หยาง ฟานที่งุนงงไม่เข้าใจจึงโทรหาพี่สะใภ้
"พี่สะใภ้ครับ ดึกดื่นป่านนี้แล้วพวกพี่ไปไหนกันมา? ทำไมถึงไม่มีใครอยู่บ้านเลย?"
"พวกเราไปที่ตัวอำเภอค่ะ" เสียงของเย่ เถิงฟังดูเหมือนกำลังอยู่ที่จัตุรัส รอบๆ มีเสียงวุ่นวายมาก
"หา? ทำไมถึงจู่ๆ ก็ไปอำเภอล่ะครับ?" หยาง ฟานถามด้วยสีหน้างุนงง
"เสี่ยวหยวนอยู่ๆ ก็บอกว่าอยากไปร้องเพลง พวกเราเลยเปลี่ยนสถานที่กะทันหัน โทรหาเธอก็ไม่ติดสักที แม่เล็กบอกว่าเธออาจจะอยู่ระหว่างทางไม่สะดวกรับสาย ฉันกำลังจะรอถึงที่แล้วค่อยโทรหาเธออยู่พอดี" เย่ เถิงพูด
หยาง ฟานถึงกับอึ้ง เขาหยิบโทรศัพท์มาดูประวัติการโทร โอ้โห เต็มไปด้วยสายที่ไม่ได้รับเป็นสีแดง
พอดูเวลาอีกที ก็พอดีตรงกับช่วงที่เขากำลังวุ่นวายอยู่กับอู๋เซวี่หลานพอดี
ตอนกลางวันที่เขาทำอะไรกับหยู่หง ต้าว เขาถูกโทรศัพท์รบกวนจนรำคาญ ดังนั้นเมื่อกี้โทรศัพท์ของเขาจึงปิดเสียงตลอด
ถ้าคำนวณตามเวลาแล้ว ตอนที่เขากับอู๋เซวี่หลานกำลังดิ้นรนกันอย่างบ้าคลั่งในทุ่งต้นอ้อนั้น แม่เล็กกับคนอื่นๆ อาจจะพอดีกำลังอยู่บนถนนพอดี คิดถึงตรงนี้ หยาง ฟานก็อดรู้สึกไม่มั่นใจไม่ได้ พวกเขาคงไม่ถึงกับจะรู้เรื่องใช่ไหม?
