เรื่องราวได้ดำเนินมาถึงจุดนี้แล้ว เติ้งหลินหลินก็ทำอะไรไม่ได้ เธอกระทืบเท้าอย่างโมโห จ้องมองเสี่ยวเจิ้งด้วยสายตาดุดัน แล้วก็รีบเข้าไปในรถของตัวเอง ปิดประตูรถดังปัง
เสี่ยวเจิ้งไม่สนใจเลยแม้แต่น้อย เขายิ้มอย่างมีความสุขแล้วขึ้นรถจากอีกด้านหนึ่ง นั่งลงบนที่นั่งคนขับ ลูกน้องสองคนของเติ้งหลินหลินเห็นดังนั้นก็รีบขึ้นรถตามและคาดเข็มขัดนิรภัย
แต่ชายหนุ่มสองคนนี้มองดูเสี่ยวเจิ้งด้วยสีหน้าที่แสดงความกังวลเล็กน้อย พวกเขาส่ายหัวอย่างเงียบๆ ไม่มีความมั่นใจในตัวเสี่ยวเจิ้งเลย
เพราะว่ากฎเกณฑ์แบบนี้ มันกดดันเสี่ยวเจิ้งมากเกินไป!
รถของพวกเขาเป็นเพียงรถธรรมดาๆ คันหนึ่ง แต่รถของฝ่ายตรงข้ามเป็นรถสปอร์ต! ความแตกต่างแบบนี้ ไม่ใช่ว่าจะใช้ทักษะการขับรถอย่างเดียวมาทดแทนได้!
"ฮ่า ถ้าแพ้การแข่งขันครั้งนี้ พวกลูกคนรวยนั่นจะต้องหยิ่งผยองมาก พวกเราสองคนควรคิดหาวิธีให้ดีๆว่าจะช่วยให้หัวหน้าพี่ใหญ่หนีรอดไปได้อย่างไรในสถานการณ์แบบนั้น"
ชายหนุ่มสองคนนี้นั่งอยู่ด้านหลังรถ ตอนนี้ ชายหนุ่มคนหนึ่งพูดกระซิบกับอีกคนแบบนี้
