เสี่ยวเจิ้งขมวดคิ้วทันที เพราะผู้หญิงที่ถูกจับตัวมานั้นก็คือฉู่เสี่ยวหราน
"ดูเหมือนเจ้าจะรู้จักเธอสินะ" ราชาหมาป่ายิ้มเล็กน้อย จากนั้นก็เดินไปหน้าฉู่เสี่ยวหราน ลูบแก้มของเธอแล้วพูดว่า "ผิวช่างเนียนนุ่มจริงๆ!"
"เบี้ยวตี๋จื่อ ข้าจำได้ว่าเจ้าเคยบอกว่าชอบผู้หญิงฮั่วเซียมาก ผู้หญิงคนนี้ยกให้เจ้า แต่อย่าเพิ่งเล่นจนพังนะ บางทีคนอื่นอาจจะสนใจเธอก็ได้!"
ราชาหมาป่าพูดกับชายผิวดำร่างกำยำคนหนึ่ง
ชายผิวดำก็คือเบี้ยวตี๋จื่อ เขากับเสี่ยวเจิ้งก็มีความแค้นกันอยู่ ตอนนี้เห็นราชาหมาป่ามอบผู้หญิงให้เขา จึงรีบเดินมาพร้อมรอยยิ้มชั่วร้าย
"รอก่อน!" ตอนนั้นเสี่ยวเจิ้งตะโกนขึ้น
ราชาหมาป่าหันกลับมามองเสี่ยวเจิ้งแล้วถามว่า "โอ้? ไม่ทราบว่าเทพผู้ชั่วร้ายมีอะไรจะพูดหรือ?"
"เรื่องระหว่างพวกเราก็ให้พวกเราจัดการกันเอง อย่าทำร้ายคนที่ไม่เกี่ยว ขอแค่ท่านไม่แตะต้องเธอ อะไรก็คุยกันได้" เสี่ยวเจิ้งพูดอย่างจริงจัง
เขาต้องช่วยฉู่เสี่ยวหรานแน่นอน ไม่ต้องพูดถึงความสัมพันธ์ของเธอกับเลิงเร่อปิง อีกทั้งอีกฝ่ายถูกจับตัวไปเพราะเขา และนี่ก็เป็นครั้งที่สองแล้ว ถ้าเสี่ยวเจิ้งไม่ช่วยเธอ มโนธรรมจะไม่ยอมปล่อยเขาไปแน่
