หยาง ฟานวิ่งเข้าไปในห้องด้านใน ในขณะที่อู่เซียวเหมยกำลังนั่งยองๆ เก็บเศษแก้ว แก้วเบียร์ทั้งกล่องถูกเธอทำตกแตกกระจายเต็มพื้น แม้แต่กล่องที่ใส่แก้วเบียร์ก็ยังแตกเป็นชิ้นๆ
"ระวังบาดมือนะ ไม้กวาดอยู่ไหน? ฉันจะกวาดเอง" หยาง ฟานพูด
"ไม่เป็นไร ฉันจะเก็บเศษแก้วชิ้นใหญ่ๆ ก่อน" อู่เซียวเหมยพูดด้วยใบหน้าแดงก่ำ
แค่ทำแก้วตกแตกไม่กี่ใบ ก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงทำให้เธออายขนาดนี้ ใบหน้าแดงเหมือนกำลังจะสุก
หยาง ฟานเดินออกไปจากห้องด้านใน ไปหาไม้กวาดและที่ตักผงในครัวแล้วนำกลับมา
"ฉันจัดการเอง"
เขากวาดเศษแก้วบนพื้นอย่างรวดเร็ว ขณะที่กำลังกวาดลงที่ตักผง อู่เซียวเหมยก็ร้องเบาๆ ขึ้นมาทันที
"เป็นอะไรหรือ?" หยาง ฟานรีบมองไปทางเธอ
เห็นอู่เซียวเหมยขมวดคิ้วเล็กน้อย มือซ้ายจับนิ้วนางขวา ที่ปลายนิ้วมีลูกปัดเลือดขนาดเท่าเมล็ดถั่วผุดขึ้นมา
"ไม่เป็นไร แค่โดนบาดนิดหน่อย" อู่เซียวเหมยพูดด้วยสีหน้าเจ็บปวด
แม้จะดูเหมือนเป็นแค่แผลเล็กๆ แต่ก็เห็นได้ชัดว่าเจ็บพอสมควร
หยาง ฟานวางไม้กวาดลงแล้วเดินเข้าไปหา "เพิ่งบอกคุณไปเมื่อกี้ไง ในบ้านมีพลาสเตอร์ปิดแผลไหม?"
"ฉันไม่ได้เตรียมของพวกนี้ไว้" อู่เซียวเหมยพูด
