หยาง ฟานเร่งความเร็วขึ้นอย่างกะทันหัน ทำให้อู่เซียวเหมยเข้าใจผิดคิดว่าหยาง ฟานกำลังจะมาแล้ว จึงร้องครางเสียงหวานอย่างกะทันหัน "ฟ่านจื่อ ให้ฉันทั้งหมดเลย ให้ฉันทั้งหมด อย่าเสียแม้แต่หยดเดียว อ๊ะ..."
หยาง ฟานตกใจอีกครั้ง
ตอนทำก็เขินอายไม่กล้าปล่อยตัว แต่พอพูดประโยคนี้กลับกระตุ้นอารมณ์คนมากทีเดียว
ช่างแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง
แทบจะเทียบได้กับหยู่หง ต้าวที่ภายนอกดูบริสุทธิ์น่าหลงใหล ดูเหมือนจะไม่กล้าปล่อยตัวเลย แต่พอมีประสบการณ์ครั้งแรกก็กล้าลองอะไรใหม่ๆ
"ร้องเร็วไปหน่อย รอเดี๋ยวค่อยร้อง นี่มันยังไม่ถึงไหนเลย" หยาง ฟานหัวเราะพูด
อู่เซียวเหมยชะงักไปครู่หนึ่ง ใบหน้าแดงก่ำทันที
"แล้วเมื่อกี้คุณ..." เธอพูดอึกอัก
"ผมแค่อยากขยับ" หยาง ฟานหัวเราะพูด "ประโยคที่คุณร้องเมื่อกี้มันกระตุ้นมากเลย มีอีกไหม? พูดต่อสิ"
อู่เซียวเหมยกลอกตาอย่างอายๆ ส่ายหน้าพึมพำ "ไม่มีแล้ว เขา...เขาสอนฉันแค่ประโยคเดียว ฉันร้องไปเรื่อยๆ ก็เลยชินไปเอง พวกเราแต่งงานกันมาสามปีกว่าแล้ว แต่ยังไม่มีลูก เขาบอกว่าร้องแบบนี้จะทำให้ท้องง่าย ก็เลยให้ฉันร้องตลอด"
"มีเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอ?" หยาง ฟานหัวเราะพูด
