แม้หยาง ฟานจะพยายามอ้อนวอนและขอร้องทุกวิถีทาง แต่เย่ เถิงก็ยังคงยืนกรานความคิดของเธออย่างแน่วแน่
เธอยอมที่จะทำแบบเมื่อกี้กับหยาง ฟานอีกครั้ง แต่การนอนด้วยกันในตอนกลางคืนนั้นเป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน
คำว่าเส้นแบ่งนั้น พี่สะใภ้ดูจะให้ความสำคัญมากกว่าชีวิตเสียอีก
ในที่สุด เมื่อทนรับการอ้อนวอนของหยาง ฟานไม่ไหว เธอจึงยอมประนีประนอมเล็กน้อย โดยอนุญาตให้หยาง ฟานอยู่ในห้องของเขาได้จนถึงสี่ทุ่ม จากนั้นจะต้องกลับห้องไปนอน
หยาง ฟานที่ใช้ทุกวิถีทางแล้วแต่ก็ไม่สามารถบรรลุเป้าหมายได้ ในที่สุดก็ต้องยอมรับผลลัพธ์แบบนี้
แม้จะรู้สึกเสียดาย แต่ก็ถือว่าได้ผลตอบรับบ้างเล็กน้อย
พี่สะใภ้นำอาหารกลับไปอุ่นในหม้ออีกครั้ง ขณะที่ทั้งสองกำลังรับประทานอาหารอย่างหวานชื่น หลี่เจียก็เดินเข้ามาอย่างกะทันหัน
เมื่อเห็นหญิงสาวสวยที่ปรากฏตัวที่ประตูห้องครัวอย่างไม่คาดคิด สีหน้าของเย่ เถิงก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย และเหลือบมองหยาง ฟาน
หยาง ฟานเห็นเช่นนั้นก็รู้สึกใจหายวาบ
เกิดอะไรขึ้น?
พี่สะใภ้มีสัมผัสที่หกที่แรงกล้าขนาดนี้เลยหรือ?
ไม่น่าจะน่ากลัวขนาดนั้นนะ!
"กำลังทานข้าวกันอยู่เหรอคะ?" หลี่เจียถามเบาๆ
