"ตำรวจคะ ฉันไม่ได้ฆ่าคนจริงๆ นะคะ!" หลงเฟยเอ๋อทำหน้าเหมือนถูกกล่าวหาอย่างไม่เป็นธรรม ร้องไห้จนแทบจะขาดใจ จากนั้นเธอก็นึกอะไรขึ้นมาได้และพูดว่า "ใช่แล้ว วันนั้นยังมีคนอีกคนหนึ่งเข้าไปในเออร์ตันซานจวง เขาเป็นคนที่ช่วยฉันออกมาด้วย!"
ยังมีคนอีกคนหรือ? โจวสือซิงตกใจ แล้วขมวดคิ้วถามว่า "เป็นใครกัน? ผู้ชายหรือผู้หญิง? แต่ในกล้องวงจรปิดนอกจากคุณแล้ว เราไม่เห็นใครเข้าออกจากคฤหาสน์เลยนะ"
ตอนนี้หลงเฟยเอ๋อพูดอะไรไม่ออกจริงๆ เธอร้องไห้สะอึกสะอื้นพลางพูดติดๆ ขัดๆ ว่า "ฉันไม่ได้ฆ่า ไม่ได้ฆ่าคน! ฉันไม่ได้ทำจริงๆ นะคะ!"
โจวสือซิงขมวดคิ้วแน่น จากการสอบสวนเมื่อครู่ เขาสังเกตได้ว่าหลงเฟยเอ๋อไม่ได้โกหก นี่เป็นประสบการณ์จากการเป็นตำรวจมาหลายปีของเขา
หากต้องการดูว่าคนคนหนึ่งโกหกหรือไม่ ดูที่ดวงตาก็รู้ได้ แต่โจวสือซิงมองเห็นแต่ความตกใจกลัวในดวงตาของหลงเฟยเอ๋อ นอกจากนั้นแล้วไม่เห็นอะไรเลย
"หรือว่าคนที่ฆ่าคนจะเป็นคนอื่นจริงๆ?" โจวสือซิงคิดในใจ
แต่นี่ก็ไม่สมเหตุสมผล ใครกันที่สามารถหลบหลีกการป้องกันที่แน่นหนาขนาดนั้น และไม่ถูกกล้องวงจรปิดจับภาพได้? หรือจะเป็นมือสังหารจากต่างประเทศ?!
