สวนสาธารณะที่เงียบสงัด มีเพียงเสียงนกแสกร้องแว่วๆ เป็นครั้งคราว
เสียงร้องของพานเสี่ยวเซียดังก้องไปทั่ว
ภายใต้การโจมตีอย่างรุนแรงราวกับพายุฝนของหยาง ฟาน เธอได้ทิ้งความสำรวมและเหตุผลไปอย่างสิ้นเชิง จมดิ่งลงสู่ความรู้สึกเพลิดเพลินอย่างที่สุด
นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่เธอถูกทำแบบนี้กลางแจ้ง แต่ก็เป็นครั้งที่เธอรู้สึกสบายที่สุดด้วย
จนถึงตอนนี้เธอถึงได้รู้ว่า การที่หยาง ฟานจัดการเธอไปครึ่งครั้งเมื่อวันนี้ ไอ้หมอนี่ยังคงเก็บแรงไว้อยู่
ตอนนี้ต่างหากที่เป็นความสามารถที่แท้จริงของเขา
หากไม่พูดถึงว่าหยาง ฟานเป็นคนอย่างไร ตอนนี้พานเสี่ยวเซียเริ่มหลงใหลในความสามารถของหยาง ฟานแล้ว
ในวันนี้ หยาง ฟานทำให้เธอเข้าใจถึงความเพลิดเพลินที่แท้จริงของการเป็นผู้หญิง
"อ๊ะ...ดีจัง แรงอีก แรงกว่านี้อีก" พานเสี่ยวเซียตะโกนอย่างสับสนและไร้เหตุผล "แรงๆ เลย ทำฉันให้ตายไปเลย อย่าเห็นใจฉัน ฉันก็แค่หญิงร่านคนหนึ่ง จัดฉันอย่างแรง จัดฉันสิ..."
ตอนนี้พานเสี่ยวเซียคงไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าเธอกำลังตะโกนอะไรอยู่ ดูเหมือนจะนึกอะไรออกก็ตะโกนออกมา
แต่นี่กลับเป็นเสียงจากใจที่แท้จริงของเธอพอดี
