เสี่ยวเจิ้งกลับยิ้มอย่างเรียบเฉย พูดว่า "หยกก้อนนี้ผมมีประโยชน์อื่น ไม่ขายหรอก"
พูดจบก็เดินไปหาหมอกัดหิน บอกว่า "ขอรบกวนคุณช่วยตัดหินก้อนนี้ให้หน่อย"
"ได้ครับ"
หมอกัดหินตอบรับ แล้วมือก็ควงเครื่องมือไปมา ขึ้นลงไม่กี่ครั้งก็ตัดหินก้อนนั้นออกมา ขนาดเท่าไข่ไก่ แล้วส่งให้เสี่ยวเจิ้ง
หยกใสแวววาว ดั่งก้อนน้ำแข็งใสที่เปล่งประกายแสง ภายในยังมีแสงสีเขียวตระการตา
เสี่ยวเจิ้งรับหินมา เดินไปหาโมอันนา วางหยกที่งดงามจับใจนี้ลงบนฝ่ามือของเธอ พูดว่า "ให้คุณ"
"ฮึ่ก..."
ทันใดนั้น เสียงสูดลมหายใจดังขึ้นพร้อมกัน
ทุกคนมองเสี่ยวเจิ้งอย่างไม่อยากเชื่อ หยกก้อนนี้เป็นหยกซึ่งเป็นพันธุ์เขียวจากจื้อหยาง มีมูลค่าเกือบสองล้านเชียวนะ!
แค่ให้คนอื่นไปอย่างนั้นเหรอ?
การทำอย่างใหญ่โตแบบนี้ ช่างน่าตกใจจริงๆ
สาวๆ ชั้นสูงต่างมองเสี่ยวเจิ้งด้วยสายตาแปลกๆ มีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย การมอบของขวัญล้ำค่าขนาดนี้ให้ผู้หญิง มันเป็นฉากที่เห็นได้แค่ในละครทีวีเท่านั้น พวกเธอต่างแอบใจสั่น เสียดายที่ตัวเองไม่ใช่โมอันนา
"บ้าชิบ!" ตอนนี้ หวังเรินเจ๋อสีหน้าบึ้งตึงถึงขีดสุด
เสี่ยวเจิ้งกำลังตบหน้าเขาชัดๆ!
