หยาง ฟานยิ้มมองเกาหลานหลาน แกล้งหยอกล้อว่า "เกาเจี้ยพูดแบบนี้ ฟังแล้วเหมือนคู่รักที่ทะเลาะกันเลย โกรธที่เขาไม่มีความพยายามสินะ"
เกาหลานหลานชายตามองหยาง ฟาน "ฉันจะไปโกรธเขาทำไมกัน นายอย่ามาแซวพี่สาวนะ"
แต่พอเจอรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของหยาง ฟาน เธอก็รู้สึกเขินขึ้นมาทันที
เกาหลานหลานแกล้งทำเป็นจัดการอมยิ้มบนเคาน์เตอร์ ลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดเบาๆ ว่า "เรื่องของฉันกับเขาน่ะ จะว่ายังไงดีล่ะ มันเริ่มจากการล้อเล่นทั้งนั้น ฉันก็ไม่คิดว่าเขาจะจริงจัง หลังจากนั้น เขาก็เอาของกินมาให้บ่อยๆ ซื้อเสื้อผ้า แล้วยังให้กำไลเงินด้วย แล้วก็... ก็เป็นอย่างนั้นไงล่ะ"
หยาง ฟานไม่ได้คิดจะถามลึกเรื่องส่วนตัวของพวกเขา เขาสนใจแค่ว่าจะได้ลิ้มลองหอยนางรมตัวนี้หรือเปล่า แต่ไม่คิดว่าเกาหลานหลานจะอธิบายเองแบบนี้
"ถึงเหลียงบิงจะมีครอบครัวแล้ว แต่ฟังที่เธอเล่ามา เขาก็ดูโรแมนติกดีนะ" หยาง ฟานยิ้มพูด "ตอนนี้ผมอยากรู้จังว่าเกาเจี้ยล้อเขายังไง ถึงได้เกิดความเข้าใจผิดขนาดนี้"
