หยาง ฟานวิ่งมาตั้งแต่เช้า ลากรถเข็นบรรทุกต่างเซินสูงลิบเข้ามาที่ร้านของเล่าโจวอย่างเชื่องช้า
วันนี้เขาโลภไปหน่อย บรรทุกของเกินความสูงอย่างหนัก ไม่กล้าเร่งความเร็วเลย กลัวว่าจะเกิดอุบัติเหตุรถพังคนตาย
เมื่อเขามาถึง ในร้านของเล่าโจวก็มีคนมุงดูกันเต็มไปหมดแล้ว
หยาง ฟานฟังคร่าวๆ ส่วนใหญ่เป็นคนมาขายต่างเซิน
ราคาสมุนไพรชนิดนี้พุ่งสูงขึ้นอย่างกะทันหัน พวกที่เดินขายตามท้องถนนอย่างเขาก็เป็นกลุ่มแรกๆ ที่คลั่งไคล้
ซื้อของมาอย่างบ้าคลั่ง ขายออกไปอย่างบ้าคลั่ง
แม้ว่าจะเป็นเรื่องปกติแล้ว แต่หยาง ฟานมองดูคนที่ขวักไขว่อยู่ก็อดรู้สึกหงุดหงิดไม่ได้
วันนี้เขาคงจะทำอะไรเร็วๆ ไม่ได้แล้ว
มีคนรอคิดเงินมากมายขนาดนี้ คงต้องใช้เวลาหลายชั่วโมงกว่าจะจัดการเสร็จ
สักพักหนึ่งก็จะมีสมุนไพรชนิดใดชนิดหนึ่งราคาพุ่งสูงขึ้นมา หยาง ฟานเห็นภาพแบบนี้มาหลายครั้งแล้ว
ในตอนนั้นเอง จูซานซานสวมกระโปรงหางปลาสีครีม สวมเสื้อคลุมสีขาวด้านนอก เอามือป้องแดดเดินออกมาจากร้าน ดูท่าทางเหมือนกำลังจะกลับบ้าน
เห็นหยาง ฟานกำลังมองอยู่ไม่ไกล เธอก็เปลี่ยนทิศทาง ยิ้มมุมปากเดินเข้ามาหา
