ความกระตือรือร้นของตี้อู้หมิงที่มีต่อจางอวี่หลาน แม้จะทำให้หยาง ฟานรู้สึกประหลาดใจอยู่บ้าง แต่ก็ดูเหมือนจะเป็นเรื่องที่สมเหตุสมผล
เพราะสถานะของจางอวี่หลานนั้นชัดเจนอยู่แล้ว
ไม่ว่าเธอจะไปที่ไหน คงไม่มีใครกล้าดูถูกเธอ
ในห้องรับรองที่ตกแต่งอย่างเรียบง่าย มีผลไม้และน้ำชาเตรียมไว้พร้อมแล้ว
ห้องนี้แตกต่างจากห้องที่หยาง ฟานเคยมาครั้งก่อนโดยสิ้นเชิง
ที่นี่เรียบง่ายมาก เรียบง่ายจนหยาง ฟานสงสัยว่าตัวเองเข้าผิดห้องหรือเปล่า
ส่วนห้องที่เขาเคยเข้าไปวันนั้น แม้แต่การตกแต่งผนังก็ยังมีนัยยะที่ทำให้คนคิดไปไกล
"เทียนเหมียวมาถึงหรือยัง?" หลังจากนั่งลงแล้ว จางอวี่หลานถามตรงๆ
ตี้อู้หมิงยิ้มประจบและพูดว่า "เดิมทีเรานัดกันไว้ตอนเจ็ดโมง แต่เมื่อครู่เธอโทรมาบอกว่ามีธุระด่วนกะทันหัน อาจจะมาช้าประมาณครึ่งชั่วโมง ผมจะเร่งอีกที"
หยาง ฟานหัวเราะเบาๆ ในใจ ธุระด่วนของเทียนเหมียวคือการถูกเล่าโจวเร่งรัดเข้าออก
ถ้าเล่าโจวมีความสามารถแข็งแกร่งกว่านี้ ตอนนี้เธอควรจะยังคงร้องครางอืมอาอยู่
