หยาง ฟานวันนี้นับว่าสมกับการเป็นคนหนีจนถึงที่สุดแล้ว
ก่อนอื่นก็หนีการเย้าแหย่ของแม่เล็ก แล้วก็หนีการไม่รักษาระยะห่างของหยางหยวน
เมื่อสักครู่ตอนบ่ายโมงกว่าๆ เด็กน่าสงสารคนนี้ก็ต้องขี่รถสามล้อของเขาเข้าเมือง
ไปดูร้านค้าดีกว่า
วันนี้ในบ้านมีกลิ่นอาย "ฉ่าวซา" (凶煞) แรงอยู่หน่อย
ตอนกินข้าว แม่เล็กให้เบอร์โทรศัพท์สามเบอร์กับหยาง ฟาน บอกว่าทั้งหมดเป็นร้านค้าที่ปล่อยเช่า
หลังจากถึงในเมือง หยาง ฟานซื้อโค้กเย็นๆ มาขวดหนึ่ง นั่งข้างถนนดื่มพลางโทรหาเบอร์แรก
อากาศร้อนบ้านี่ แม้แต่ลมที่พัดมาก็ยังร้อนระอุ
ราวกับเอาไดร์เป่าผมมาเป่าใส่หน้าฟู่ๆ
"ฮัลโหล"
เสียงผู้หญิงนุ่มนวลดังออกมาจากโทรศัพท์ หวานเจี๊ยบ
แค่ฟังเสียงก็ดูเหมือนจะเป็นสาวน้อยอ่อนหวานไร้กระดูก
หยาง ฟานรีบบอกจุดประสงค์ของตัวเอง
"อ๋อ คุณเป็นคนที่จะเช่าร้านใช่ไหม? แม่ฉันบอกฉันเรื่องนี้ตอนเที่ยง ตอนนี้คุณอยู่ไหน?" หญิงสาวถาม
"ผมอยู่ในเมืองครับ ตรงข้ามธนาคาร" หยาง ฟานตอบ
"งั้นคุณรอฉันแป๊บนึงนะ ฉันออกไปเดี๋ยวนี้ ฉันอยู่ในธนาคารพอดี" หญิงสาวพูด
