บรรยากาศของความเสื่อมโทรมและความเย็นชาแผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย
ในขณะนั้นเอง โทรศัพท์มือถือในกระเป๋าก็ดังขึ้นอย่างกะทันหัน
เสี่ยวเจิ้งเปิดโทรศัพท์อย่างไม่ใส่ใจ
"เซียวเกอ ผมหาข้อมูลเกี่ยวกับที่อยู่ของกระดูกทองคำได้บางส่วนแล้วครับ"
เสียงที่ตื่นเต้นและแฝงไปด้วยความหยิ่งผยองดังมาจากปลายสาย
"โอ้?" เสี่ยวเจิ้งเลิกคิ้วขึ้น ดวงตาเปล่งประกายความดุดันขึ้นมาทันที "เล่ามาซิ"
"จากข้อมูลที่ผมรู้มา กระดูกทองคำปรากฏอยู่ในเรือนจำแห่งหนึ่งชานเมืองจงไห่ เรือนจำนี้สร้างขึ้นในช่วงทศวรรษ 80 เป็นที่คุมขังนักโทษประหารที่โหดเหี้ยม เป็นสถานที่ที่มืดมนมาก จากการตรวจสอบพบว่า กระดูกทองคำตกอยู่ในมือของคนที่ชื่อพระอิทธิ์แปดด้าน"
ในโทรศัพท์ ชายคนนั้นตื่นเต้นจนถูมือไปมา พูดอย่างกระตือรือร้น "เซียวเกอ หลังจากคุณจากไป ทุ่งหญ้าก็น่าเบื่อมาก ในที่สุดก็จะได้สนุกกันเต็มที่แล้ว คันมือมานานแล้ว เราจะลงมือเมื่อไหร่ดีครับ?"
"ข่าวแน่ใจแล้วหรือ?" เสี่ยวเจิ้งถามอย่างเรียบเฉย
"แน่ใจแล้วครับ รอแค่คำสั่งจากเซียวเกอเท่านั้น ผมหลงเฉอไม่ได้ลิ้มรสความเลือดเย็นมานานแล้ว"
เสี่ยวเจิ้งรู้สึกขำปนสงสาร
คนที่ใช้กำปั้นเหล็กทำลายทุ่งหญ้าแอฟริกาทั้งหมด ได้รับฉายาว่าจักรพรรดิทุ่งหญ้า กลับแสดงความตื่นเต้นขนาดนี้เพียงเพราะอยากมีเรื่องให้ต่อสู้ ถ้ากลุ่มอิทธิพลมืดรู้เข้า ไม่รู้ว่าจะคิดยังไง
"ได้ อีกไม่กี่วันนายก็มาที่นี่แล้วกัน แต่ฉันต้องเตือนนายอย่างจริงจัง พอมาถึงฮั่วเซียแล้วต้องระวังนิสัยของนายหน่อย ประเทศไหนนายจะไม่สนใจก็ได้ แต่มาถึงฮั่วเซียแล้วนายต้องสงบเสงี่ยมหน่อย อย่าให้หน่วยงานพิเศษบางหน่วยจับตาดูได้เด็ดขาด ไม่งั้นนายจะมีปัญหาใหญ่"
"ฮ่าๆ เซียวเกอวางใจได้เลยครับ ฮั่วเซียได้ชื่อว่าเป็นเขตห้ามของมือสังหาร ผมจะระวังตัว อ้อ มีอีกเรื่องที่ผมต้องรายงานคุณด้วย คือว่าราชาหมาป่ายุโรปมาหาคุณที่ฮั่วเซียแล้ว"
"ว่ากันว่าเขามาเพื่อแก้แค้นให้น้องชายของเขา" หลงเฉอพูด
"ราชาหมาป่า?" เสี่ยวเจิ้งสูบบุหรี่ หัวเราะขื่นๆ "ก็คือปี้ชือฮัวพี่ชายของเซียวเหอที่ฉันฆ่าตายเมื่อปีที่แล้วน่ะเหรอ?"
"ใช่ครับ ราชาหมาป่ายุโรปปี้ชือฮัว พลังของเขาแข็งแกร่งมาก แม้แต่ผมก็ยังไม่แน่ใจว่าจะเอาชนะเขาได้!" เสียงของหลงเฉอทุ้มต่ำลง
"จับตาดูความเคลื่อนไหวของเขาไว้ ในเมื่อมาแล้ว ฉันเสี่ยวเจิ้งก็จะต้อนรับราชาหมาป่ายุโรปคนนี้" พูดจบ ดวงตาสีดำของเขาก็เปล่งประกายความบ้าคลั่ง
"อ้อ เซียวเกอ สภาพร่างกายของคุณเป็นยังไงบ้าง? ช่วงนี้มีอาการกำเริบไหม?" น้ำเสียงของหลงเฉอหนักแน่นแต่แฝงไปด้วยความดื้อรั้น พูดว่า "เซียวเกอ ขอแค่เรารวบรวมกระดูกทองคำได้ครบ อาการป่วยของคุณต้องดีขึ้นแน่นอน!"
