เมฆตื่นขึ้นมาแต่เช้า วันนี้เป็นวันที่เขาต้องไปหาหมอตามนัดเพื่อตรวจครรภ์ตอนหกเดือน
แต่…
พี่ธีร์ติดงาน
เมื่อคืนธีร์โทรมาบอกว่าอยู่ที่ทำงานจนดึก เพราะมีงานสำคัญที่เข้ามาโดยไม่ทันตั้งตัว แม้เมฆจะเข้าใจ แต่ก็อดน้อยใจไม่ได้
พี่ธีร์ตั้งใจจะไปกับเขาแท้ ๆ แต่ก็ต้องมาติดงานซะก่อน…
เมฆถอนหายใจเบา ๆ ก่อนจะลูบท้องตัวเองอย่างปลอบโยน
"ไม่เป็นไรนะก้อนนุ่น วันนี้เราไปหาหมอกันเองได้เนอะ"
เจ้าตัวเล็กในท้องดิ้นเบา ๆ ราวกับรับรู้ เมฆยิ้มบาง ๆ แล้วลุกขึ้นเตรียมตัว หยิบเอกสารที่ต้องใช้ กระเป๋าสตางค์ และสมุดบันทึกครรภ์มาใส่กระเป๋าให้เรียบร้อย
"เหลือแค่หาคนไปส่ง…"
เมฆเดินออกจากห้อง ตั้งใจจะไปขอให้ใครสักคนพาไปโรงพยาบาล แต่ขณะที่เดินไปตามโถงทางเดิน ก็ได้ยินเสียงคุ้นเคยดังมาจากห้องนั่งเล่น
"เมฆตื่นหรือยัง?"
เมฆชะงัก เท้าหยุดลงโดยอัตโนมัติ
เสียงของธีร์…?
"คุณธีร์เหรอ?"
เมฆเดินเข้าไปใกล้ ก่อนจะเห็นธีร์กำลังจัดของบางอย่างในมือ พลางหันไปถามคนในบ้านว่าเมฆตื่นหรือยัง
พวกเขาสบตากัน
เมฆกะพริบตาปริบ ๆ "คุณธีร์? ไม่ใช่ว่าติดงานเหรอครับ?"
ธีร์เงยหน้าขึ้นจากของในมือ ก่อนจะถอนหายใจเบา ๆ แล้วเดินเข้ามาหา
"ฉันเลื่อนงานออกไปแล้ว"
"หา?!" เมฆเบิกตากว้าง
"ให้เลขาจัดการนัดใหม่ไปแล้ว" ธีร์พูดพลางจับมือเมฆมากุมไว้หลวม ๆ "ภรรยากับก้อนนุ่นสำคัญกว่างานอยู่แล้วล่ะ"
เมฆหน้าแดงจัด
"...พี่ธีร์…"
"ไปกันเถอะ" ธีร์ไม่ปล่อยให้เมฆพูดอะไรต่อ รีบจูงมือไปที่รถทันที
—---
ระหว่างทาง เมฆยังอดมองธีร์ไม่ได้
"ไม่มองถนนหรือไง?"
"ก็ผมแปลกใจ" เมฆพูดเสียงเบา "พี่ธีร์ดูจริงจังกับงานตลอด นี่ถึงกับเลื่อนออกไปเลยเหรอครับ?"
ธีร์เหลือบตามองเมฆแวบหนึ่งก่อนจะตอบ "ก็เมียฉันท้องอยู่"
เมฆเงียบไป… หน้าเริ่มแดงขึ้นเรื่อย ๆ
"อีกอย่าง ฉันก็รอวันนี้มาหลายวันแล้ว จะให้พลาดได้ยังไง"
"พี่ธีร์…"
ธีร์หัวเราะเบา ๆ "งั้นต่อไปห้ามคิดจะไปหาหมอคนเดียวอีก เข้าใจไหม?"
