ในเวลาถัดมา เสี่ยวเจิ้งก็กลับไปที่โรงแรมที่เลิงเร่อปิงพักอยู่ ในช่วงสองสามวันนี้ เลิงเร่อปิงยุ่งมากกับการหารือรายละเอียดความร่วมมือกับสมาคมบาวอวี๋ชือเหลียนเหอฮุยกับหลันกั้นเฮิง
ทางด้านของหลันกั้นเฮิงก็มีล่ามอยู่แล้ว เสี่ยวเจิ้งจึงไม่ได้ไปช่วย
เขายังมีธุระบางอย่างที่ต้องทำ
ฮัวซื่อเอินทำร้ายคนของเทียนหวังของเขา ไม่อาจปล่อยไปเฉยๆได้
หลงเฉอพักฟื้นอยู่หนึ่งสองวัน หลังจากฟื้นตัวดีขึ้นแล้วก็มาหาเสี่ยวเจิ้ง พูดว่า "นายเซียว พวกเราจะทำอย่างไรต่อไปครับ?"
เสี่ยวเจิ้งยิ้มน้อยๆอย่างมั่นใจ แต่เขาไม่ได้พูดอะไร กลับถามกลับไปว่า "คุณคิดว่าเราควรทำอย่างไรต่อไป?"
นี่คือการทดสอบหลงเฉอ
หลงเฉอพูดเสียงหนักแน่นว่า "ถ้าผมเดาไม่ผิด ตอนนี้ฮัวซื่อเอินคงไปหากำลังเสริมแล้ว"
"อ้อ?"
ตาของเสี่ยวเจิ้งเป็นประกายขึ้นมา พูดว่า "ทำไมคุณถึงได้ข้อสรุปแบบนี้?"
หลงเฉอคิดสักครู่ แล้วพูดช้าๆว่า "ฮัวซื่อเอินคนนี้ โหดเหี้ยมและมีพิษสงมาก สิ่งที่เขาคิดอยู่ตอนนี้ แน่นอนว่าต้องเป็นวิธีแก้แค้นพวกเรา และอิทธิพลของเขาในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ก็ถูกพวกเราถอนรากถอนโคนไปเกือบหมดแล้ว
