"ฟ่านจื่อ ไปเอากระดาษกับปากกามาซิ!" โจว เหวินฮุยพูด
กระดาษกับปากกานี่ หยาง ฟานพกติดตัวตลอดเวลา
ความจำดีสู้จดไว้ไม่ได้นี่นา บางอย่างเขาก็ต้องจดเอาไว้บ้าง
พอได้ยินเช่นนั้น เขาก็หยิบกระดาษกับปากกาออกมาทันที วางลงตรงหน้าเฉิน หลิน
"รู้ใช่ไหมว่าต้องเขียนยังไง? เขียน!" โจว เหวินฮุยเอาขวดเบียร์จ่อที่หน้าผากของเฉิน หลิน พูดเสียงเย็น "กล้าเขียนอะไรเหลวไหล วันนี้หัวนายไม่ต้องอยู่บนบ่าแล้ว"
คงจะรู้สึกถึงความโหดร้ายแบบไม่แคร์อะไรของหยาง ฟานกับโจว เหวินฮุย คราวนี้เฉิน หลินไม่ลังเลแม้แต่น้อย รีบใช้มือขวาที่ยังดีอยู่เขียนข้อความเกี่ยวกับการใช้ตำแหน่งหน้าที่แสวงหาประโยชน์ส่วนตัว การชดใช้ตามราคา และอื่นๆ ลงไป พร้อมทั้งเขียนใบรับรองหนี้เพิ่มอีกฉบับ
"ใบรับรองหนี้นี่หมายความว่ายังไง?" หยาง ฟานถามเสียงเย็น
"ผม...ผมไม่มีเงินมากขนาดนั้น อย่าง...อย่างมากก็หาได้แค่หมื่นเดียว" เฉิน หลินพูดด้วยสีหน้าเศร้าสร้อย
"นายไม่ได้บอกหรอกหรือว่ามีเงินในบัญชีธนาคารไม่รู้กี่หมื่น? เงินแค่นี้เอาออกมาไม่ได้?" หยาง ฟานถามอย่างโกรธเกรี้ยว