เมฆพยักหน้าช้า ๆ "เข้าใจแล้วครับ…"
ธีร์ยื่นมือมาวางบนท้องของเมฆระหว่างที่จอดติดไฟแดง
"ก้อนนุ่น ฝากบอกแม่ด้วยนะ ว่าถ้าจะไปไหน ต้องบอกพ่อก่อน"
เจ้าตัวเล็กในท้องดิ้นตอบรับ เมฆได้แต่มองธีร์แล้วยิ้มออกมา
…ถึงแม้ธีร์จะดูเป็นคนเงียบขรึมและจริงจังกับงานแค่ไหน แต่สุดท้ายแล้ว…
ภรรยาและลูกก็สำคัญที่สุดสำหรับธีร์อยู่ดี
หลังจากตรวจครรภ์เสร็จ ทั้งเมฆและธีร์ก็ได้รับข่าวดีจากคุณหมอ
"ทารกแข็งแรงดีมากเลยนะครับ ตอนนี้อายุครรภ์หกเดือนแล้ว สามารถได้ยินเสียงของคุณพ่อคุณแม่ได้ชัดเจนขึ้นกว่าเดิม คุณพ่อคุณแม่ก็พูดคุยกับลูกเยอะ ๆ นะครับ จะช่วยให้เด็กในท้องรู้สึกปลอดภัยและมีพัฒนาการที่ดี"
เมฆยิ้มออกมาทันที "งั้นก้อนนุ่นฟังเราได้เยอะขึ้นแล้วสินะครับ"
คุณหมอพยักหน้า "ใช่ครับ แถมตอนนี้คุณพ่อคุณแม่สามารถเริ่มเตรียมของใช้สำหรับเด็กทารกได้แล้วนะครับ อีกไม่นานก็จะเจอหน้าลูกแล้วล่ะ"
เมฆตื่นเต้นจนมือกำเสื้อธีร์แน่น หันไปมองธีร์ที่ก็ดูเหมือนจะอึ้งอยู่เหมือนกัน
"เร็วขนาดนี้เลยเหรอครับ?" ธีร์ถามเสียงแผ่ว
"แน่นอนครับ อีกแค่สามเดือนเองนะครับคุณพ่อ"
ธีร์กระพริบตาช้า ๆ ก่อนจะพยักหน้า
คุณพ่อ…
เขาเป็นพ่อจริง ๆ แล้ว
—---
ระหว่างทางกลับบ้าน เมฆคุยกับก้อนนุ่นไม่หยุด
"ได้ยินแม่ชัดขึ้นแล้วใช่ไหมครับ? งั้นเดี๋ยวแม่จะเล่านิทานให้ฟังบ่อย ๆ นะ ก้อนนุ่นจะได้โตมาเป็นเด็กฉลาด"
ธีร์เหลือบตามองเมฆแล้วก็อดยิ้มออกมาไม่ได้
"พูดไม่หยุดเลยนะ"
เมฆหันมามองธีร์ "พี่ธีร์ก็ลองพูดสิครับ คุณหมอบอกว่าเสียงพ่อก็สำคัญนะ"
ธีร์เงียบไป ก่อนจะมองท้องของเมฆด้วยสายตาลังเล
ให้เขาพูดอะไรดี?
เมฆหัวเราะเบา ๆ "ลองแค่ทักทายก่อนก็ได้ครับ"
ธีร์สูดหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนจะพูดเสียงต่ำ
"ก้อนนุ่น"
เมฆกลั้นยิ้ม ธีร์ดูเขินมากกว่าที่คิด
"วันนี้หมอบอกว่าหนูแข็งแรงดีนะ" ธีร์พูดต่ออย่างเก้ ๆ กัง ๆ "โตขึ้นมาแข็งแรง ๆ ต่อไปนะ"
ทันใดนั้นเอง เจ้าตัวเล็กในท้องก็ดิ้นแรงขึ้นจนเมฆสะดุ้ง
"อ๊ะ!"
"เป็นอะไร?" ธีร์ตกใจ รีบหันมามอง
"ไม่เป็นไรครับ ก้อนนุ่นแค่ตอบรับ" เมฆหัวเราะ "สงสัยจะชอบเสียงพ่อมากเลยนะครับ"
ธีร์มองท้องของเมฆนิ่ง ๆ ก่อนจะค่อย ๆ ยื่นมือไปลูบเบา ๆ
"...ฝากตัวด้วยนะ"
เมฆมองธีร์ด้วยรอยยิ้มอบอุ่น
ไม่ว่าจะเป็นพ่อที่ไม่เคยคิดจะมีลูกมาก่อน หรือแม่ที่ไม่เคยคิดจะมีครอบครัวแบบนี้…
ตอนนี้พวกเขากำลังจะสร้างครอบครัวด้วยกันจริง ๆ แล้ว
—---
พอกลับถึงบ้าน เมฆก็นั่งลงบนโซฟาแล้วหยิบสมุดบันทึกครรภ์ขึ้นมาเปิดดู
"พี่ธีร์ เราจะเริ่มเตรียมของให้ก้อนนุ่นกันตอนไหนดีครับ?"
ธีร์ที่กำลังถอดสูทออก หันมามองเมฆ "อยากเริ่มเลยไหม?"
"ผมก็อยากเตรียมไว้ให้เร็วที่สุดครับ แต่พี่ธีร์ต้องทำงาน—"
"พรุ่งนี้หยุดงาน"
เมฆชะงัก "หา?"
ธีร์พูดเสียงเรียบ "พรุ่งนี้เราจะไปซื้อของใช้ให้ก้อนนุ่นกัน"
เมฆยิ้มกว้าง "จริงเหรอครับ!"
"อืม"
เมฆขยับเข้าไปกอดธีร์อย่างดีใจ "ขอบคุณนะครับพี่ธีร์!"
ธีร์กอดตอบเบา ๆ แล้วกระซิบข้างหูเมฆ "เรื่องของลูก เรื่องของภรรยา สำคัญที่สุดอยู่แล้ว"
เมฆหน้าแดงทันที
…คำว่า "ภรรยา" นี่ ทำไมธีร์พูดออกมาได้หน้าตาเฉยขนาดนี้นะ?
แต่ก็นั่นแหละ…
เขาก็คือภรรยาของธีร์จริง ๆ นั่นแหละ