หยาง ฟานได้มีประสบการณ์จริงๆ กับการแตะต้องเพียงผิวเผินบนตัวของเหว่ย จวิ้น
เพราะว่า เขาไม่สามารถสอดใส่เข้าไปได้เลย!
ถ้าเป็นขนาดที่เล็กกว่าหยาง ฟานสักสองสามขนาด ตอนนี้เหว่ย จวิ้นน่าจะสามารถทำตุนหลุนได้อย่างสมบูรณ์แล้ว
แต่กับหยาง ฟานกลับไม่ได้
แม้ว่าเหว่ย จวิ้นจะทนความเจ็บปวดเล็กน้อย ก็สามารถสอดใส่เข้าไปได้แค่นิดเดียวเท่านั้น
และนิดเดียวนั้น ก็เป็นระดับที่สามารถมองข้ามได้โดยสิ้นเชิง
อย่างไรก็ตาม เมื่อเทียบกับก่อนหน้านี้ เหว่ย จวิ้นก็ผ่อนคลายลงมากแล้ว อย่างน้อยก็สามารถสอดใส่เข้าไปได้นิดหน่อย
ความหวังยังคงมีอยู่มาก
วันนี้เหว่ย จวิ้นตั้งใจจะให้ความประหลาดใจเล็กๆ น้อยๆ แก่หยาง ฟาน แต่หลังจากพยายามอยู่พักหนึ่ง มุมปากของเธอก็ตกลงทันที "ฉันคิดว่ามันน่าจะได้แล้ว แต่ดูเหมือนว่าจะต้องไปโรงพยาบาลอีกครั้งนะ"
"ไม่จำเป็นหรอก ฉันรู้สึกว่าความเร็วของเธอก็ดีแล้วนะ น่าจะอีกไม่กี่ครั้งก็ได้แล้วล่ะ" หยาง ฟานพยายามปลอบ
"ถ้าจะต้องผ่าตัดอีกสองครั้ง เธอก็ต้องพักฟื้นอีกสองสามเดือน ยังไงก็ดีกว่าให้มันหายเองตามธรรมชาติ"
เหว่ย จวิ้นพยักหน้า "ก็จริงนะ งั้นก็รอต่อไปอีกหน่อยก็แล้วกัน"
