ร้านอาหารที่เลิงเร่อปิงเลือกเป็นร้านอาหารที่มีชื่อเสียงมากในประเทศไทย ต้องจองล่วงหน้าถึงจะเข้าไปได้ ถ้าไม่มีอำนาจหรือฐานะก็เข้าไม่ได้เลย
เลิงเร่อปิงก็ต้องใช้ช่องทางของสมาคมการค้าอัญมณีบั่วยู่ถึงจะจองที่นั่งได้ และยังเป็นโต๊ะวีไอพีด้วย บรรยากาศดีมาก
แสงเทียนกระพริบ ไวน์แดงทำให้เมามาย
เสียงดนตรีอ่อนหวานลอยอยู่ในอากาศ
เสี่ยวเจิ้งนั่งตรงข้ามกับเลิงเร่อปิง
พนักงานเสิร์ฟอาหารอย่างสง่างาม จานแล้วจานเล่า ไม่นานโต๊ะก็เต็มไปด้วยอาหารพิเศษของไทยมากมาย
อาจเป็นเพราะบรรยากาศที่ดูคลุมเครือ เสี่ยวเจิ้งกับเลิงเร่อปิงนั่งตรงข้ามกันโดยไม่พูดอะไร ตกอยู่ในความเงียบที่แปลกประหลาด
เสี่ยวเจิ้งรู้สึกอึดอัดใจ ไอแห้งๆ แล้วพูดว่า "เอ่อ...บรรยากาศที่นี่ดีนะ"
"ใช่ ดีมากเลย"
เลิงเร่อปิงยิ้มออกมาทันที
เหมือนดอกบัวหิมะที่บานในภูเขาน้ำแข็ง สวยงามมาก
เพราะเลิงเร่อปิงเพิ่งสังเกตเห็นว่าท่าทางเก้อเขินของเสี่ยวเจิ้งดูน่ารักมาก
เสี่ยวเจิ้งงงไปครู่หนึ่งแล้วก็หน้าแดง แอบด่าตัวเอง "แม่ง นายเป็นถึงเทพผู้ชั่วร้าย ทำไมถึงได้เสียท่าให้ผู้หญิงคนนี้ล่ะ"
