อู๋เซวี่หลานได้ยินเสียงจากปลายสายโทรศัพท์ ก็ขมวดคิ้วทันที และตะโกนด่าว่า "คุณรู้ตัวบ้างไหมว่ากำลังพูดอะไร? ไอ้ชาติชั่ว ถ้าคุณกล้าไปหาผู้หญิงข้างนอก ระวังฉันจะตอนคุณให้เข็ด!"
"เฮ้ ไม่ได้หา ไม่ได้หา ผมแค่พูดเล่นๆน่ะ! แล้วอีกอย่าง ผมก็ไม่ได้ห้ามคุณไปหาผู้ชายนี่ ถ้าเหงาก็ไปหาคนมาเอาสิ แค่อย่าให้ผมรู้ก็พอ" ชายปลายสายพูดอย่างไม่ใส่ใจ "บอกผมหน่อยสิ คุณเคยโดนผู้ชายอื่นเอาบ้างไหม? แค่บอกว่าเคยหรือไม่เคยก็พอ ไม่ต้องบอกชื่อหรอก"
"ติงหวัง ไอ้ชาติชั่ว คุณกำลังพูดอะไรบ้าๆ ฉันรักษาตัวรักษาใจมาตลอดนะ!" อู๋เซวี่หลานด่าอย่างโกรธจัด
"โอ้โห งั้นคงอั้นจนแย่แล้วสิ เร็ว ถอดกางเกงให้ผมดูหน่อย" เสียงชายในโทรศัพท์ร้องอย่างหื่นกระหาย
อู๋เซวี่หลานชำเลืองมองหยาง ฟานที่ยืนอยู่ข้างๆอย่างแอบๆ ใบหน้าของเธอแดงระเรื่อขึ้นมาอย่างไม่เป็นธรรมชาติ เธอถ่มน้ำลายแล้วด่าเบาๆว่า "ไอ้คนเลวทราม ไม่อายบ้างหรือไง? พูดอะไรออกมาได้"
"เราเป็นผัวเมียกันมานานแล้ว จะพูดอะไรก็ได้ทั้งนั้นแหละ รีบๆหน่อย ให้ผมได้เห็นบ้าง ผมนี่แทบจะอั้นจนเสียแล้ว คิดดูสิ อีกตั้งหลายเดือนกว่าจะได้กลับไป ผมคิดแล้วก็อยากบ้า" ติงหวังอ้อนวอน
