"คุณอยู่คนเดียวที่บ้าน ชีวิตไม่ได้ง่ายนัก ฉันจะลดราคาให้หน่อย" หยาง ฟานไม่มีความมั่นใจพอที่จะพูดตามที่อู๋เซวี่หลานสอนตรงๆ จึงต้องหาข้ออ้างแบบนี้
"คุณทำธุรกิจแบบนี้ ลดราคาก็ไม่ควรลดแบบนี้นะ" อู่เซียวเหมยหัวเราะพลางพูด "ของราคาสองร้อยกว่า คุณลดไปสองร้อยกว่า แบบนี้คุณคงไม่ได้กำไรเลย ยังต้องเสียเงินเพิ่มด้วยสิ?"
"ฟ่านจื่อ คุณมี... เรื่องอื่นหรือเปล่า?"
หยาง ฟานรู้สึกปวดฟันทันที ลดราคาแรงเกินไป หาข้ออ้างก็ยากแล้ว
"ฉัน... คงคำนวณบัญชีผิดไป" คำพูดเกือบจะหลุดออกมาแล้ว แต่หยาง ฟานก็ไม่มีความกล้าพอที่จะพูดออกไป
เขาพบว่าสิ่งที่เขาขาดไม่ใช่แม่ม่ายที่อยู่คนเดียว แต่เป็นจิตวิญญาณไม่รู้จักอายของเล่าโจว
ถ้ามีจิตวิญญาณไม่รู้จักอายของเล่าโจว เขาก็อาจจะลองกับสาวใหญ่และภรรยาสาวในหมู่บ้านได้ทั้งหมด
ตอนนี้ผู้สูงอายุที่อยู่บ้านคนเดียวและผู้หญิงที่อยู่คนเดียวในชนบทเป็นกลุ่มหลัก
ชายหนุ่มแข็งแรงอย่างหยาง ฟานนั้นมีอยู่น้อยมาก
"คำนวณบัญชีผิด?" อู่เซียวเหมยเบิกตาโตที่มีลักษณะคล้ายดอกท้อ มองหยาง ฟานอย่างสงสัย
