สองคนกำลังเดินอยู่ในซอยที่ค่อนข้างเปลี่ยว รถจอดอยู่อีกฝั่งหนึ่งของซอย พวกเขาต้องเดินผ่านซอยนี้เพื่อไปถึงที่จอดรถ
ซอยนี้อยู่ด้านหลังสถานที่จัดงานแสดงสินค้า ห่างไกลจากถนนใหญ่ จึงมีคนสัญจรน้อยมาก และเนื่องจากถูกบดบังด้วยตึกใหญ่ เสียงจึงเดินทางมาถึงได้ยาก ทำให้เงียบมาก
อา ไป๋ดึงชายเสื้อของฉู่เสี่ยวหราน พูดอย่างอดไม่ได้ว่า "เสี่ยวหราน เรารีบเดินกันเถอะ รู้สึกว่าที่นี่น่ากลัวจัง"
ฉู่เสี่ยวหรานยิ้มกว้างพูดว่า "อา ไป๋ ไม่นึกเลยว่าเธอจะขี้กลัวด้วย แค่ซอยเล็กๆ เท่านั้นเอง กลัวอะไรกัน ไม่ต้องกังวล ฉันจะปกป้องเธอเอง"
อา ไป๋ยิ้มขื่น "แค่รู้สึกหวั่นๆ ในใจ ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้ ก่อนหน้านี้ไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนเลย"
ฉู่เสี่ยวหรานตบไหล่อา ไป๋ ยิ้มพูดว่า "โอเค โอเค พวกเรารีบไปกันเถอะ จะได้กลับบ้านเร็วๆ อาจจะเพราะวันนี้เธอเหนื่อยมาก กังวลมาทั้งวันด้วย"
ทั้งสองคนคุยกันไปพลางเดินไปพลาง
และก็ในตอนนั้นเอง!
ฉึก!
ในอากาศ พลันดังเสียงหวีดแหลมขึ้นมา ราวกับมีอาวุธคมบางอย่างตัดผ่านอากาศ ตามมาด้วยความรู้สึกเย็นยะเยือกที่ทั้งสองคนรับรู้ได้!
ฉัวะ ฉัวะ ฉัวะ!
