พอเดินเข้าไป เขาก็ได้กลิ่นข้าวหอม
"โอ้โห หอมจังเลย!"
เสี่ยวเจิ้งเห็นอาหารบนโต๊ะ เลิงเร่อปิงกำลังกินอยู่ เขาไปหยิบชามและตะเกียบมา แล้วก็นั่งลงอย่างเป็นธรรมชาติ
แต่ยังไม่ทันได้นั่ง เสียงเย็นชาของเลิงเร่อปิงก็ดังขึ้น "อาหารที่นี่ ไม่มีส่วนของคุณ"
เสี่ยวเจิ้งชะงัก แล้วหน้าด้านพูดว่า "ที่รัก คุณทำร้ายจิตใจผมมากนะ ผมเหนื่อยแทบตายทุกวัน กลับมาบ้านยังไม่ให้กินข้าวร้อนๆ สักมื้อเลยเหรอ?!"
เหนื่อยแทบตายทุกวัน? พอได้ยินประโยคนี้ เลิงเร่อปิงอยากจะหยิบมีดมาฟันเสี่ยวเจิ้งให้ตาย
"โอ้โฮ นี่มันหมูผัดเปรี้ยวหวานที่ผมชอบที่สุดเลยนี่!" เสี่ยวเจิ้งยื่นตะเกียบไปคีบ แต่พอจะคีบได้ ก็ถูกเลิงเร่อปิงใช้ตะเกียบปัดออก
เลิงเร่อปิงมองเขาเย็นชา "ฉันบอกแล้วว่าที่นี่ไม่มีอาหารของคุณ ถ้าคุณอยากกิน ก็ไปทำเองสิ"
เสี่ยวเจิ้งรู้สึกเขินทันที ยิ้มแหยๆ "เอ่อ คุณก็กินไม่หมดนี่นา เสียดายจะตาย แล้วก็ ผมได้ยินมาว่า กินหมูผัดเปรี้ยวหวานมากๆ จะทำให้หน้าอกเล็กลงนะ จริงๆ นะ!"
มือที่ถือตะเกียบของเลิงรู่บิงสั่น อาหารที่คีบไว้เกือบจะตกลงมา กินหมูผัดเปรี้ยวหวานมากๆ จะทำให้หน้าอกเล็กลง? นี่มันตรรกะอะไรกัน?
