เงินนี่ หยาง ฟานไม่เคยรู้สึกว่ามันมากเกินไปเลย
แต่การรับเงินหลายล้านจากคนอื่นโดยไม่มีเหตุผล เขารู้สึกว่ายอมรับไม่ได้
แต่จางอวี่หลานก็เป็นผู้หญิงที่พูดคำไหนคำนั้น หยาง ฟานรู้ดีจากการที่ได้ติดต่อกับเธอมานาน ผู้หญิงคนนี้เมื่อตัดสินใจจะทำอะไรแล้ว ก็จะพยายามทำให้สำเร็จให้ได้
มองดูจางอวี่หลานที่นั่งยิ้มอยู่ข้างอ่างอาบน้ำ สมองของหยาง ฟานก็สับสนวุ่นวาย
วุ่นวายจนเขาไม่รู้ว่าควรคิดอะไรแล้ว
แปดแสนเชียวนะ เขาต้องทำงานกี่ปีถึงจะได้เงินก้อนนี้
พูดว่าไม่สนใจก็คงเป็นเรื่องโกหก แต่ถึงจะสนใจ เขาก็ไม่สามารถรับมันได้จริงๆ
จะโน้มน้าวผู้หญิงดื้อรั้นที่หวังดีกับเขาคนนี้ยังไงดี เขาคิดไม่ออกเลยตอนนี้
คิดวนไปวนมา หยาง ฟานก็ได้แต่พูดอย่างจนปัญญาว่า "พี่ครับ พี่บอกว่าเป็นการลงทุน แต่เราก็รู้กันอยู่ว่ามันคืออะไร พูดตามตรง ผมรับเงินนี้ไม่ได้จริงๆ ถ้าผมรับไป ผมรู้สึกผิดในใจมากๆ เลยครับ"
จางอวี่หลานจ้องหยาง ฟานอย่างหงุดหงิด "ลงทุนไง ฉันพูดจริงๆ นะ ถ้ากำไรเราก็แบ่งกัน ถ้าขาดทุนก็เป็นของฉัน นี่ไม่ใช่การลงทุนหรือไง ถ้านายไม่วางใจ เราทำสัญญากันก็ได้"
หยาง ฟานอ้าปากค้าง "แต่มันก็เหมือนกันนั่นแหละครับ..."
