isa siyang public accountant.