เมื่อพูดถึงอาการป่วย สีหน้าของเสี่ยวเจิ้งปรากฏแววเศร้าหมอง
ยิ้มขื่นสองที "ตอนนี้ยังไม่ตายหรอก แต่ความตายไม่ได้ทำให้ฉันกลัวอีกต่อไปแล้ว"
...
หลังจากวางสาย เสี่ยวเจิ้งจมอยู่ในความเงียบ
จุดประสงค์หลักของการกลับประเทศครั้งนี้ไม่ใช่เพื่อปฏิบัติภารกิจ แต่เพื่อแสวงหาการต่ออายุขัย
หลายปีก่อน เขาได้รับการสืบทอดอำนาจชั่วร้ายจากเทพเจ้าแห่งความตาย ทำให้ร่างกายไม่สามารถรับมือกับพลังนี้ได้ เนื้อเยื่อส่วนใหญ่ในร่างกายได้รับความเสียหายอย่างรุนแรง และสิ่งที่เขาต้องการค้นหาคือกระดูกทองคำ ซึ่งเป็นต้นเหตุของการรักษาร่างกายของเขา เพียงแค่ค้นพบกระดูกทองคำ ร่างกายของเขาถึงจะสามารถซ่อมแซมได้
แต่กระดูกทองคำนั้นหายากเหลือเกิน ตลอดเวลาหลายปี จนถึงตอนนี้ก็เพียงแค่พบกระดูกมือชิ้นเดียวเท่านั้น...
และกระดูกทองคำทั้งหมดมี 206 ชิ้น ว่ากันว่าถ้าหาครบ 206 ชิ้น จะเกิดพลังมหัศจรรย์ ไม่ว่าจะเป็นตายอย่างไร!
เสี่ยวเจิ้งหยิบกระดูกมือสีเหลืองซีดออกมาจากกระเป๋า มุมปากเผยรอยยิ้มขื่น
ราชาที่ไร้มงกุฎแห่งแอฟริกาเหนือ เทพผู้ชั่วร้าย ผู้ก่อตั้งองค์กรเทียนหวัง องค์กรใหญ่ที่สุดในแอฟริกาเหนือ บัดนี้กลับต้องกังวลเรื่องการต่ออายุขัย...ช่างน่าสลดใจ
เพื่อแย่งชิงกระดูกมือชิ้นนี้ เขาถึงกับกวนคุกมืดของยุโรปจนพลิกคว่ำ ตั้งแต่สิบหกคุกรอบนอก ไปจนถึงคุกแห่งความมืดมิด 18 ชั้น ต่อสู้จนตายเพื่อแย่งชิงกระดูกทองคำชิ้นนี้มา!
เสี่ยวเจิ้งมองลานจอดรถด้วยสีหน้าจนปัญญา ถอนหายใจพูดว่า "ถ้าไม่สามารถรวบรวมกระดูกทองคำทั้งหมดได้ ไม่รู้ว่าจะมีชีวิตอยู่ได้อีกนานแค่ไหน?"
ร่างอันเศร้าหมองค่อยๆ หายไปในลานจอดรถใต้ดิน
...
สองทุ่มครึ่ง บาร์หวงเจ่าในเมืองจงไห่
พร้อมกับเสียงเพลงโลหะดังขึ้น ทั้งบาร์คึกคักอย่างยิ่ง ที่นี่คุณสามารถลืมความกังวลทั้งหมดในตอนกลางวัน โยกย้ายร่างกายอย่างเต็มที่ เพลิดเพลินกับจังหวะที่เร้าใจจากเครื่องดื่มและดนตรี
ในตอนกลางวัน คุณอาจเป็นผู้แพ้ในที่ทำงาน คนชั้นล่างที่ไม่สมหวัง หรือถูกเยาะเย้ยดูถูก แต่ในเมืองที่ไม่เคยหลับใหลนี้ เมื่อความมืดปกคลุม ความไม่พอใจทั้งหมดในตอนกลางวัน คุณสามารถปล่อยตัวได้อย่างเต็มที่ที่นี่
ไม่ว่าจะมีสถานะหรือตำแหน่งใด แม้คุณจะมีทรัพย์สินนับร้อยล้าน ที่นี่ ตราบใดที่คุณมีเงิน คุณก็เป็นหนึ่งในฝูงชนที่บ้าคลั่งนี้
แต่เสี่ยวเจิ้งที่นั่งอยู่ในมุมมืดกลับเพลิดเพลินกับบรรยากาศที่นี่อย่างมาก สำหรับเขาแล้ว ไม่ว่าจะเคยมีเกียรติยศสูงส่งแค่ไหนมาก่อน ในขณะนี้ เขาเพียงต้องการมีชีวิตอยู่อย่างปล่อยตัวมากขึ้นเท่านั้น