"รวยขนาดนั้นเลยเหรอ?" พานเสี่ยวเซียมองหยาง ฟานด้วยหางตา แล้วยื่นฝ่ามือออกมาพูดว่า "งั้นก็ได้ คืนนี้ให้หนึ่งหมื่นมา แล้วคุณอยากทำอะไรก็ทำ ฉันยอมทุกอย่าง กล้าจ่ายไหม?"
"กล้าสิ ไม่เห็นต้องเสียดายอะไรเลย เพื่อคุณ ฉันยอมสละทรัพย์สมบัติทั้งหมด" หยาง ฟานตอบ
อย่างไรเสียก็เป็นเงินที่ต้องคืนให้พานเสี่ยวเซียอยู่แล้ว เขาจ่ายไปโดยไม่รู้สึกกดดันเลย
พานเสี่ยวเซียส่งเสียงจิ๊จ๊ะเบาๆ ส่ายหัวไปมาเหมือนกลองแขวน "คุณโม้เก่งจริงๆ ไม่มีร่างเลยสักนิด ถ้ามีฝีมือจริงก็ควักเงินมาสิ แค่เงินพร้อม ให้ฉันถอดเสื้อผ้าตอนนี้เลยก็ได้"
"คุณพูดเองนะ?" หยาง ฟานเริ่มสนใจ
"ใช่ ฉันพูดเอง ฉันทำธุรกิจซื่อสัตย์ ไม่โกงใครทั้งเด็กทั้งคนแก่ พูดอะไรก็ทำอย่างนั้น!" พานเสี่ยวเซียเชิดหน้าพูดอย่างภาคภูมิใจ "แค่คุณจ่ายเงินมา คืนนี้ฉันจะทำตามที่คุณสั่งทุกอย่าง"
เธอมั่นใจว่าหยาง ฟานแค่พูดโม้ แต่หยาง ฟานโอนเงินจริงๆ
"โอนไปแล้ว รับเงินได้" หยาง ฟานเก็บโทรศัพท์ แล้วมองพานเสี่ยวเซียอย่างท้าทาย
พานเสี่ยวเซียอึ้งไป มองหยาง ฟานด้วยสีหน้าประหลาดใจอย่างมาก
"คุณใจถึงจริงๆ นะ ได้ เห็นแก่ที่คุณใจป้ำขนาดนี้ บอกมาสิ ตอนนี้ให้ฉันทำอะไร?"
